Güzel bir gün daha onları beklerken, yavaş yavaş güneş ışıkları odalarının içini doldururken, ilk defa bu odada sadece ikisi değillerdi.
Yatağın sağ tarafında yatan Mingyu sırt üstü yatmış, dün gece mızmızlanarak uyanan Min Ah'ın minik elini tutmuştu.
Sol tarafta yatan He Ran ise sağına doğrudönerek Min Ah'ın üzerine hafifçe elini koymuştu.
Şu an ki görüntüleri o kadar güzeldi ki; sonsuza dek böyle kalmak için birbirlerine söz verebilirlerdi.
Uzun zamandır seviyorlardı birbirlerini, birlikte geçirdikleri her gün için, her anı için şükrediyorlardı Tanrı'ya.
Şimdi oldukları gibi, gelecekte de böyle olmak istiyorlardı.
Mingyu avucunun arasında ki küçük elin hafiften hareketlenmesi ile gözlerini yeni bir güne araladığında, bir an nerede olduğunu algılamaya çalışmıştı.
Dün gece uyanan Min Ah'ı kucağına alarak, ona zarar vermekten korkarak da olsa yaklaşık bir buçuk saat kolları arasında hafif hafif sallamıştı. Kendisini bir an sanki çocukları olmuşta ona bakıyormuş gibi hissetmişti.
"Min Ah," diye mırıldanarak soluna döndüğünde, He Ran'ın yüzü ile karşı karşıya gelmişti. Yüzünde oluşan gülümsemeye engel olamazken, hep böyle kalmayı dilemişti.
Sabah uyandığı zaman onun yüzünü görmeyi, onunla mutlu olmayı, onunla huzur bulmayı...
"Sence de uyanmak için çok erken bir saat değil mi küçük hanım?" Min Ah'ın yavaştan açılan gözlerini fark edince He Ran'ı uyandırmamaya dikkat ederek küçük bedenini kucağına alarak yataktan kalkmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Min Ah'ı böyle düşünelim lütfen)
Dün geçirdikleri süre içerisinde ona yeterince alışmıştı Mingyu. Artık ilk korktuğu gibi korkmuyordu ona zarar vermekten.
"Baban iyi ki seni bize bırakmayı akıl etmiş Min Ah." Mingyu gülerek odadan çıktıktansonra merdivenleri tek tek inerken şimdi bu kucağında ki minik kız ile ne yapabileceğini düşünüyordu.
