Avukat Hanım Diyeceksiniz..!

▪Çok şükür...▪

Hastaneden çıkacaktık bugün...Tam 1 ay olmuştu. Osman da bende toparlanmıştık. Sırtım bugün fazlasıyla ağrıyordu. Arada ağzımdan iniltiler çıkmasa iyiydi ama. Galiba bu ağrılar iyileştiğimi gösteriyor olabilir.

Hatice'nin bana hediye ettiği siyah abaya görünümlü feraceyi giydim. Üstümede siyah medine ipeği şal taktım. Arap kraliçeleri gibi üsttende attım...Valla ben tam Dubai graliçesi olmuşum gari...

Gözlüğümüde şalımın üstüne takınca tam oldu. Kapıdan Abimin geldiğini görünce tebessüm ettim...

Abim: "-Gören 1 ay hastanede kaldığına inanmaz. Keşke makyaj felanda yapsaydın."

-Bozma keyfimi zaten ağrım var.

Abim: "-Ağrın mı var? Doktoru çağırayım mı?"

-Hayır Hayır gerek yok. Küçük sızılar.

Valizimi abim alıp çıktık odadan. Sonunda...

Anneannem çok değişik bakıyordu. Sanki ilk defa böyle güzel giyindim. Ne var yani Allah allah...

Karşıdan Hatice, Anne-Babası, babaannesi ve Osman geliyordu. Hepimiz neşeliydik. Mutluyduk...

Hatice: "-Ceyda maşAllah uçak kaçta?"

-Ne uçağı?

Hatice: "-Arabistan uçağı hshahahahha"

Babananem: "-Sus kız. Çok güzel olmuş maşAllah benim güzel kızım.."

Anneannem: "-Haydin çıkalım artık burdan..Evimize gidelim.."

Hepimiz kolidorda kraliyer ailesi gibi yürüyorduk. Sol tarafta dikkatimi bişey çekince oraya bakarak yürüyordum ki birinin bana çok fena çarpmasıyla irkildim.

Tabi inleme sesimle herkes bana döndü. Bana çarpan adam yani MasAllah Allah sahibine bağışlasın çok karizmaydı...Bi an panik oldu tabi.

-Ben çok özür dilerim iyi misiniz? Kolunuz..Kolunuza çarptım galiba..

-Tamam önemli değil.

-Gerçekten iyisiniz dimi?

-Evet iyiyim gerçekten. Benim hatamdı.

Osman: "-Uzatmasak mı? Beyfendi bundan sonra daha dikkatli olur zannımca..!"

-Siz kimsiniz? Ben hanımefendi ile konuşuyorum.

Ortam gerilmeden hemen kurtarmalıydım.

-Aaa şey bizim gitmemiz gerekiyor. Tekrardan kusura bakmayın. İyi günler.

Hepimiz yine yürümeye başladık. Osman resmen sinirden duman atıyordu.

Hastanenin çıkış kapısından çıktık nihayet...Eksik olan bir tek annem vardı...Herkes tamamdı...Ama ben eksiktim...Gözümden sadece bir damla aktı gitti.

Abim: "-Ceyda ağrın olduğu için mi ağlıyorsun. Gel birdaha baksınlar sana."

Osman: "-Senin ağrın mı var? Niye söylemiyorsun. Birde koluna çarptı salak herif."

Anneannem: "-Hadi geri giriyoruz. Olmaz öyle."

-İyiyim ben...Lütfen gidelim.

Herkes kendi arabalarına biniverdi. Ben cama yaslandım...Telefonumun çalmasıyla çantam çıkardım. Gizli Numaraydı.

Açıp açmamak arasında gidip geldim. Ama açtım. Birkaç kere 'Alo, alo' dedim ama cevap gelmedi.

Abim: "-O kim?!"