1 haftadır buradaydık. Hatice gelip gidiyordu ama yüzüme bile bakmıyordu.
Fatma Teyze: "-Kızım bugün Hatice'yi de çağıralım ekmek yapalım ne dersin?"
-Olur ama...Hatice gelmek istemezse..
Fatma Teyze: "-Gelir gelir. Dur ben bi arayayım. Oğlanlar yok zaten sende üstüne rahat şeyler giyin."
-Tamam Babaannemmm.
Fatma Teyze: "-Senin babannem diyen dilini yerrimm.."
Tam odaya çıkacakken telefonum çaldı. Arayan Kenan'dı... Tedirgince açtım.
*Alo Ceyda.*
-Efendim..
*Gittiğinden beri bir kere bile aramadın.*
-Şey haklısın. Biz de yeni yeni yerleşmeye başladık...
*Anladım. Neyse sesini duymak iyi geldi. Görüşürüz.*
Çok değişik konuşuyordu. Neyse ya..Yukarı çıkıp rahat bir Etek ve salaş uzun kollu bir tişört giydim. Başımada keçik yaptım.
Fatma Teyze: "-Vay Vay vay...Sen ne güzel olmuşsun böyle Gelin Hanıım..."
Utanmıştım başımı öne eğdim.
Fatma Teyze: "-Gel Gel utanma. Sen açmayı biliyorsundur dimi...Benim ahiretliğim öğretmiştir sana.."
-Be-ben bilmiyorum...
Fatma Teyze: "-Ona bişey mi oldu..."
Sustum...Hayır Hayır ağlayamam...Olmazz Lütfenn...
Fatma Teyze bir anda koltuğa attı kendini...
-Babanne....
Gözlerinden yaş geliyordu...
Fatma Teyze: "-Nolduu ona!!"
Dayanamayıp bende ağladım...Ağlıyorduk...
-Ölmüş... ben yokken...
Eliyle kalbini tuttu...
-Ba..babaanne!! Babaannee beni duyuyor musun..!! Babanne!!
Allahım napıcam ben...Elime telefonu aldım. 112'yi aradım.
O sırada hemen feracemi giyip başımada şalımı taktım...Daha sonra Fatma Teyzenin örtüsünü düzelttim.
---------------
Hastanede idik.... 3 saat olmuştu...
Bağırma sesleri geliyordu...Osman!
Osman: "-Babaannem nerde!!!!"
Hemşire: "-Lütfen Bağırmayın.!"
Kolidorun başında görmüştüm. Baktı...Baktım..Suçluydum...
Ayağa kalkıp ona doğru koşuyordum...Koşuyordum...koştum...
Günah olduğunu bile bile sarıldım...-Özür dilerim...Özür dilerim...Osman ben söylem-...
Osman: "-Sus..."
Beni geri itti...Yoğun bakım kapısına doğru yürüyordu...Elini duvara hızlıca vurdu...
Canım yanmıştı...Sonra bana döndü...
Osman: "-Herkesi tek tek öldürüyorsun!"
O sözler...Yüreğime hançer gibi saplanmıştı..
Geri geri gittim...Daha sonra hızlı adımlarla bahçeye indim...O sırada Hatice gil geliyordu. Onlara görünmeden çıktım kapıdan. Nefes alamıyordum.
----------------------------
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Avukat Hanım Diyeceksiniz..!
NezařaditelnéOsman: "-Kendini zorlayabilirsin mesela! Çok gevşek davranıyorsun!" Sinirlenip bahçeye çıktım. Gözlerimi kapattım. Sakin olmalıydım...İlmihalde okuduklarımı uygulamam gerekiyor... Ama nefsime bunu yediremiyordum. İçeri tekrar girdim. Osman'ın bakış...