Mherial Lhorde's POV
"MAMA,totoo po ba ang magic?"tanong ko kay Mama habang kami ay nagluluto ng hapunan.Ng hindi ako sinagot ni Mama ay pumunta na lang ako sa sala namin.
Ako nga pala si Mherial, Eria for short.Hindi kami mayaman at hindi din kami mahirap .Noong una mayaman naman sila papa,pero ng mamatay si Lolo nalugi na ang kompanya kaya napilitan si papa na ibenta ito sa iba.
Pero kasabay ng pagbagsak ng kompanya ay ang pagkasilang naman ng magandang dilag na ang pangalan ay Mherial Lhorde.
17 years old na ako pero meron na akong trabaho.Si Zeqiel na lang kasi ang nag-aaral.17 years old na din si Zeqiel pero hindi kami sigurado kung 17 na talaga siya,dahil sabi nina Mama at Papa ampon daw siya.Hanggang highschool lang ang natapos ko kaya medyo nahirapan akong maghanap ng trabaho at hindi nadin naman daw kailangan sabi nila Mama at Papa.Pero kahit ganon yung
ay nagtrabho pa din ako ng slight at ung bahay na lang inaasikaso ko.Linis there linis here linis everywhere,pero may isang epal ung halimaw,kung magkalata wagas.Hayyy buhaaa-
"ATE MHERIAL LHORDEEE!!"speaking of the halimaw este ni Zeqiel,nag-iisang taong gusto kong sapukin.
"Damn it! Bakit ang bagal mo kumilos!"aba kung makasigaw akala mo hindi ate ang kausap
Magtimpi ka kapatid mo yan.
Aba't sumasabat pa tong isip ko! Eh ano na- Ay shet oo nga pala kapatid siya hehe sabi ko nga mag bebehave na ako
"Ano po ba ang maipapaglingkod ko po,Mahal na hari?" Bwiset ka mapansin mo sanang nang iinis Ako!
"Hmm...Mahal na hari,I like it when you call me like that it seems that you are my katulong ."nakangisi pa ang loko.Eh kung upakan ko kaya to? Pasalamat ka kapatid kita eh.Saka anong connect ng mahal na hari sa katulong? Tanga ata to eh
"BAHALAKAJANZEQIEL!"mabilis na sigaw ko ag dali daling tumakbo.Bakit ba kasi kapatid ko pa yan? Peste siya
Narinig ko pang tinawag niya ako pero ala na akong pake sa halimaw na yon.Bahala siya! Isipin niyo? Nananahimik ako sa isang tabi at nag guguni guni tas biglang maninigaw? Aba purkit kapatid ko naninigaw na.Hambalusin ko siya eh
NAKASIBANGOT ako habang kumain kami ng hapunan kaya napansin iyon ni Papa nakakauwi lang
"Oh bakit malungkot ang prinsesa?"tanong ni Papa na kala mo kumakausap ng batang syete anyos palang
"Eh pano naman kasi Papa,may isang bata jan na kung sigawan ako akala mo kung sino.Eh siya mga tong bunso.Pasalamat siya mabait akong g ate eh"pagsusumbong ko na tila syete anyos at sabay tingin ng masama sa lalaki sa gilid ko na kanina pa pangisi ngisi.
Pigilan niyo ko masasapok ko na toh.
"What do you mean? I'm bad? Mama oh!"Sumbong ni Zeqiel na may panliliit pa ng mata
"Oo! You're ba-" di ko na natapos ang sasabihin ko din dahil biglang pinitik ni Mama ang noo ko. Ouch!
"Hindi anak, nagbibiro lang si Eria,Alam mo naman si ate palabiro"sabay tingin ng masama sa akin ni Mama
"Hindi ako nagbib-" isang pitik na naman sa noo ko ang natamo ko at galing na kay Papa.Ouch.
"Inaano ba kayo ng noo ko? Nananahimik ung noo ko pitik kayo ng pitik."reklamo ko habang hinihimas himas ang noo ko habang nakanguso.
"Kawawa naman ang napakabait na ate napitik sa noo."
Nakangising puna ng peste sa gilid ko
"Kawawa nyenye nye.Wala akong pake!"sabay dila.
"Anak para kayong aso't pusa.Si Ate mo ang aso ikaw ang pusa"natatawang sabad ng Mama kong magaling
Kung may iniinom lang ako naibuga ko na siguro.Ako aso? Wag na lang.
Nagmaang maangan ako sabay turo pa sa sarili ko.
BINABASA MO ANG
A Forgotten Memory
FantasyLosing memories is hard as rock.Imagine,living fo 18 years without knowing that a part of you just lost.What will you do? Mherial and Zeqiel asked themselves the same question.
