FDA 1: THE DOUBTER'S FORTUNE TELLER BRIDE

Kabanata 6

ILANG ORAS NA YATANG nagtitigan sina Aurea at ang mama niya pero wala pa ring salitang lumalabas sa bibig niya. Paano ba niya sisimulan?

"Ano ba, Aurea? Hihintayin mo bang matunaw ako sa harap mo? Ano bang sasabihin mo?"

Inabala niya kasi ang mama niya habang nagtutupi ito ng mga damit nila sa kwarto nito. Naka-Indian sit siya sa gilid ng kama katabi ng mama niya.

"Ma," basag niya sa wakas.

"Ano nga?" prolong na tanong ng mama niya, may himig na nang kaunting iritasyon.

Itinuloy pa rin nito ang pagtutupi.

Malalim siyang huminga. "Ma, hindi na muna ako uuwi sa atin ng tatlong buwan," deretsong sabi niya.

Naitigil ng mama niya ang ginagawa at naibaling ang mukha sa kanya. Aurea's mother gave her a skeptical look na para bang nagbitaw siya ng joke na hindi man lang nakakatawa.

Actually, 'di naman talaga nakakatuwa ang sinabi ko. Napangiwi siya sa isip. I-explain mong mabuti, Aurea Feliz!

"Ganito kasi 'yon Ma," she continued dahil mukhang hindi magre-react ang mama niya hangga't hindi niya binubuo ang kwento. "May nakita kasi akong lumang kwintas sa ilalim ng kama ni Lolo Pol. Sinuot ko 'yon kasi maganda. Tapos may na-meet akong matandang babae sa labas ng university na muntik nang masagi ng papalapit na lalaking naka-motorsiklo at nakita niya 'yong kwintas kong suot."

Napahawak siya sa kanyang leeg at bahagyang nagtaka nang wala siyang makapang kwintas doon. Oo nga pala. Hindi pa 'yon naibabalik sa kanya ni Tor. Hindi niya tuloy maipakita sa nanay niya as a proof na hindi siya humahabi ng kwento.

"Nasaan ang kwintas?" taas kilay na tanong ng mama niya.

"Na kay Tor," sagot niya na hindi man lang nag-iisip.

"Sino naman ang Tor na 'yan?"

"Mahaba pong kwento. Pero kasi 'yong real owner ng kwintas ay gusto akong ipakasal sa apo niyang lalaki. Kasi 'yong kwintas na 'yon ninakaw raw mula sa pamilya nila. Family heirloom, gano'n. Tapos ngayon, bakit nga napunta 'yon kay Lolo Pol? Imposible naman pong ninakaw 'yon ni Lolo, 'di ba?"

Sa ekspresyon ng mukha ng mama niya, parang 'di nito na-gets ang explanation niya. Napakamot siya sa batok. Kaya nga 'di siya naging writer kasi 'di siya marunong magkwento. Dederetsahin na nga lang niya.

"Ma makikipag-live-in ako—" Napangiwi at napasinghap siya nang hampasin siya ng mama niya ng hanger sa braso. "Ma naman!" Hinaplos niya ang nasaktang braso. Siyempre, naka black spaghetti strap lang siya.

"Anong live-in, live-in 'yang sinasabi mong bata ka?!"

"Actually, 3-months trial marriage po talaga 'yan."

"Pumayag kang magpakasal sa 'di mo kilala?!" asik ng mama niya.

"Well, technically, hindi pa naman kami ikakasal," pagrarason pa niya. "Mag-li-live-in muna kami ng tatlong buwan. Kung magki-click kami 'di may instant manugang ka na. Pero kung hindi, uuwi po ako ng bahay at wala pa po kayong manugang—aww!" Pinalo na naman siya nito ng hanger sa kaliwang braso naman.

"Hindi ako papayag!"

"Pumirma na po ako."

"Bahala ka sa buhay mo. Basta hindi ako papayag sa kabaliwan mong 'yan. Lusutan mo 'yan bago pa kita itulak sa bintana, Aurea Feliz. Walang inang papayag sa ganyang kalokohan. Ni hindi ko pa nga nakikita ni anino ng lalaking kakasamahin mo."

"Kapag 'di n'yo ako papayagan, kukunin nila ang stall ng banana cue n'yo at 'yong dalawang galon ng samalamig."

Marahas na huminga ito at dinuro siya. "Tama nang isang tanga sa bahay na 'to, Aurea."