8

1K 147 18
                                    

İki eli iplere dolanmış ayaksız bir kadeh misali
...

Karşımda ki boy aynasından görünen görünüşüme baktım.

Vücudumu sarmalayan kırmızı askılı elbisem ve koyu göz makyajımla partiye hazır görünüyordum.

Evliliğimiz şerefine olacak olan partiye.

Kapı bir iki defa tıklatıldıktan sonra içeriye siyah takım elbisesiyle oldukça şık görünen Jungkooka baktım.

Baştan aşağı bedenimi süzerken ellerini omuzlarıma çıkardı. Anlıma küçük bir öpücük kondurdurarak gülümsedi.

"Mükemmelsin"

Güldüm.

" Sende öyle."

Dudaklarını yalamıştı elleri ceplerindeyken. Ön dişlerini ortaya çıkararak güzel bir gülüş ortaya sergiledi.

"Bazen seni tanıyıp sevdiğim için, Tanrıya defalarca şükür edesim geliyor. "

Onun sevgisi sanırım beni bir gün intihara sürükleyecekti. Güzel gözlerine çıkardım bakışlarımı. O bu kadar mükemmel seviyorken artık ondan başkasını düşünmek istemiyordum. Bu ona yapılmış bir haksızlık olurdu. Koca bir haksızlık.

Sarıldım.

Zarifçe ellerini belime doladı .

"Seni seviyorum güzelim. Bu öyle bir sevgi ki, seni kollarımda saklayasım geliyor bazen"

Sessizce güldüm. Fakat duygularım mimiklerime ters koşarken gözümden bir damla süzüldü. Göz yaşım boynunu ıslatırken sessizce güldü. Kıpırdayan bedeninden anlıyordum.

"Neden ağlıyorsun? İyice sulu göz olmaya başladın."

Şakayla karışık konuşurken,

Derin bir nefes içime çektim.

"Seni seviyorum Jungkook. Bunu unutma olurmu?"

"Her zerrenle aklımdasın zaten. Seni unutamam, bu imkansız olur."

Bedenini benden ayırmasıyla ellerimizi kenetledi.

"Kim Jennie, benim seni unutamayacığım gibi seninde beni unutmayacağın konusunda bir söz vermeni istiyorum."

Işıldayan gözlerine baktım. Zorda olsa gülümsedim. Seni unutmayacğım Jungkook. Sevgini unutmayacağım. Sana olan ihanetimi asla unutmayacağım.

" Evlendiğimizde birbirimize bu sözleri vereceğiz zaten. "

Gülümsemesi genişledi.

" Doğru, biz evleneceğiz. "

Çok heyecanlı duruyordu. Kenetlediği ellerimize baktı. Ardından bakışlarını yüzüme çıkardı. Alt dudağını heyecanla dişlerken yutkunmuştu.

"Gel aşağı inelim. Konuklar bizi bekliyor."

Gidecekken onu ellerinden tutarak durdurdum.

Dernièr, JenminHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin