"Хүүхдүүдээ, гарах гэсэн бороо ороод байдаг? Шүхэр хараагүй биз?"
Хэн хариу хэлсэнгүйд Намжүүн жаахан бухимдаж өөрөө хайж эхэллээ. Үүдний өрөөний том шүүгээний гүйдэг хаалга зүв зүгээр байсан атлаа түүнийг хүрэнгүүт гүйдэг замаасаа гаран салж уналаа.
"Сэрим янзална биз."
Энэ бүхэн түүнд хэдийнээ хэвийн үзэгдэл болжээ. Гал тогооноос шил дүүрэн Нъютелла идсэн Савол хуруугаа долоосоор гарч ирэн юу хайгаад байгаа талаар асуув.
"Шүхэр"
"Аан, шүхэр үү? Мэдэхгүй."
"Бурхан минь!"
Намжүүн гараа ташаандаа аваад дөнгөж сая Савол хэрхэн өөрийг нь горьдоосон талаар эргэцүүллээ. Нъютеллагийн хамтрагч Ивол пид пад хийн гүйсээр үүдний өрөөнд ирж, юу хайсан талаар дахин лавлав.
"Шүхэр, судалтай эрээн."
"Согжин өвөө дагуулаад явчихсан шд."
Буурал үст гайхширчээ.
"Айн? Хэнийг?"
"Шүхрийг л байхгүй юу."
Намжүүн толгой сэгсрээд Иволтой өндрөө зэрэгцүүлэн сууж, түүнийг буруу яриад байгааг ойлгуулав.
"За одоо, "Согжин өвөө шүхэр аваад явсан" гэж хэлээрэй"
"Согжин өвөө шүхэр дагуулаад явсан."
|Хаха
YOU ARE READING
•60 years old teenegers•||Namjin
Short Story"Яасан? Жаран настай хүн салж болдоггүй гэсэн хууль гараа юу? Сонин юм ярих нь шив дээ!"
