Μοιραία Νύχτα

Κεφάλαιο 15ο

Η μέρα του ταξιδιού μας έφτασε..
Το μόνο που ήξερα ήταν πως θα ταξιδεύαμε με αεροπλάνο. Το που θα πηγαίναμε ακόμα μου ήταν άγνωστο.

Ηταν 8 η ώρα και θα έπρεπε να ήμασταν εκεί στις 10.. Ήμουν ήδη έτοιμη στο σαλόνι και αποχαιρετουσα την μητέρα μου..

Ο Μάριος έβαζε τις βαλίτσες στο αμάξι..

"Να προσέχεις ναι;" με ρώτησε για ακόμα μια φορά..

"Ναι μαμά, ηρέμησε για μια εβδομάδα φεύγω.. Δεν είναι και η πρώτη φορά!" έβαλε τα χέρια της στην κοιλιά μου..

"Ναι αλλά τώρα δεν είσαι μόνη σου!" χαιδεψε την φουσκωμένη κοιλιά μου..

"Ήμαστε έτοιμοι!" είπε ο Μάριος κατεβάζοντας την πόρτα του πορτ παγκαζ..

" Να μου την προσέχεις! "τον είπε αγκαλιαζοντας τον..

" Εντάξει φτάνει τώρα.. Πάμε!" τους χώρισα και γρήγορα γρήγορα τον τράβηξα στο αυτοκίνητο..

Μπήκαμε μέσα και αφού για ακόμη μια φορά χαιρετησαμε, φύγαμε.

Μέσα στο αμάξι δεν πολύ μιλούσαμε.. Ήμασταν και οι δύο ενθουσιασμενοι και περιμέναμε πως και πως να φτάσουμε!

Κοιτούσα έξω από το αμάξι χαμογελαστή.. Σκεφτόμουν πως επιτέλους θα ξεφύγω λίγο από την πραγματικότητα. Όσο γίνεται δηλαδή.

Μετα από μία ώρα περίπου φτάσαμε στο αεροδρόμιο..

Προσπαθούσα να καταλάβω τον προορισμό ή τουλάχιστον να τον πείσω να μου πει αλλά δεν του έβγαζα λέξη..

"Υπομονή.. Θα ακούσεις σε λίγο!"

Αναστέναξα και έπιασα την κοιλιά μου..

"Τι έπαθες;" πετάχτηκε από την θέση του..

"Ηρέμησε παιδί μου! Έτσι θα είσαι όλη την ώρα;" του είπα γελώντας..

"Έχω άγχος μην σε πιάσει τίποτα ενώ ήμαστε στο αεροπλάνο.." τον σταμάτησα..

" Μάριε από την στιγμή που ο γιατρός μου είπε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας τότε δεν χρειάζεται να κάνεις έτσι χαλάρωσε και απόλαυσε το! " με φίλησε..

Από το μεγάφωνο ακούστηκε να καλούν όσους επιβάτες είναι για Κρήτη..

Ο Μάριος τότε σηκώθηκε και με κοίταξε..

" Αντε θα αργήσουμε! " έμεινα με το στόμα ανοιχτό..

" Κρήτη; " του είπα ενθουσιασμενη..

Μου άπλωσε το χέρι του και γρήγορα κατευθυνθηκαμε προς την πύλη..

Μετά από κάποιες διαδικασίες ήμασταν επιτέλους στις θέσεις μας και σε μια περίπου ώρα είχαμε ήδη φτάσει στο αεροδρόμιο της Κρήτης!