O zaman başlıyoruz. Bu sezon yarı Karma'nın yarı Nagisa'nın ağzından olacak. Bölümün başında belirteceğim zaten. İyi okumalar :)
Karma
O sikiğe ihtiyacın yok.
Ona ihtiyacımız var.
Kes sesini.
Sen kestiğin zaman keserim.
Kafam ağrıyordu. Fazla seslilerdi. İlaçlar bile artık işe yaramıyordu. Nagisa beni reddettiğinden beri durum böyleydi.
Sahi ne kadar zaman geçmişti?
Bir ay? Belki de iki. Zamanı saymayı bırakmıştım. Gelip geçen günler bana etki etmiyordu.
"Kahrestsin."
Elimdeki şiseyi duvara fırlattım. Parçalanarak zemine döküldü. Yine bitmişti.
Odanın diğer tarafındaki kırık şişe parçalarına bakılırsa bitirdiğim yüz bilmem kaçıncı şişe olabilirdi.
Halen daha alkol komasına girmemem mucizeydi.
Deliler gibi kahkaha atarken gözyaşlarımı kolumun kenarıyla sildim. Sahiden delirmiştim.
Böceklerle uğraşmak bile istemiyordum. Nagisa inandığım bütün değerleri acımadan parçalamıştı ve geride kalan yalnızca kırıklardı.
Ve tanrı hala cennette.
Bu kadar çökmem normal miydi? Sanırım evet. Hayatım sevginin gerçek anlamını bilmeden geçmişti ve bununla ilk kez karşılaştığımda her şeyi mahvetmiştim.
Sevgi anlamsız bir yanılsama.
O zaman neden canımız bu kadar yanıyor?
Artık onların konuşmalarına karışmıyordum. Eskiden olsa tarafım belliydi ama şimdi...
Her şeyi onun üzerine atmak benim için en kolay çözüm noktası olabilirdi ama Nagisa bunu bile elimden almıştı.
Eski benliğimi tam anlamıyla yıkmıştı. Kaçmaya bile yüzüm yoktu.
Yeni bir ben yaratmam ise imkânsızdı. O kadar güçlü değildim. Tıpkı ölecek kadar güçlü olmamam gibi.
"Hah babam bu halimi görse beni evlatlıktan reddederdi."
Kafamı kaldırıp pencereden sızan ay ışığına bakarken kendi kendime mırıldandım.
"Sanırım bu artık önemli değil."
Evet. Artık hiçbir şey önemli değildi.
Flashback
"Bunu iyi anlamasın Akabane. Karşındaki kim olursa olsun önemsiz. Ailemizden biri olmadığı sürece herkes ezilmeye mahkum."
Bu kulağa doğru gelmiyordu. Annem bundan hoşlanmayacaktı.
"Ama baba-"
Sözüm babamın tokadi yüzünden yarıda kesilirken yere savruldum. Bu acıtmıştı öyleki gözlerim yaşarmıştı.
Babam tek dizi üzerinde çökerek gözlerini gözlerime sabitledi ve kafamı okşadı.
Elinden iğrenmiştim. Yine de geri çekilmedim. Bana bir daha vurmasını istemiyordum.
"Aması yok Karma. Bunu anlamalısın. Yükselmek istiyorsan üzerine basacağın bedenlere hazırlıklı olmalısın."
Ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü.
"Hadi eve gidelim."
Tam onu takip edecektim ki durdu ve bana omzunun üzerinden keskin bir bakış attı.
"Bir şey daha, burada olanlardan annene bahsetmek yok tamam mı?"
"Tamam."
Ondan nefret ediyordum.
O zaman neden hissettiğin acıyı ona da yaşatmıyoruz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Akabane Ateşi (bxb)
Short StoryFull Anime Boys-1 Karma Akabane tehlikeli bir çocuktu. Lisedeki Tanrı koltuğunun sahibiydi. Nagisa Shiota ölümcül bir çocuktu. Kana susamışlığın beden bulmuş haliydi ve Karma'nın hakimiyetine karşı gelebilecek yegâne kişiydi. Ve bir gün asla bir ara...
