Wybawca Phoebe

3. Pheobe

Otwieram oczy i widzę, że promienie słońca wpadają do mojego pokoju. Zerkam na zegarek i widzę, że jest już 10. To mnie otrzeźwia, ja nigdy jeszcze tak długo nie spałam. Wyskakuję szybko z łóżka i idę pod szybki prysznic. Wkładam bieliznę, T-shirt i moje ulubione wysłużone dżinsy, z którymi nie potrafię się rozstać. Zostało mi tylko 5 godzin, a ja jeszcze muszę wykonać swoje obowiązki. Zbiegam po schodach na dół i idę do kuchni. Aż jęczę na widok chlewu, jaki zostawił mój ojciec, który zabawiał się w kucharza. Będę miała przesrane, bo nie zrobiłam mu śniadania. Ale to nie teraz mi zaprząta głowę. Zbieram się więc za ogarnięcie kuchni i po godzinie jest już czysto. Mogę w końcu coś zjeść. Robię sobie herbatę, następnie biorę płatki i mleko. Nie mam teraz czasu na coś więcej. Po skromny śniadaniu idę do pralni i włączam pranie. Widzę, że nazbierało się już sporo garniturów ojca, więc zbieram je i udaję się do pobliskiej pralni. Po powrocie biorę się za obiad. Dziś na szybko ryż z warzywami i piersią z kurczaka. W między czasie wycieram kurze i odkurzam. Następnie czeka mnie sypialnia ojca. Nienawidzę tego robić. Staram się szybko uwinąć, więc ścielę łóżko, zbieram śmieci i brudne ubrania, a następnie ogarniam łazienkę. Robię to codziennie, nie mam pojęcia jak mój ojciec może w ciągu jednego dnia tak zapuścić pomieszczenia. Jak już uznaję, że jest ok zabieram brudne ubrania do pralni. Wychodząc z pralni zerkam na zegar wiszący w kuchni i z przerażeniem odkrywam, że na przygotowanie do spotkania została mi tylko godzina. Zrywam się pędem do mojej sypialnia, zrzucam wszystkie ubrania i idę pod ekspresowy prysznic. Po wyjściu wycieram ręcznikiem ciało i włosy. Rozczesuję je i szybko suszę suszarka. Nie mam czasu na dokładne wysuszenie, więc zostawiam je lekko wilgotne. Wracam do sypialni i szybko zakładam czystą bieliznę, sukienkę oraz żakiet. Siadam przed lustrem toaletki i robię minimalistyczny makijaż, rozcieram podkład, tuszuję rzęsy i nakładam błyszczyk na usta. Na koniec na całej twarzy pędzlem rozprowadzam  pudrem matującym. Na więcej nie mam czasu. Moje długie kasztanowe włosy zostawiam rozpuszczone. Spoglądam ostatni raz w lustro i stwierdzam, że nie jest tak źle. Patrzę na zegarek i mam tylko pięć minut, aby znaleźć się na dole przy dziwach wyjściowych. Zatem w locie chwytam czarne szpilki i czerwoną teczkę z moim CV. Wręcz biegiem schodzę na dół. Ubieram w pośpiechu szpilki, chwytam torebkę, która leży na szafce w holu i klucze. Przed otworzenie drzwi biorę jeszcze głęboki uspakajający oddech i wychodzę przed dom.

W tym samym momencie pod dom podjeżdża czarny SUV. Wysiada z niego jakiś osiłek i czeka na mnie przy samochodzie. Jest wysokim, postawnym, dobrze zbudowanym i łysym mężczyzną. Oczy skrywa za czarnymi okularami. Jest ubrany w białą koszulę, krawat i czarny garnitur. Podchodzę do samochodu i wtedy on się odzywa:

- Panna McKenzie?? - pyta osiłek. 

- Tak, to ja – odpowiadam trochę zdenerwowanym tonem.

- Dzień dobry, Jestem Jared i zawiozę panią do szefa. – powiedział z lekkim uśmiechem.

- Dzień dobry, a ja jestem Phoebe. – wyciągam z uśmiechem do niego dłoń na powitanie a on delikatnie ją ujmuje swoją dłonią.

Po powitaniu Jared otwiera przede mną tylne drzwi, a ja zajmuje miejsce i zapinam pasy. Następnie ochroniarz okrąża samochód i zajmuje miejsce kierowcy i zaczyna się moja podróż w nieznane. Cały czas jedziemy w milczeniu w kierunku centrum, aż po 20 minutach jazdy Jared parkuje pod jednym z klubów nocnych. Pomimo wczesnej pory jak na tę działalność panuje spory ruch. Osoby wchodzą i wychodzą z klubu. Jared otwiera mi drzwi i przy jego pomocnej dłoni wysiadam z samochodu Wchodzimy do klubu frontowymi wejściem do sali, w której centralną część zajmuje bar. Wokół baru zostały poustawiane stoliki, a pod trzema ścianami znajdują się sceny z rurami. Po wejściu do klubu kierujemy się od razu w prawo do drzwi z napisem „Wejście służbowe". Przekraczając drzwi skręcamy w lewo i idziemy wzdłuż ciemnego korytarza. W miarę jak przemierzamy ten korytarz widzę, że po prawej co jakiś czas znajdują się drzwi zapewne do garderób tancerek. Idziemy tak i mam wrażenie jakbym ta wędrówka nie miała końca. Nagle drzwi na końcu korytarza otwierają się z hukiem i wybiega z niego wystraszona dziewczyna, a za nią słyszymy podniesiony ton głosu:

- Wypierdalaj stąd i więcej nie pokazuj mi się na oczy – po tych słowach drzwi się zatrzaskują z hukiem.

Aż podskoczyłam na ten dźwięk. Jared popatrzył na mnie z uspakajającym uśmiechem.

- Nie martw się, nie zawsze tak się zachowuje. Coś musiało go naprawdę wkurwić, że nawrzeszczał na tę dziewczynę. - wyjaśnia mi Jared. 

Nie wiem czy to mnie uspokoiło. Przecież zaraz ja mam tam wejść. Jestem przerażona. W końcu dochodzimy do drzwi na końcu korytarza. Jared puka, otwiera drzwi i wpuszcza do środka. Na nogach trzęsących się ja galareta wchodzę do pomieszczenia. Na wprost drzwi znajduje się mahoniowe duże biurko. Mężczyzna stoi odwrócony do mnie tyłem i opiera się rękami o biurko. Jest wysoki dobrze zbudowany, widać pod biała koszulą, że ćwiczy. Kiedy się odwraca nasze spojrzenia się krzyżują. Moje serce wręcz zamiera. Jego spojrzenie ciemnych oczów jest hipnotyzujące, a jednocześnie zimne i obojętne. Ma ciemne, krótkie, dobrze ostrzyżone włosy, oliwkową skórę i doskonale wykrojone usta. Stoję przy drzwiach jak zahipnotyzowana i nie mogę od niego oderwać wzroku. Jeszcze żaden mężczyzna nie wywarł na mnie takiego wrażania jak ten stojący przede mną. Aż zapomniałam po co tutaj przyszłam.