SİHİRLİ SAVAŞÇI

#3

Aradığım mucize,bu muydu? Hayatım boyunca hissettiğim bu farklılık duygusu,bu yüzden miydi?.. Şimdi ne olacaktı peki?..Bilmiyordum.Aklımda binlerce soru vardı.Babam,ya da her kimse,o okula gitmem gerektiğini söylemişti. Sonrada apar topar evden çıkmıştı.Ne yapmaya gitmişti,nereye gitmişti bize söylememişti.Ki zaten bende sormamıştım.Artık sorgulamayacaktım her şeyi.Akışına bırakmıştım yani...
     Annemle,ya da her kimse,salonda oturuyorduk.Hiç konuşmadan öylece yere bakıyorduk ikimizde. Sonra annem:
-Ne yapmayı düşünüyorsun?" Diye sordu.Sahi,ben ne yapacaktım.
-Bilmiyorum.Tek bildiğim şey,bunun bir oyun olmadığı.Ya da şaka...
Elfida,artık ona anne demeyeceğim,benim oturduğum koltuğa oturdu.Yere bakan yüzümü kendine bakacak şekilde çevirdi.
-Bak kızım...
-Lütfen bana kızım deme..
-Tamam,Ayperi.Sen çok özel bir insansın.Senin özel olman,özel güçlerin var diye değil;çok güzel bir kalbin olduğu için.Sen çok iyi birisin Ayperi.Kalbin;merhamet,saflık ve doğallıkla dolu.Aklında hiç kötülük yok Ayperi... Bunca yıl seni büyüttüm.Her özel anında ben vardım..Bu yüzden,seni ne kadar ben doğurmasamda,sen benim kızımsın.Sen benim,sarı papatyamsın kızım...

        Haklıydı annem.O ne kadar bana yalan söylemiş olsada,her özel anımda yanımda olmuştu.Beni hiç sevgisiz bırakmamıştı.Herkes benden kaçarken bile,o beni sıcacık kollarının arasına almış,sevgisini daima hissettirmişti.Onu çok seviyordum.Her ne kadar bana yalan söylemiş olsalar da onlar benim daimi ailem olmuşlardı.Yanımda,acı dolu gözlerle bana bakan anneme sımsıkı sarıldım.O,benim biriciğimdi...
     Anneme ne kadar sarıldım bilmiyorum ama,ıslak gözlerimle çalan kapıyı açmaya giden anneme bakıyordum şimdi.Annem kapıyı açtığında,babam ve bundan iki yıl önce gördüğüm o adam vardı.Babam ve yanındaki adam,içeri girdiler.Adamın elinde,birkaç dosya vardı.içeri girer girmez ortadaki koltukla aynı boyda olan sehpanın üzerine bıraktı dosyaları.Ben,yerimden bile kalkmamıştım. O adam,beni şöyle bir süzüp yan tarafımdaki koltuğa oturdu.Şimdi göz gözeydik bu adamla.Bu adamın,bembeyaz bir teni,masmavi gözleri vardı.Gerçekten teni, benim kadar olmasada çok beyazdı.Benimde tenim bembeyazdı ve bu çok ürkütücü olabiliyordu bazenleri.Hatta bazı insanlar şaka maskatlı vampir kız derlerdi.Sarı saçlarım vardı.Ve yeşil gözlerim...
Kimi insanlar'peri kızı gibi' derlerdi. Bu adamın saçları,kaşları simsiyahtı.Orta yaşlı biriydi bu adam.Sevimli bir görünüşü vardı. :
-Merhaba.Benim adım Barlas.Sen Ayperi olmalısın.
-Eevet... Ben Ayperi.Siz,beni nereden tanıyorsunuz?
-Ben,senin öğretmeninim Ayperi.Sana her şeyi öğretecek olan kişiyim ben.Senin hakkında,senden daha çok şey biliyorum.
-Zaten bir ben bilmiyorum kim olduğumu.Bir ben bilmiyordum bunca şeyi!..
-Bak küçük kız,bunları bilmemen gerektiği için bilmiyordun.Yani,kendi yaşamın için kendini bilmiyordun peri...
-Peki,şimdi ne olacak?.. Artık öğrenmek istiyorum bu sorunun cevabını.Lütfen söyleyin artık!..
-Şimdi Ayperi,sen ve ben buradan gidiyoruz.Yarın sabah ilk işimiz yola koyulmak olacak. Seni,şu senin araştırıp bulduğun okula götüreceğim.Fakat önce senin yeni muhafızınla tanışman lazım.O muhafız seni tüm kötülüklerden koruyacak.Daima senin yanında olacak.Özel ihtiyaçların hariç,hicbir zaman yanından ayrılmayacak.
-Özel muhafız mı?.. Ne gerek var muhafıza...
-Ayperi ciddi misin? Senin başında ne tür bir bela var farkında değilsin herhalde.Bak Aypericiğim,seni koruyan bir muhafızın var ve sen onu dinleyeceksin.Anlaştık mı küçük hanım?..
-Birincisi,ben kimseye itaat etmem.İkincisi ve en önemlisi benim bir muhafıza ihtiyacım yok.Bunca yıl boyunca ben kendimi korudum.Bundan sonrada koruyabilirim...
      Barlas deriin bir iç çekti.Elini alnına koydu.Ve bir şeyler mırıldandı.
-İşimiz çok zor olacak oğlum...
     Oğlum mu?.. o da kimdi öyle...
-Oğlum derken?..
-Haa şey,sen beni duydun mu ya.
-Evet.Kulaklarım iyi duyar..
-Oğlum...O şey,o senin muhafızın.
-Ne!.. Oğlunuzu mu benim muhafızım yapıyorsunuz yani?
-Evet küçük hanım.Oğlum çok iyi bir muhafızdır.Sizin ülkenizde annenizi ve babanızı koruyordu.Onun tek kusuru var o da....
-Baba!..
        Dışarıdan biri baba diye bağırmıştı.O da kimdi öyle.Babam dışarı bakmak için pencereden kafasını çıkardı.Sonrada bize dönüp"Geldi."dedi.Kim gelmişti bilmiyordum.Annem kapıyı açmak için ayağa kalktı. Kapıyı açtığında, içeri daha önce hiç görmediğim biri girdi. İçeri giren genç adam, içerideki herkesi şöyle bir süzdükten sonra gözlerimde gözleri takılı kaldı...