Avukat Hanım Diyeceksiniz..!

Baba..!!

Gözümü açar açmaz güneş gözlerime vuruyordu. Etrafa baktım. Hay aksi burda kaldım tabi.

Hemen doğrulup telefonuma saate baktım. 9.13'dü. Neyse çok geç olmamış.

Kafamı çevirmemle boğazlı saten tiril tiril tesettür bir elbise vardı kapıya asılmış bi şekilde. Birde siyah şal.

Elledim. Mis gibi kokuyordu. Sanki bi anne kokusu gibiydi...Belli ki odama koymuş giyeyim diye.

Mecbur giyecektim. Kıyafetlerim hem kokuyor hemde çok pis olmuştu.

Giydim. Aynaya bile bakmadan çıktım. Şark odası gibiydi evleri. Mutfak diye tahmin ettiğim yere girdim. Kenan kahvaltı hazırlıyor bir yandan da dedesine birşeyler anlatıp gülüyordu.

Sessizce duvara yaslanıp onları izlemeye koyuldum. Sonra göz göze geldik...Bakıyordu...

-Ha şey...Günaydın.

Kenan: "-Gü-gün-aydın..."

Dedenin yanına gidip önüne diz çöktüm. İlk önce tebessüm ettim.

-Günaydın Genç Adam. Bugün biraz fazla mı yakışıklıyız? Bence evet. Bu çenesiz torunun sabahtan beri ne anlatıyor acaba?

Gülümsedi...Evet gülümsedi...Bana...

Kenan: "-Onun yüzünü ilk defa böyle gülümserken görüyorum..."

-Benim gitmem gerekiyor ama. İnan yine geleceğim...

Bir anda yüzü düştü..Ama gitmem gerekiyordu.

-Dedenin ismi ne?

Kenan: "- Asaf."

-Asaf Amca...Sana söz veriyorum geri geleceğim.

Gözleriyle beni onayladı...Ellerini öpüp kapıya yöneldim. Kenan'da peşimden geliyordu. Arkamdan,

Kenan: "-Gerçekten gelicek misin birdaha?"

-Geleceğim...Ama beni şehire kadar bırakman gerekiyor...

Kenan: "-Peki."

Arabaya binip yola koyulduk. İkimizde konuşmuyorduk. Evime kadar getirmişti beni.

-Teşekkür ederim...

Kenan: "-Bekliyoruz seni. Arabanı öğlen getirecekler."

Kafamla onaylayıp indim. Bahçede Osman vardı. Benim arabadan indiğimi görmüştü. Hiddetle yanıma doğru geliyordu.

Kolumu canımı atıcak bir şekilde tutuyordu. Kenan arabadan inip bağırmaya başladı.

Kenan: "-Kimsin lan sen..!! Bırak..!!"

Osman: "-Sen kimsin..!!!"

-Kenan..! Senin karışmanı istemiyorum.

Kaşlarını çatıp arabasına binip gitti. Ben ise kolumu Osman'dan kurtardım.

-İlk defa canımı çok acıttın...

Osman: "-Dünden beri deli oldum çünkü Ceyda..!! Nerdeydin..! Bu adam kim..!!!"

-Abim nerde?

Osman: "-Deliricem ya..!!! İçerde...!"

Yanından sıyrılıp içeri girdim. Salonda öylece oturuyordu. Beni görünce sadece baktı. Osmanda kapıyı kapatıp yanımıza geldi. İkimizde oturduk.

Abim: "-Nerdeydin."

-Karakolda.

Osman: "-Orda ne işin vardı..! Bu adam kim peki..!!"