Μοιραία Νύχτα

Κεφάλαιο 2ο

Και κάπως έτσι μέσα στις σκέψεις μου ούτε που κατάλαβα πότε έφτασα έξω από το σπίτι του..

Βγαίνω από το αμάξι και ένας τεράστιος τύπος με μαύρο κοστούμι με πλησίασε..

"Παρακαλώ; Τι θα θέλατε;" είπε με σοβαρό ύφος..

"Ο Πέτρος;" ρώτησα γρήγορα και μπερδεμένα..

"Πέτρος.." σιγο μίλησε.. Μάλλον στον εαυτό του..

Γύρισε το κεφάλι του και μίλησε σε έναν ασύρματο δεν μπόρεσα να ακούσω τι είπε η με ποιον..

"Περάστε.."

Ήμουν τόσο έτοιμη και σίγουρη γι αυτό που πήγαινα να κάνω αλλά μόλις με άφησε να μπω.. Τα πόδια μου δεν άκουγαν εντολές πάγωσαν..

Ζαλιστικα για μια στιγμή και πάρα πάτησα μερικά βήματα..

Ο μεγάλος τύπος ήρθε γρήγορα δίπλα μου πιάνοντας την μέση μου..

"Είστε καλά;" είπε έντονα..

"Ναι.. Συγγνώμη.." είπα και με μια ανάσα έκανα να μπω στον μεγάλο κήπο..

Το μονοπάτι μέχρι την εξώπορτα μεγάλο.. Για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να φύγω αλλά όχι!

Ήμουν έξω από την πόρτα όταν επιτέλους αποφάσισα να την χτυπήσω..

Άνοιξε και μια όμορφη κυρία ήταν πλέον μπροστά μου..

"Καλημέρα.." μου είπε χαμογελώντας..

"Καλημέρα! Ο Πέτρος.. Δηλαδή ο κύριος Δασκαλάκης είναι εδώ;" είπα αμήχανα.

"Περάστε!" μου είπε πολύ ευγενικά..
"Αμαλία φώναξε σε παρακαλώ τον κύριο Πέτρο.." είπε σε μια κοπέλα η οποία πέρασε με στολή.. Οικιακή βοηθός..

" Παρακαλώ καθίστε!" μου είπε και μου έδειξε το δρόμο προς το σαλόνι..

Κάθισα στον κάναμε με τα πόδια μου νευρικά να κουνιούνται και τα χέρια μου να παίζουν με την άκρη του φορέματος μου..

"Αντιγόνη Δεληγιώργη χάρηκα!" μου είπε ευγενικά..

"Εύα.. Εύα Μακρή παρομοίως! " της είπα δίνοντας το χέρι μου για μια χειραψία..

"Απο που γνωρίζεστε με τον Πέτρο;" ρώτησε χαμογελώντας..

"Φίλοι.. Παλιοί φίλοι.." Αμφιβάλω αν θα με θυμάται καν.. Αλλαα..

" Συγγνώμη.. Δεν ρώτησα.. Θα ήθελες κάτι να πιεις;.. "

" Ένα νεράκι αν γίνεται.. Ευχαριστώ!" έφυγε για την κουζίνα η οποία είναι στον κάτω όροφο..