BINABASA MO ANG

One Step Closer

Novela Juvenil

Pagdating sa pag-ibig, nakakabobo. Kahit gaano ka pa katalino, magiging tanga ka pag tinamaan ka ng pag-ibig. Tipong nandyan na sa harap mo di mo pa nakikita kasi lagi kang nakatingin sa nakaraan. Kailan nga ba ito marerealize ni Venice?

Chapter 8: Tampururut si Nathan

34 2 0 
                                    

                                              

Sabi nila hindi mo masasabing masaya ang buhay mo kung wala kang mararamdaman na pain.

                          
Pero paano kung puro pain? Wala ng happy happy? Masaya pa ba yun?

                          
HAHAHAHA. Drama. Anyway. Enjoy this chapter. Yey.

                          
Nagsulat ako dahil nadedepress ako, concert ng BTS ngayon sa MANILA. (okay, Dec. 7 ko sya sinimulan gawin, naubos yung idea ko, kaya pinagpatuloy ko ng ilang araw, pero inedit ko, at ngayon ko lang sya pinublish. Wag magtaka.)

                          
Chapter 8: Lost

                          
Venice's POV

                          
Wala akong matinong tulog dahil sa nangyari. 

                          
Ang gulo, yung tipong pilit mong pinipigilan ang sakit.

                          
Teka ano bang nangyari?

                          

                          
~Flashback~

                          

Natatawa ako sa mukha ni Nathan, parang ewan. HAHAHAHA. 

                          
"Oh ano? Di ka mapakali? Natatakot ka baka matalo kita? Ok lang yan. Magaling ako  eh. HAHA. Oh baka matae ka na diyan bigla. Iinform mo muna ako ha?"

                          
The next thing I knew is..

                          
"Uy Nathan! Ven."

                          
Oh no. THIS.IS.NOT.HAPPENING.

                          
Dahan-dahan akong lumingo, nagdadasal na sana, hindi totoo ito.

                          
Si Zeke with Janine.

                          
PUSANGKINALBO.

                          
"Uy Zeke. Pare, musta?"-Nathan

                          
Lumapit naman si Janine sakin.

                          
"Hi Venice! Pwede ba kaming maki-join. Parang double date  lang ang peg. Haha." -Janine

                          
"Sure."

                          
Umalis na si Zeke para umorder ng ice cream nila ni Janine. Konting usapan about sa mga nangyayari sa buhay ng isa't-isa. Hanggang sa dumating na si Zeke and yung order nila.

                          
Walang imikan dahil lamon marino si Zeke samantalang si Janine ay may kausap sa labas. Mommy nya ata.

                          
"Uhmm Ven, iniinvite ka ni mommy sa bahay sa Sunday pati sila Tita and Tito, dinner daw sa bahay. Uh,kung available kayo?"-Zeke

                          
Dug.dug.dug.dug.

                          
"H-ha? A-ah. Su--"

                          
"Hindi pwede eh, may pupuntahan kami ni Venice."-Nathan

                          
"Totoo ba yun Ven?"-Zeke

                          
MALAGKITNAPAWIS. Anong sasabihin ko? Namimiss ko na makasama si Zeke. At eto siya na ang lumalapit. Bat ba panira ka Nathan? Pero ano pa nga ba magagawa ko? 

                          
"O-oo eh. Next time na lang. Sorry, pakisabi na lang kila tita."

                          
Naghahallucinate ba ko or what? Parang nalungkot Zeke.

                          
~End of flashback~

                          
Ewan ko. Pero parang kumirot ang puso ko nung makita ko ang reaction ni Zeke.

                          
"Huy.Tulaley ka diyan gurl." -Danielle

                          
"W-wala. I was just thinking if ano na kayang nangyayari sa botique." I can't believe it. San ko naman nakuha yun?

                          
"Ano ka ba gurl! Nandun mommy mo and so what naman kung anong nangyayari dun noh." with matching pilantik ng kamay ha. Tss. How arte. HAHAHAHA.

                          
"Hi girls."- Nathan

                          
Sht. Tumaas balahibo ko dun ha. Pati sa kili-kili. Jk. Kakapa-wax ko lang kahapon. HAHAHA. Gross.

                          
"Hi Natiiee." Pacute na sabi ni Danielle. Tss. 
One Step CloserTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon