FDA 1: THE DOUBTER'S FORTUNE TELLER BRIDE

Kabanata 9

TOR FROZE ON HIS SPOT habang yakap niya ang walang malay na si Aurea. She was even snoring. Mariin niyang naipikit ang mga mata. Ano bang gagawin niya sa 'sang 'to? Everything about her contradicted his beliefs. Ghosts? Great, now she can see ghosts.

Marahas na bumuntonghininga si Tor.

He carried her in his arms at pumasok sa kanyang kuwarto. He gently tucked her in his bed. Itinaas ang kumot hanggang sa dibdib nito and made sure Aurea was comfortable in her sleeping position. Bahagya pa itong gumalaw pero mukhang malalim na malalim na ang tulog nito.

Napatingin si Tor sa suot nitong kwintas.

The stolen compass necklace of his family. Hindi niya alam kung dapat ba niyang paniwalaan na may kapangyarihan talaga ang kwintas na 'yon o wala. It's not in his personality to believe in superstitious beliefs nor put his fate in an old necklace. Gagawin niya lang katatawanan ang sarili niya.

Naupo siya sa gilid ng kama at tinitigan ang maamong mukha ni Aurea.

Defending such an idea would make him sound foolish. In fact, a nonsensical argument that should have not been tackled in the first place. Everything will dawn on him if he let these things cross his logic. He intended not to involve any emotional attachment with her, and he should keep that in mind.

AUREA WOKE UP LATE and with a headache.

And not in my room!!!

Dali-dali siyang bumalik sa kuwarto niya at naligo kahit pa kumikirot ang sintido niya. May personal bathroom ang kwarto niya kaya 'di na niya kailangang rumampang nakatuwalya sa labas.

Nakalimutan pa niyang plantsahin ang uniform niya dahil sa mga kaganapan kagabi. Madaming tumatakbo sa isip niya pero first things first. Saka na niya bibigyang kasagutan ang lahat ng mga bumubolang tanong sa isip niya.

Paglabas niya ng banyo ay saka lang niya napansin ang 'di niya napansin kanina. Lumagpas ang tingin niya roon kanina. Masyado siyang nag-focus sa oras. Pero ang hindi niya ma-absorb agad ng umagang 'yon ay kung bakit 'yong uniform niya, nakaplantsa na?

Sure na sure naman siyang habulin pa 'yon ng plantsa sa cabinet niya kagabi. Pero bakit maayos nang naka-hanger sa drying rack ang uniform niya? Mata lang ang pinagalaw niya sa pagmamasid sa paligid. Kipkip pa niya ang tuwalya sa katawan.

"Kung sino ka man, salamat."

Mabilis na siyang nagbihis. Ipinasok niya lahat sa maroon niyang knapsack ang mga gamit habang naka-stuck ang suklay sa buhok. Mabilis na kinalkal ang foot socks sa ibabang drawer at isinuot 'yon sa mga paa. Hinablot na lang niya sa malapit ang may 2-inch heels niyang black shoes at nang matapos ay bumaba na siya.

"Morning!" bati niya kay Tor nang hindi ito tinitingnan. Dumeretso siya sa pagkuha ng isang sandwich nang may kamay na pumalo sa likod ng kamay niya. Nahulog ang sandwich sa pinggan. "Aray!" ngiwi niya sabay angat ng mukha rito.

"Naghugas ka na ba ng kamay?" he demanded.

Ang aga-aga at napapagalitan na naman siya ni Tor. Umiling na lamang siya pero 'di naman siya naiinis. Paano siya maiinis sa 'hot-torney' na may suot pang apron? Hindi pa nakabihis si Tor ng pantrabaho pero mukhang nakaligo na ito at mabango pa rin kahit tapos nang magluto.

"Wash your hands." Itinuro nito ang sink area. "Anong oras ang pasok mo?"

"Mamayang nine," sagot niya habang naghuhugas ng kamay. "Ikaw?"

"May client meeting ako ng 10 AM." Umangat ang tingin nito sa wall clock sa kusina. Nakita rin niya ang oras. Alas syete pa naman. Pero dapat umalis na siya at baka ma-late na talaga siya. Malayo ang Liloan sa USJ-R kung saan siya nag-aaral. Mga two hours kung traffic. "Mauna ka nang kumain. Magbibihis lang ako sa itaas."