Thousand stars to love you

chapter 9

by the time she was turned around by the man in front of her, she was already crying. natawa ang binata sa itsura nya. pinunasan nito ang muka nya. "uhugin ka parin." he said and chuckled. hailey closed her eyes. but her tears won't stop from falling down. joseph held her face and wiped her tears away. nakahawak lang ang mga kamay nito sa muka nya.

"jay." she said. she opened her eyes slowly, scared that when she open it fast enough to see a glimpse of him, ay mawala rin ito ng kusa. "why are you crying?" joseph asked, almost a whisper. "because I miss you?" untag ng dalaga. tila na disappoint ang binatang lalaki dahil sa sinagot ng dalaga. He was expecting na aminin nito ang nararamdam niya. Joseph knew, alam nya, ramdam niya ang kinikilos ng bestfriend niya. pero hindi niya pinahalata, so he smiled at her.

Dahil hindi pwede. He won't risk something worth a billion gold just for this. hindi niya kaya. "is it true?" hailey asked. "hmmm?" joseph 'hmm'-ed for hailey to go on from asking. "kayo na ba talaga?" he was taken aback for a second right there and then while holding hailey's face.

"yes." he answered for haileys dislike at the same time joseph's hand slipped off of her face.

she told her self not to cry. And she thanked heavens for not crying that very moment. tumango siya at tumingin sa baba. "I should go." she said and run off.

right when she turn her back on him ay umagos ang luhang pinigilan niyang lumabas kanina, she runned away. wala siyang pinasukan na klase niya kaya naman takang taka ang mga kaibigan nya kung saan ba ito nag punta, demi tried calling her but hailey was not picking up any calls.

she needed to be alone.

hailey ended up in a place na lagi nilang pinupuntahan ni joseph pag may problema sila. She entered the soccer field, luma na ito at sira- sira na ang mga gamit, delikado na nga sa lugar na iyon pero wala siyang paki.

and there, pag katapak na pag katapak niya sa field ay ibinaba niya lang ang gamit niya sa lapag at tumakbo na kaagad. she run, she run very fast. Tumakbo sya ng tumakbo, habang patuloy sa pag padyak ang mga paa niya ay patuloy din sa pag padyak ang sakit na nararamdan niya sa bandang dib- dib nya. Habang tumatagal ay napapagod na siya, as sweat falls off, her tears falls off too.

she don't have to hold back anymore. mag isa lang siya, walang nakakakita sa sitwasyon niya, siya lang ang nakakaramdam ng hinanakit niya. she needs her mom, pero dahil busy ito ay hindi niya kayang maging sagabal dito, even her dad. Na'kwento na niya sa mga kaibigan niya ito. and she know they had enough of her bragging about ren and now they don't need her bragging about joseph. let's face it. kahit kaibigan nag sasawa din sa paulit- ulit mong kwento, kahit pa sobrang kapatid na ang turing mo sa kanila ay mag sasawa padin sila sa mga paulit- ulit na kwento. sinong hindi? dahil maski siya, sa sarili niya ay sawang sawa na siya, kaya sinarili nya.

binilisan niya lalo ang takbo, pagod na siya at hindi na niya maaninag ang tinatakbo niyang daan dahil sa mga luha niya. with one rough move, she fall off.

sumumsob siya. may mga gasgas ang muka, braso at tuhod. pagod na siya, both physically and mentally. she cried her heart out and face the clouds.

"tangina naman kasi! bakit sayo pa! bakit ko pa na realize?! Bakit minahal pa kita?!" she asked no one in particular. "BAKIT ANG SAKIT?! BAKIT BA AKO LANG LAGI NASASAKTAN?!" oa man pakingan si hailey, pero hindi natin siya masisi. from all the hearbreaks and pain simula sa iginugol niya na pag mamahal para kay ren, and after realizing that all this fucking time na ang bestfriend niya pala talaga ang mahal niya, from all the heartbreaks. She just have to let them all out.