Avukat Hanım Diyeceksiniz..!

Yerleşiyoruz...🌾

Telefonumun çalmasıyla gözümü araladım. Arayan Hatice idi. Sevinmiştim...Hemen kalkıp açtım.

-Haticee...

*Abimi yine mi üzdün.!*

-Bunun için mi aradın..

*Seni hangi sebeple arayacağım ki.! Birdaha abimin karşısına çıkma. Nasibi sen değilmişsin belli ki. Bırakta bi rahat nefes alsın...*

Kapattı...Halbuki ben birşey yapmamıştım...
Saate baktım 9 idi. Ses felan da gelmiyordu. Kahverengi pileli etek üstüne siyah gömlek giyip,  şalımı da takıp hazırlandım..

Salona baktığım da Asaf amca dışarıyı seyrediyordu. İlk önce mutfağa gidip güzel bir kahvaltı hazırlamak istedim.

Mutfağa girince Seher ablayı gördüm.

-Bende yardım edeyim size..

Suratı mübarek hiç doğrulmuyordu.

Seher abla: "-Gerek yok."

-O zaman ben Asaf Amcaya portakal suyu sıkayım.

Cevap vermedi. Kendi başıma sıkacağı ve bardağı buldum. Sıktıktan sonra tepsiye koyup salona geçtim.

-Günaydın...

Sesimi alınca bi an da hızlı nefes alıp vermeye başladı.

-Dün geldik...Hepsini anlatacağım ama şunu bilmeni istiyorum. Birkaç gün burdayız. Yani abimde burda. Uyansın seni de tanıştırayım. Bak portakal suyu sıktım. İçmek ister misin...

Başını tamam anlamında sallıyordu. İçirdikten sonra tepsiyi kenara koydum.

-Aramızda kalsın bu Seher abla pek bi suratsız ya hahha...

Söylediğimle yüzü değişik bir hãl aldı. Ona bir şey yapmıyordur dimi.

-Asaf amca...O sana birşey yapmıyor dimi..!

Gözü nemleniyordu.

-Asaf amca başını felan salla. Ya da evet de bişey de. Sana birşey mi yaptı...!"

Dememle içeriye Seher denen o kadın girdi. Pis pis bakıyordu bana. Bir yandan da kahvaltılıkları düzüyordu.

-Ben gidip uyandırayım bizimkileri.

Abimi uyandırmıştım. Hemen Kenan'ı uyandırıp ona da birşeylerden bahsetmek istiyordum ama ne diyecektim. Kapısının önünde durup tırnağımı yiyordum.

Bir anda kapı açılınca korkmuştum.

Kenan: "-Birşey mi oldu..."

-Yo-Yok bişey olmadı. Ben şey.....Seni kahvaltıya çağırmaya geliyordum.

Kenan: "-Seher abla nerde?"

Bir anda kaşlarım çatıldı.

Kenan: "-Bişey olmuş ve sen kıvranıyorsun."

-Araştırınca hepsini bir bir söyleyeceğim merak etme. Hadi kahvaltıya gidelim.

Salona girdiğimiz de abim, Asaf amca ile konuşuyordu. Daha doğrusu abim anlatıyordu Asaf amca ona bakıyordu.

Kenan: "-Hayrlı Sabahlar kardeşim..Rahat uyuyabildin insAllah?"

Abim: "-Allah razı olsun kardeşim. Bu dar zamanımızda bize evini açtın ya. O yeter."

Kenan: "-EyvAllah..Buyrun geçelim kahvaltıya. Ben dedemi alayım."

Seher Abla: "-Ben alırım Kenan Bey."