"АААВ!"
Сэрим дээд давхраас орилоход Намжүүн аажуухан шатаар өгсөж өрөөнийх нь үүдэнд ирлээ.
"Яасан миний хүү?"
"Та миний нөүтбүүкийг хараагүй биз? Энд л байсан юм"
Намжүүн өрөөг нэг тойруулж харснаа ор луу алхав.
"Ээ, мунгинасан туучий! Дээр нь энэ дэр тавьчихсан юм биш үү?"
Дэрийг сөхөхөд үнэхээр л Сэримын нөүтбүүк байж байх нь тэр.
"Аишш, хайгаад байхад олдохгүй л байсан шд."
"Барьсан тавьснаа мэддэггүй! Чи ямар би юу айн? Орон гарантаад явах юм!"
---
"Саволоо, энд байсан өвөөгийнхөө утсыг хараагүй биз?"
Намжүүнийг дагзаа маажин асуухан Савол толгой сэгсрэн гаслаад
"Өөрөө шүүгээ рүү хийсэн шүү дээ! Өвөө минь. Та ямар би юу айн? Орон гарантаад явах юм!"
YOU ARE READING
•60 years old teenegers•||Namjin
Short Story"Яасан? Жаран настай хүн салж болдоггүй гэсэн хууль гараа юу? Сонин юм ярих нь шив дээ!"
