Μοιραία Νύχτα

Κεφάλαιο 14ο

*Δεν ήθελα να έρθω από εκεί.. Δεν ήθελα να σε αποχαιρετήσω.. Έτσι έκανα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα! Ένα γράμμα, οχι και ο καλύτερος τρόπος να αποχαιρετησεις κάποιον που αγαπάς αλλά από το τίποτα.. Είναι κάτι και αυτό έτσι;
Φεύγω λοιπόν. Θέλω να ξέρεις πως μαζί σου ένιωσα, σε αγάπησα. Σ' αγαπησα, γιατί στην αγκαλιά σου ένιωθα ασφαλής και προστατευμενη, άσχετα αν δεν ήταν η πραγματικότητα.. Είχες έναν μαγικό τρόπο να με κρατάς δεμένη μαζί σου.. Σωματικά και εγκεφαλικά.. Δεν περνούσε μέρα που να μην μου έλειπες, ώρα που να μην σε σκεφτόμουν.. Ακόμα απορώ πως το κατάφερες αυτό.. Γιατί ενώ εγώ ένιωθα πως ήσουν το άλλο μου μισό εσύ έκανες παιδί με άλλη.. Με έβρισκες υπερβολική και μελό σε αυτά που σου έλεγα ενώ εγώ στην πραγματικότητα σου άνοιγα την ψυχή μου.. Τωρα κατάλαβα το γιατί! Θέλω να ξέρεις πως δεν σου είμαι θυμωμένη Δεν μπορώ άλλωστε να κάνω κάτι για ότι έγινε ούτε να πάρω τίποτα πίσω.. Εύχομαι λοιπόν να περνάς καλά, και που και που να με σκέφτεσαι!*

Καθόταν στο κρεβάτι και διάβαζε το γράμμα που του είχα δώσει.. Πήγα κοντά του έκατσα δίπλα του..

Τσαλακωσε το γράμμα και το άφησε να πέσει από τα χέρια του.. Παγωμένο βλέμμα κοιτούσε στο κενό μπροστά του..

Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά μπήκε μέσα η μητέρα του.. Αφού τον είδε έτσι κοίταξε εμένα..

"Τι του έκανες; Δύο μέρες είναι έτσι! Μόνο πίνει και κοιμάται δεν έχει βγει από το δωμάτιο.." φώναζε μπροστά στα μούτρα μου..

"Εξαιτίας σου έφυγε η Αντιγόνη εξαιτίας σου είναι τώρα όπως είναι!"

Συνέχιζε φωνάζοντας.. Δεν ήξερα τι να κάνω.. Είχα σκύψει το κεφάλι.. Τα μάτια μου γέμιζαν δάκρυα.. Ήξερα πως είχε δίκιο..

" Μαμά φτάνει! " της μίλησε ήρεμα..

"Εσύ φταις που έχει καταντήσει έτσι το παιδί μου! Θέλω να φύγεις από αυτό το σπίτι αυτή την στιγμή.." συνέχιζε φωνάζοντας.. Δεν άκουγε τίποτα..

"Μαμά.." είπε ξανά..

"Φύγε τώρα από αυτό το σπίτι!"

"Μαμά φτάνει!" σηκώθηκε όρθιος μπήκε μπροστά μου..

"Μην τολμησεις να της ξανά μιλήσεις έτσι.. " φώναζε πλέον αυτός.. Τα είχε όλα μαζεμένα μέσα του και βρήκε τον λάθος άνθρωπο να ξεσπάσει..

"Πέτρο.. " προσπαθούσα να τον συγκρατησω..

" Αν κάποιος πρέπει να φύγει από αυτό το σπίτι είσαι εσύ!" συνέχισε χωρίς να με ακούει..