ANONİM || K.İ.S.F

1.8

"Şey ben bi lavaboya gidip geleyim."

Lan kaçmak için delik arıyorum demiyorum da !

Bittin kızım sen kesin ayvayı yedim.

Hızla masadan kalkarak yürümeye başladım. O kadar ki nereye yürüdüğümü bile bilmiyordum.

"Selin !" Barış arkadan seslenince gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Lan yakalandım işte ooof.

Korkarak yerimde durdum ama kafamı arkaya çevirmeye götüm yetmedi.

"Lavabo o tarafta değil yalnız." Barışın sesiyle yeni bir rezillik yaşadığımı anlamıştım.

Masadan her kesin gülüşme sesleri gelince hemen oradan uzaklaştım. Bu defa gerçekten lavaboya taraf gitmeye başladım.

Lavaboya girip kapıyı kapattım ve yüzüme su vurdum. Kendime gelmem gerekti. Lan az önce Barışın yanında pot kırmıştım ve anlamaması mümkün değil !

Birazcık bile olsa kendime geldikten sonra kapının kilidini açtım ve lavabodan dışarı çıktım. Tabii çıkar çıkmaz karşımda Barışı görmeyi beklemiyordum.

"S-sen ne yapıyorsun burada ?" Tanrım! Kekeledim. Olamaz...

"Selin." Dedi, sakin bir sesle.

Ulan çocuk, sen adımı bile o güzel ses tellerinle seslendirince ölüyorum ben.

"Evet?" Diye bilmiştim sadece. Anın heyecanını yaşamayan bilmez abi. Kendinizi benim yerime koyun. 4 yıldır sevdiğin çocuğa anonim oluyorsun ve her gün akla sığmaz şarkılar söylüyorsun. Sonra senle arkadaş olmak isteyip lavabo kapısında konuşuyorsunuz.

Lan konuşmaktan Barışı unuttum.

"Demin İlyas Yalçıntaş dedin." Allah'ım geliyorum sana. Vallahi geliyorum. Bu defa kesin.

"Nolmuş?" Anlamaz şekilde Barışa baktım.

"Bir ihtimal..." Barış daha cümlesini tamamlamadan araya girmiştim.

"Hayır anonim değilim. Sen yanlış anladın. Yani her kesin müzik zevki aynı olabilir. Nolmuş ki ben de İlyas Yalçıntaşı seviyorsam ? Yani bu anonim olduğumu kanıtlamaz. Ki ben o..."

Barış sonunda bıkmış ve elini ağzıma koyarak beni susturmuştu. Bu sırada bana bir adım yaklaşmıştı.

"Ben sana sorumu tam sormadım ki. Yani anonim misin değil misin sormadım. Peki ya neden böyle bir cevap vermeye kalkıştın ?"

Barış tek kaşını kaldırarak bakıyordu bana.

Gözlerim fal taşı gibi açılmaktan taşa dönmüştü artık.

"Ş-şey..." Diye bildim sadece. Konuşmaya bahane bulmakta zorluk çekiyordum.

"Ney ?" Dedi istifini bozmadan.

Sonunda bıktım ve elini iki elimle tutarak ağzımdan çektim. Gözlerimi sıkıca yumup konuşmaya başladım. Ne olacaksa olsun be !

"Evet ben anonimim. Sana her gün yazıp kafanı şişiren anonim bendim. Hâlâ da benim. Yalçıntaşı çok seviyorum. Şarkıları da çok seviyorum. Şimdi karşındayım ve bana istediğini söyleye bilirsin. Ama ben seni seviyorum Barış. Hem de çok seviyorum. Şarkılardan bile çok seviyorum. Ve bana sormuştun ki, "İlyası mı yoksa beni mi daha çok seviyorsun ?" Bu soruya şimdi cevap buldum. Ben her şeyden çok seni seviyorum. Sadece seni."
____

Duramadım bir bölüm daha attım !

Yaşasın iyilik