Verloren en gevonden (voltooid)

Deel 45

Pp Atakan:
We liepen naar binnen en ik zag... Wassim, ik keek hem droog aan en liep achter me vader aan. Bij het kantoor aangekomen gingen we zitten en praten. Even later kwam Wassim naar binnen "Wassim was de eerste die het wist hier hij kwam het aan me vertellen" vertelde Youssef. "En hoe weet wassim het" vroeg ik, "ik was gister bij jullie ik wou Damla spreken maar ik zag dat jullie allemaal bezig waren. Me broertje vroeg aan iemand maar werd genegeerd en later kwamen we erachter" vertelde Wassim "hmm oke" zei ik "sorry nog van de bruiloft" zei wassim "hoe weet jij van de bruiloft?" Vroeg ik. "Het was mijn bruiloft ben uitgehuwelijkt" zei Wassim, "kom anders buiten praten" zei ik hij knikte en we liepen naar buiten. "Vertel" begon ik "kijk ik ben uitgehuwelijkt aan Yaren ik had Damla uitgenodigd om haar nog 1 keer te zien later heeft Damla gevochten met Yaren ik had sihr op me. Damla en me broertje kwamen Yaren was weg, ik heb zo gehoord van me broertje. Ik heb euhm Damla geslagen maar ik had mezelf niet onder controle ik wist niet wat ik deed ik herinner me helemaal niks. Volgende dag ging ik terug naar me huis en ik zag Yaren met een andere man ik pakte me spullen en ging weg. Yaren is blijkbaar zwanger ik wist helemaal van niks ik weet überhaupt niet eens dat we iets hebben gedaan. En nu is alle schuld op mij maar dat boeit me niet ik wil Damla vinden zodat ze gelukkig door kan leven" vertelde Wassim. "Wassim ben je serieus?" Vroeg ik in shock. "Ja Atakan ik ben bloedserieus" zei wassim, "dankje" zei ik "voor?" "Dit allemaal dat je me zusje helpt zoeken. Terwijl jij in de problemen zit als er wat is laat me weten ik help je" zei ik meenend. "Is niks je zusje is een goed persoon ze verdient dit niet" zei wassim met tranen in zijn ogen. Ik legde me hand op zijn schouder en zei "we gaan haar vinden samen" er kwam een zwakke glimlach op zijn gezicht. "Sorry dat ik je zusje sloeg" "wassim het is al goed ik weet al waarom en ik weet dat jij Damla niet zou slaan" zei ik. "Kom we gaan verder" zei wassim "isgoed" zei ik en we liepen naar boven. We pakte alle spullen en begonnen telefoon nummers te traceren. Nummers opzoeken al dat soort dingen. "Mijn mannen zijn rond gaan vragen of iemand wat zag en ze zijn bewijs gaan zoeken" zei Youssef "isgoed" zeiden ik en Wassim. "Mijne zijn camera bewaking rond gaan kijken of iemand dat heeft" zei me pa. Ik keek hem aan en gaf een kleine glimlach, ik zuchte diep en ging door zoeken. Ik werd gebeld ik keek op me scherm en zag....

Pp Damla:
Ik zat op het bed en verveelde me ik keek maar droog om me heen de deur ging open en Nasr stond daar. "Damla kom" beveelde hij "naar?" Vroeg ik "geen vragen kom" zei hij en verhefde zijn stem een beetje. "Waar naar toe" zei ik en verhefde mijn stem ook. "VERDOMME DAMLA KOM" schreeuwde Nasr en trok aan me arm, "laat me los je doet me pijn NASR" zei ik. Hij sleurde me mee naar een ander kamer die er wat schoner en netjes uitzag, "wat doen we hier?" Vroeg ik. Ik werd genegeerd en Nasr liep weg, ik keek hem scheef aan en keek rond in de kamertje. De deur ging in een ruk open ik keek naar achteren en zag.... Fatima en Farah wat doen hun hier. Ze deden hun blinddoek af en keken me met grote ogen aan. "D d Damla" zei Farah "Farah, Fatima wat doen jullie hier" zei ik in shock, "ze komen afscheid nemen Damla" zei Nasr die uit de deur kwam. "Afscheid?" Vroeg ik "Damla doe niet alsof je het niet weet onze bruiloft is morgen" zei Nasr. "N n nee" stotterde ik "geen weg meer terug" zei Nasr "HONEY ZE GAAT NIET MET JOU TROUWEN HOOR" schreeuwde Fatima. Farah zat me uit telachen ik gaf haar een por in der zij "auw" zei ze en keek me aan ik gaf haar een blik en ze stopte met lachen. "Duss nemen jullie maar afscheid" zei Nasr en liep weg samen met Hamza en Marouane. "Je moet nu weg hier je gaat niet met hem trouwen" zei Fatima gelijk, "er is geen weg meer terug Fatima. Morgen is de bruiloft" zei ik gebroken en liet mezelf vallen "nee Damla ik laat je niet trouwen" zei Fatima zelfverzekerd. "Jaa denkje echt de hallalies gaan je laten" zei Farah, er ontstond een klein glimlachje op me gezicht. "Laat dit aan hun weten en zeg dat ik een lange tijd er niet meer ben" zei ik met een diepe zucht. De deur ging open en Nasr liep naar binnen "afscheid is klaar Damla moet goed rusten voor morgen" zei hij. Ik kon het niet meer aanhoren en barste uit, "VERDOMME NASR IK GA NIET MET JOU TROUWEN ACCEPTEER HET NOU IS. IK. WIL. HET. NIET HET GAAT NIKS WORDEN" schreeuwde ik. Hij liep met grote passen naar me toe en ik zette stappen naar achter en voelde de koude muur. "Damla of je houd je kkr bek nu of ik laat je je bek houden op een manier wat je niet leuk gaat vinden" siste hij. "Nasr ze gaat niet met je trouwen accepteer de feiten" zei Fatima, "Fatima t is Okey" zei ik. "Nee Damla dat is het niet" zei ze boos Nasr ging naar achteren "neem afscheid" zei hij. "Kunnen jullie eruit dan neem ik afscheid" zei ik tegen Nasr en de andere jongens. "5 minuten hebben jullie" zei Nasr en liep weg met de rest "meiden het is goed ik beloof dat er niks gaat komen en ik terugkom" zei ik. "Damla ma-" "nee Fatima niks maar" onderbrak ik haar. Ik nam ze beide in een knuffel en fluisterde wat in hun oor, ze knikte en liepen weg. Ik hoorde de auto weggaan en Nasr kwam terug naar de kamer. "Soso mevrouwtje had net wel een grote mond he" zei hij en deed langzaam ze deur achter zich dicht. Ik zette stappen naar achteren "Nasr niks doen" zei ik stotterend, "en waarom net had je een grote mond toch" zei hij en liep dichterbij. "N Nasr nee" zei ik en stopte met stappen ik voelde de muur "kanker" fluisterde ik. "Ja mevrouwtje kan nu nergens naar toe he" zei Nasr ik schudde hevig me hoofd, hij kwam dichterbij er zat nog maar 1 cm tussen ons. Hij pakte me wangen was en trok naar zich toe en plante een kus, ik trok me hoofd weg "ik wil dit niet Nasr" zei ik. "Je hebt niks te willen" fluisterde hij en gaf me kusjes, "Nasr nee" "Damla hou je mond of we doen het heftiger" fluisterde hij in me oor. Ik keek hem met grote ogen aan er werd geklopt op de deur gered door die persoon dacht ik. Ik zag aan Nasr dat die geïrriteerd was en deed de deur open, "je kan diegene bellen die je wilt" zei een van zijn mannen. Nasr keek me sneaky aan en zei "isgoed we komen eraan" hij liep naar me toe en trok aan me arm "kom" zei hij en sleurde me mee. We kwamen aan in een kantoor "je zegt dat je het met eigen wil wilt en dat er niks gaat gebeuren" beveelde hij me. "Wat zeg jij allemaal ik? Met eigen wil? Ha ha ha laat me niet lachen" zei ik en keek hem met een serieuze blik aan. "Doe gewoon wat ik zeg" zei hij geïrriteerd, hij toetste een nummer in en belde toen diegene opnam herkende ik die stem uit duizende.....

Stem&reageer
Xx schrijfster💋💋