Chapter 15
Andrea's POV
Infairness sa kaniya marunong pala siyang humingi ng sorry at magkakumbaba. Hindi ko talaga inasahan ns gagawin niya iyon. Iyong magmukhang tanga sa harap ng maraming tao? Tapos nilibre pa niya ako ng lunch at hinatid sa apartment. Infairness, may isang salita. I invited him na pumasok muna ss loob ng apartment at uminom ng tubig o juice pero sabi niya kailangan na niyang umuwi kasi hinahanap na raw siya ng Mommy niya. Napakaswerte ni Vinson dahil may nagaalala sa kaniya. May nagmamahal sa kaniya. Napabuntong hininga nalang ako ng malalim pagkatapos niyang umalis at umupo ako sa couch at kinuha sa loob ng bag ko iyong folder na sinagot ni Vinson. Iyong pretest at chineck ito, hindi naman ako nagexpect masyado at tama ako na marami pa siyang kailangan pagaralan at dapat niyang intindihin.
Hindi ko nga pala nakita buong araw si Jade, pero si Seth pumasok. I asked him kung bakit hindi nakapasok si Jade sabi niya masama raw ang pakiramdam. Tinawagan ko kaagad siya nang malaman ko iyon, noong una nagring pa ito pero pagkalipas ng ilang minuto unattended na.
Hanggang ngayon palaisipan parin sa akin kung ano ang nangyari sa aming dalawa.
Aftee kong i check iyong mga sinagot ni Vinson ay tatawagan ko na sana siya, kaso bigla namang tumawag si Seth, sinagot ko ito at tinanong siya kung bakit siya napatawag.
"Wala, i just want to hear your voice." napakunot ako ng noo sa narinig ko sa kaniya.
"Pick up line mo ba iyan sa mga babaeng nilalandi mo?" napahinto ako at napaisip.
"Don't tell me nilalandi mo ako?" feeling ka rin naman Andrea.
"Pwede ka bang landiin?" bumilis ang tibok ng puso ko. Bakit ganito nalang ang reaksyon ko. Napahawak ako sa gilid ng couch at para bang nahirapan akong makahinga ng minutong iyon. No. No. No. Wag kang magpapadala sa mga salita ng mga basketbolista na iyan, magagaling lang iyan sila mambola, tandaan mo.
"Hey, you still there?" si Seth na tila inaantay akong sumagot sa kaniya.
"I'm just kidding, don't take it seriously, haha."
Dagdag pa niya saka siya tumawa.
"In your dreams." sagot ko naman. Kapal ng mukha niya, feeling niya gwapo siya? Uy, gwapo talaga siya at malakas ang dating.
"I know naman. Kakaiba ka sa lahat ng babaeng nakilala namin, usually ang mga girls sa school kilig na kilig makita palang kami, ikaw para kang, ewan hindi ko maexplain." paliwanag pa niya.
"Hindi ba pwedeng hindi lahat ng babae e gusto kayo? Hindi lahat ng babae interesado sa inyo? Iyan kasi ang masama sa inyo, genegeneralized niyo kasi lahat na kapag kinidatan niyo kikiligin kaagad sa inyo. Tsk. Very wrong iyan, boy." kaso tinawanan lang ako ng gago.
"Nakakatawa?"
"I like you," nanlaki ang mga mata ko.
"I mean, i like your attitude haha. Kakaiba ka talaga. Pwede ba kitang maging kaibigan?" tanong niya. Kapag ba sinabi kong hindi, masama na ugali ko? At bakit bigla niyang gustong kaibiganin ako? I don't get it.
"Sure." ang bilis mo naman magisip, Andrea. Ang galing!
"Can i call you mine?" sabi niya.
"Can i call you shit?" sagot ko saka siya tumawa ulit.
"Hahaha. Sige na magpahinga ka na. See you tomorrow."
"Okay. Salamat sa pagtawag, shit."
"Thanks, Mine." saka na niya binaba ang tawag niya sa akin. Napailing nalang ako at pakiramdam ko ang init ng pisngi ko ng minutong iyon.
Hala! Nakalimutan ko si Vinson!
