Dernièr, Jenmin

12

Sımsıkı sar kalbimi, atmaya bir son vermesin. Sonummuş gibi öp bedenimi, tanrı cezamı hafifletsin.

.....

Denizin üzerine yansıyan ay, geceyi gündüzden ayıran ay, güneşin yardımıyla parıldayan ay. Güneş olmadan bir hiç olduğunu biliyor.

Her ne kadar ışık saçsada etrafına, güneş kadar aydınlatmadığını biliyor.

Parlıyor, fakat bu parıltı sönük, bu parıltı soğuk, bu parıltı bir karanlık.

Burukça gülümsedim, yinede
aydınlatıyor etrafı ışığıyla, güzelliğini gözteriyor karanlık gökyüzünde. Hiç olmazsa yanlız değil, yıldızlar gece eşlik ediyor sönük ay'a.

Güneş doğmaya başladığı an, seher vakti, terk ediyor bulunduğu yeri ay, güneşin parıltısı her ne kadar daha görkemli olsada, koca gökyüzünde tek başına süzülüyor. Kimsesiz ve yanlız.

Her ne olursa olsun biri yanlız, biri karanlık devam ediyor hayatına. Ve hiç bir araya gelemiyorlar. Eğer ki onlar bir araya gelirse ya paha biçilemez bir manzara doğuyor ortaya, ya da bu kıyamet oluyor herkes için.

Onların hikayesi benim hikayeme benziyor diye düşündüm, Jimini ne kadar çok seversem seveyim, bir araya asla gelemeyeceğimizi biliyorum. Bizim hikayemiz bir imkansızı anlatıyor.

İki yıl boyunca asla gerçekleşmeyecek bir hayalin peşinden sürükleniyordum.

Taki şu âna kadar. Ne kadar çabalasamda, kalbim onun için atmaya devam edecek, ve ben onun için atan kalbimden her zaman nefret edeceğim.

Kalbimin acı içinde kıvranması, ruhumada bir ızdırap olur. Ve benim ne ruhuma ne de kalbime bu acıyı daha fazla yaşatmaya gücüm kalmadı.

Yanağımdan süzülen göz yaşları üzerimde ki tişörtümü ıslatmaya devam ederken sessiz hıçkırıklarımla beraber elimde duran jilet e baktım.

İntihar.

Bir çok zorluğu geride bırakmamı sağlayacak, tek bir hareketlerimle ruhumu bedenimden ayıracak olan bu hareket, en güzel ve en tatlı ölüm şekliydi benim için.

Eğer ki zorlu ve acı dolu bir ölüm tercih ediyorsanız, aşık olun derim. Çünkü aşk sessizce kalbinize, ruhunuza ve bedeninize ilişiyor, acının en güzel halini tattırarak ölmenize yardımcı oluyordu.

Milyonlarca intihara sebep olan şeyin, aşk olduğuna yemin edebilirdim fakat kanıtlayamazdım.

Elimde duran jileti bileğime sertçe bastırdığımda ortaya çıkan kırmızı sıvının bedenimden çok kalbime acı verdiğini fark ettim, bileğimden süzülen kırmızı sıvı, zarifçe içinde bulunduğum küvette ki suya karıştığında ağlamalarım şiddetlnerek hıçkırıklarıma karıştı.

Ölüm...

Ölüm bana yakışır mıydı?

Bedenime ölüm yakışır mıydı?

Jimin cansız duran bedenimi gördüğünde içinden geçenler, duyguları ne olurdu? Ya da Jungkook benim içün üzülür müydü?

O an ki duyguları nasıl olurdu bilemem ama geç kaldığından emin olabilirdi. Herşey için geç kaldığından, belkide pişman olurdu.

Fakat pişmanlık, hiçbir şeyi geri getirmediği gibi benide dünyaya tekrar geri getmeyecekti.

Soğuk ve kırmızı renginde ki suyun içinde fazlasıyla titreyen bedenim, gözlerimi açık tutmamı zorluyordu.

Dudaklarım titeriyordu. Dişlerim bir birine çarpmaya başlamıştı.

Ölüm böyle bir his miydi?

Kendimi aciz hissediyordum.

Gözlerim yavaşça kapanırken acıyla gülümsedim.

Artık gitme vaktim di.

"Sonumuz olsun, kimsenin bilemediği kimsenin görmediği bir son, bu gece ay güneşe küstüğünde yıldızlar tekrar göstersin tüm şevkatini. Deysin, sana, bana, gökyüzünde ki tüm meleklere ve Azrail'e."

Sessizce mırıldandığım şarkıyla gülümsememem genişlerken yutkundum. Bakışlarım bileklerime kaymıştı. Beyaz elbiseler içinde ki bedenim tamamen kırmızıya bürünmüştü.

Dernièr, sonumdu.

O müzik kutusuna olan ilgim belkide bundan kaynaklıydı.

Benim sonumu anlatıyordu belkide.

Bizim değil benim sonum.

Park Jimin. Senin sonun benimle, benim sonum ise seninle olsun isterdim.

Fakat küçük dileklerin kapladığı bu küçük evren, buna da izin vermemişti, dileklerimde hayallerim gibi sınırlıydı.

Ve yavaşça kapandı gözlerim. Ağlamaktan dolayı kızaran gözlerim artık açılmamak üzere kapanmıştı.

Islak kirpiklerim gölerimin üzerine bir örtü oldu.

Senin için atan kalbim, atmaya bir son verdi. Senin için direnen ruhum, direnmekten bıktı, ve yavaşça göğe doğru kanat çırptı.

........

Sizi seviyorum.

Kendinize iyi bakın.

İntihar etmeyin.