Avukat Hanım Diyeceksiniz..!

Heyecan 🌵

Gözlerimi beyaz tavandan indirdim. Etrafa baktığımda, Hatice vardı.

Bir anda yanıma gelip ellerimden tuttu.

Hatice: "-Ohh çok şükür uyandın. Nasılsın.."

-Ben niye burdayım..Osman bana bişey sormuştu...

Hatice: "-Bahçede çok üşümüzsün vicüdun halsiz düşmüş."

-Osman nerde...

Hatice: "-Dışarda kapının önünde.."

-Fatma Teyze?

Hatice: "-Onu eve çıkardık. Hem sen düşünme bunları..Ateşin var baya.."

Doğru gözlerimden ateş çıkıyordu sanki...Kapı tıklatıldı. Hemen Hatice'nin getirdiği tülbenti taktım başıma.

Hatice: "-Buyrunn..."

İçeriye Osman ile Abim girmişti. Abim hemen yanıma gelip elimi kavradı.

Abim: "-Offf ellerin yanıyor. Noldu sana 1 günde böyle..."

-Soğuk aldım heralde.

Abim: "-Tamamda hastanede değilmiydiniz içerde nasıl soğuk aldın."

-Hastayı çok yoruyorsunuz Efendim...

Abim: "-Doktor'u çağırayım ben."

Abim çıktı...Osman ise yüzüme bakmıyordu. Kendini suçlu hissediyordu çünkü.

-Hatice...Ben dinlenmek istiyorum.

Hatice: "-Tamam canım. Hadi abi biz çıkalım."

Yüzünü kaldıracağı an diğer tarafa döndüm.

Osman: "-Hatice sen kal. Ben çıkarım."

Hatice: "-Ceyda ben kalayım mı yoksa dışarda mı bekleyeyim?"

-Sen bilirsin....

----------

Doktor gelmişti. Herkes odadaydı.

Doktor: "-Dün sizi bahçede gördüm. Ve hava buz gibiydi Ceyda Hanım. Ve bu yüzden soğuk almışsınız. Ateşinizi düşüremiyorum."

Doktor'un bakışlarından hiç hoşlanmamıştım.

Osman: "-Ben araştırmacıyım. Kullandığınız ilaçlar bir işe yaramacaktır. Ateşliyken kas gevşetici iğne yapılmasına ben izin vermedim. Yapılsaydı halsiz vicüdu buna dayanmazdı. Çıkış işlemlerimizi yapıp gideceğiz. Hatice Hazırla Ceyda'yı."

Doktor: "-Götüremezsiniz!"

Osman: "-Sana sorduk mu bilader? Öldürcek misiniz benim canımı!!"

Canım'ımı....

Abim: "-Osman. Sakin ol aga. Hadi Ceyda."

Herkes çıktı. Hatice ile hazırlandık. Ayna'ya baktım. Bembeyaz olmuşum...Osman'ın canım diyişine salak salak gülümsüyordum.

Hatice: "-Ben özür dilerim senden..."

-Geçti gitti...

Hatice: "-Anneannenin vefat haberine çok üzüldüm."

-Sağolasın...Hadi çıkalım.

Çantamı omzuma takıp kapıyı açtım. Hiç halim yoktu.

Osman: "-Hadi gidelim. Evde daha iyi bakarız..Dimi kardeşim.."

Abim: "-Doktor sensin Babuşş"

Ya Abi...Hepimizi güldürmüştü.

Osman: "-Çantanı ver.."