"Өвгөөөн! Шүүгээний тав дахь нүдэнд байсан Италийн цагаан дарс хаачсан юм бэ?"
Намжүүн нүдний шилээ дээшлүүлж зүүн том шилэн шүүгээгээ нэг сайн харна.
"Наана чинь л байсан шүү дээ хө."
Согжин гүйж ирэн харснаа байхгүй байгаад нь гайхлаа.
Гэнэт л ард талд нь аймшигтай хэхрүүлэх дуу сонсогдож, харвал Савол Вонжин хоёр биесээ түшчихсэн, Кивол Хёнжин хоёр тогтож ядан зогсоно.
"Юу болоо вэ? Ач зээ нар минь."
Тэд хоёул уулга алдаж, үнэр аван хамраа чимхэв.
"Өвөө Ивол ундаа тараагаад."
Кивол тасарч унахын даваан дээр ийн хэлбэл Хёнжин аль хэдийн хурхирч байлаа.
"Хоош зогсоогоороо унтаад байна шд." Согжин гайхсан чигтээ Хёнжин Кивол хоёрыг арай хийн өргөөд өрөө рүү нь оруулав. Намжүүн Савол Вонжин хоёрыг өргөж оруулаад Иволыг хайлаа.
"За та бүхэн ундаа сонирхоорой. 9 градус бүхий газтай, сүүтэй, шоколадтай, махтай гээд олон төрөл байна шүү."
Ивол үүдний ширээн дээр аягатай зүйлс өрчихсөн орилж хашгирч байхад Намжүүн барьж авав.
"Өвөө ундаа уу!"
Охин хэдийнээ сүүмэлзчихсэн байх агаад өвөөдөө тэврүүлмэгцээ чанга гэх чинь хэхрүүлээд тас үсрэх нь тэр.
"Күэ нээрээ,ёстой болдоггүй монди юм даа. Яая Даа байз чамайг."
|Би ч гэсэн дэлгүүр гэж тоглодог л байсан. Мөнгө хийнэ гэж тоглоод эмээгийнхээ тэтгэвэрийн дэвтрийг ч урж байсан хахаха
YOU ARE READING
•60 years old teenegers•||Namjin
Short Story"Яасан? Жаран настай хүн салж болдоггүй гэсэн хууль гараа юу? Сонин юм ярих нь шив дээ!"
