Gece Olana Kadar

Kaçırılıyorum

"Kızım, yemek hazır"diye bağırdı annem aşağı kattan.İstemeye, istemeye oturduğum yerden kalktım ve yavaş adımlarla yemek odasının olduğu yere gittim.Babamın yanında ki sandalyeye oturdum ve hiçbirşey söylemeden yemeğime başladım.Bir an kafamı kaldırıp anne ve babama baktım.Birşey söyliyecek gibiydiler,kaşığımı bırakıp arkama yaslandım ve söyliyecekleri şeyi beklemeye başladım.Ve sonunda babam konuşmaya başladı:

"Kızım bizim annenle sana söylemek istediğimiz birşey var.Hazırsan söylüyorum"dedi elimi tutarak.Bende ona karşılık kafamı salladım.

"Kızım biz senin okulunu değiştirme kararı aldık.Ama sen hiç meraklanma seni en iyi okula yazdırdık.Sınır kolejine"demesiyle birden yüz ifadem değişti.Aslında ben herşeye çok fazla öfkelenen bir insanımdır ama nedense buna hiçbir tepki vermedim.

"Neden böyle birşey yaptınız?"diye sordum annem ve babama bakarak.

"Kızım bizim seni üzmek istemiyeceğimizi sen herşeyden daha iyi biliyorsun.Ama sen biraz fazla şeysin yani biraz fazla sessiz ve yalnız.Biz de annenle, arkadaşlarınla veya okulunla alakalıdır diye düşündük .Bu yüzden okulunu değiştirme kararı aldık.Ve okulun yarın başlıyor."dedi babam umutlanmış bir şeklide.Onları üzmek istemiyordum ama bende buydum yalnız.Sadece yalnız yani asosyal yoksa sessiz olma gibi bir sorunum yok.Annemle babama mutlu olduğumu göstermeye çalışarak onalara gülümsedim ve odama çıktım.Benim sadece bir tane çok güvendiğim arkadaşım vardı o da Ahsen'di.Biz çocukluk arkadaşıyız ve o benim kardeşim gibi.Ve şimdide bu vahim durumu ona anlatmam gerekiyordu.Komidinde duran son model telefonumu alıp Ahsen'İ aramaya başladım.İlk çalışında açtı ve herzaman ki sorularını sormaya başladı:

"Acil durum mu var?Yoksa aşık mı oldun?Hadi anlat nasıl yakışıklı mı?"diye sordu birden.Gerçekten benim birisine aşık olabileceğimi düşünmüş müydü?

"Ahsen daha kötüsü oldu.Annem ve babam beni başka bir okula yazdırdılar ve okul yarın başlıyor."

"Ne!Egesu eğer ki bana şaka yapıyorsan oraya gelip seni boğarım!Ne demek okulumu değiştiriyorum ayrıca yaz tatiline girmemize sadece 3 ay var."dedi üzüntü ve sinirliliğin karşımı olan bir sesle.Bende üzülüyordum çünkü onunla aynı okula gidiyordum ve şimdide ayrılacaktık.

"Şaka yapmıyorum Ahsen ve gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum"dedim ve haklıydım ne yapacağımı bilmiyordum.Yemekte annem ve babama karşı sessiz kalmamalımıydım.Tek çare sakin kalmamdı.

"Bebeğim ben şimdi kapatmak zorundayım"deyip beni beklemeden kapattı.Ahsen kesin birşey yapacaktı çünkü bu davranışlar bunu belirtiyordu.Telefonumu yatağıma atıp sıcacık bir duşa girdim ve duştan çıktıktan hemen sonra yarın uyanmamak üzere bir uykuya girdim.Geceleri ara sıra uyanıp camdan dışarı bakıp derin düşüncelere daldım.Ben neden böyleydim anlamıyorum yani benim yaşımdaki kızlar gayet sosyal ve konuşkan olurlar.Ama ben değilim.Sabah altı da telefonumun beyin patlatıcı alarm sesiyle uyandım.Hızlıca hazırlandım ve dışarıda şöförümüzü beklemeye başladım.Tabi o da bu durumdan daha yeni haberdar oldu vee geç kaldı.10 dakikanın sonunda şöförümüz Necip abi geldi ve benden özür dilemeye başladı:
"Ege hanım ben çok özür dilerim, geç kaldım"

"Hiç sorun değil Necip abi"diyerek arka koltuğa oturdum.Ben çok zengin bir ailenin kızıydım yani babamın bir sürü oteli ve holdingi vardı.Ama ben mutlu değildim.15 dakikalık yolun sonunda beni çok büyük bir okul karşıladı.Bu okulda kaybolma gibi kaygılar yaşamaya başlamıştım bile.Necip abi bana kapımı açtıktan sonra yavaş yavaş arabada indim ve yeni okuluma doğru yürümeye başladım.Sınır koleji,şimdi bir düşünelim soyadı Sınır olan birini tanıyormuyum,hayır.Bu okulu yaptıran kişinin gerçekten çok zengin olması lazımdı ve biz zenginler dünyasında yaşıyorduk ama böyle soyadlı birisini hiç tanımıyorum.Neyse başımıza ne gelecek görelim bakalım.3.kata yani sınıfımın olduğu yere çıktım.11C şubesini bulmaya çalışırken bir çocuk arkamdan bana seslendi: