Avukat Hanım Diyeceksiniz..!

Ankara

Ankara'ya gelmiştik. Şehire girdiğimizde evin yolunu tarif ediyordum Osman'a.

Elim ayağım titriyordu. Ne diyecektim...Ben geldim...

Arabadan indim. Bahçe kapısında durdum. Gözlerim dolmuştu. Anneannem...Abim...Annem...Hiç görmediğim babam...

Osman: "-Sakin ol..Ben yanındayım..."

Bahçe kapısınıda açıp girdik. Kapıya kadar geldim ama ayaklarım tir tir titriyordu...

Kapıyı çaldım...Açan Songül Ablaydı. Beni görünce ağzını kapattı. Şaşırmıştı. Elimle sus işareti yaptım.

Adımımı atmıştım. Yürüyordum salona doğru. Ve özlediğim ses...

Abim: "-Ceyda..."

Olduğum yerde gözlerimi kapatıp usul usul sessiz sessiz ağlamaya başladım. Birdaha seslendi...

Abim: "-Ceyda..."

Açtım gözlerimi..Döndüm sesin geldiği yere...Baktım...Sakal bırakmış. Gözleri küçülmüş..Tabiri caizse çökmüştü...

Yaklaştım...Yaklaştım...Önünde durdum. Baktım...Ve sımsıkı sarıldım...Ağlıyorduk..

Ceyda: "-Özür dilerim..."

Abim: "-Dileme...Özrün anneannemi geri getirmeyecek çünkü..."

Dünya başıma yıkılmıştı sanki...Yalandı..!!!

-Yalan söylüyorsun..!!

Abim: "-Yalan öyle mi? Yazık sana..."

-Nerde anneannem...!!!!

Deli gibi evin odalarını arıyordum. Anneanne diye bağırıyordum. Salona geldim tekrardan...

-Abi...

Abim: "-Öldü..."

O an merdivene çöktüm. Osman'a baktım...Bana bakıyordu...

-Allah benim belamı versin...Allaahhh beeeniimm belaamıı verssiinn..!!!!!

Deli gibi saydırıyordum. Bağırıyordum. Haykırıyordum.

Abim: "-Kess..!!!!!! Susss..!!!!!! Herşey senin gitmenle darma duman oldu..!!! Annem gereksiz bir adamla evlendi..!!! Anneannem sana çok ağladı..!!!! Annemeee çok üzüldü..!!! Dayanamadııı onun katili sensin Ceyda..!!!! Seenn..! Anlıyor musun..!!!"

Öylece bakıyordum ona...Halbuki ne ümitlerle gelmiştim.

Yerden çantamı alıp kendimi dışarıya attım. Garajdan hiç kullanmadığım arabamı alıp deli gibi sürmeye başladım. (İzmirdeyken ehliyet alındı.)

----------------

Saat. 03.50

Gün boyu mezarlıkları gezip anneannemin mezarını bulmuştum. Toprağına yattım. Eskiden hep birlikte yatardık. O beni ısıtırdı bende ona can olurdum.

Şimdi yine beraber yatıyorduk...

-Beni yanına alsana anneanne...

Toprağını okşuyordum. Kokluyordum. Görevli sürekli burda olmamın uygun olmadığını söylüyordu. Çok geçmeden polisler geldi.

Memur: "-Hanımefendi sizi karakola almamız gerekiyor."

-Bu benim anneannem.

Memur: "-Lütfen zorluk çıkarmayın."

Bir polis arabama bindi. Bende polis arabasına. Heryerim toz toprak çamurdu...

----

Telsis sesleri...Araba sirenleri...Başımı ağrıtıyordu.