Μοιραία Νύχτα

Κεφάλαιο 26ο

Ήταν γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα ο κόσμος σιγά σιγά είχε αρχίσει να φευγει.. Εγώ από την άλλη δεν μπορούσα να φύγω καθώς ο Πέτρος είχε λυσσάξει πως κάποιος θα μας πήγαινε σπίτι.. Οπότε απλός περίμενα..

"Βαρέθηκα! Δεν μπορώ άλλο με βαράνε και τα τακούνια!" παραπονέθηκε για ακόμη μια φορά η Κατερίνα..

"Και εγώ! Αλλά τι να κάνω αφού δεν με αφήνει να φύγω!" το προσπαθήσαμε πριν αλλά δεν μας αφήνουν καν να φύγουμε από το σπίτι..

"Και αν σε βαράνε τα τακούνια σου κάτσε.. " συνέχισα..

" Δεν θέλω, θέλω να φυγω!" ξανά είπε.

"Ωραία! Πήγαινε πάρε ταξί, εγώ αναγκαστικά θα μείνω! " είπα παραπονεμένα..

" Σίγουρα Ευακι μου;" μου έπαιζε την λυπημένη..

"Έφυγες!" αφού με γέμισε με φιλιά με καληνύχτισε και έφυγε..

Όταν ποια έμεινα μόνη είδα τον Πέτρο να με πλησιάζει..

"Η Κατερίνα; " ρώτησε αδιάφορος..

" Έφυγε! Και το ίδιο θέλω και εγώ.. Τι θα γίνει εδώ θα μείνω όλη νύχτα;" είπα γκρινιαζοντας..

"Εμένα δεν θα με χάλαγε!" είπε γελώντας..

"Πέτρο! Κουράστηκα.. Η μέση μου πονάει!" συνέχισα, έκατσα στην καρέκλα πίσω μου.

" Εντάξει! Κάτσε θα φωνάξω τον Μάριο! "πήγε να γυρίσει..

" Όχι.. "αυθόρμητα βγήκε από το στόμα μου..

"Γιατί;" δεν ήθελα να μάθει τι έγινε..

" Μπορώ να φύγω και μόνη μου.. Αλήθεια δεν θα γίνει και κάτι.. " είπα απλά κουνώντας τους ώμους μου..

"Εύα, έγινε κάτι με εσενα και τον Μάριο; " ρώτησε πλησιάζοντάς με..

Εσκυψα το κεφάλι..

"Τίποτα απλός.. Μαλωσαμε και.." με διέκοψε..

"Γιατί μαλωσατε; " Ήταν πολύ σοβαρός

" Δεν σε αφορά!" είπα σταυρωνοντας τα χέρια μου..

"Αν σου έκανε κάτι με αφορά!" είπε φωνάζοντας λίγο.

" Γιατί; " δεν μπορούσα να καταλάβω..

"Γιατί.. Γιατί νοιάζομαι για εσένα!" δίστασε.

" Γιατί να νοιάζεσαι για εμένα; " ρώτησα ξανά.. Αν ένιωθε κάτι έπρεπε να το πει..

"Επειδή.. Είσαι η μητέρα του παιδιού μου και θέλω να είσαι εντάξει.." η αλήθεια είναι πως απογοητευτηκα..