ANONİM || K.İ.S.F

2.5

Multimedya: İlyas
__

"Oh be bitti sonunda. Biraz daha iş yapsaydım canım çıkacaktı. Sonra Selin benle evlenmezdi falan. Ayyy hiç depresyona girmek istemiyorum ben."

"Tabi siz anneleri tarafından size emanet edilen çocuklara her bakımdan yetersiz gördüğünüz bir kadının annelik etmesine şiddetle karşısınız ama."

"İlyas!"

"Ne var be Elâ?!"

"Hiiiç."

Onlar bir birini yiyor ben de keyifle izliyordum. Yiyin bir birinizi amk.

Sonunda temizlik işleri bitmişti ve hep beraber oturup çay içiyorduk. Çayları Işıl yapmıştı.

"Ya bu kafe böyle çok basit oluyor. Müzik falan mı eklesek?" Diyerek fikrini belirtti Işıl. Haklı bence.

"Katılıyorum." Eksik olma zaten Murat.

"Bir kere de katılma be koçum." Dedi Elâ.

"Koçum ne alaka?" Dedi İlyas.

"Sana ne lan?!" Diyerek İlyasın üzerine atladı Elâ. Evet kesinlikle atladı. İlyas sana acıyorum. Tabii bunun yerinde Yalçıntaş olan olsaydı ben uçardım.

Elâ İlyasın saçlarından tutup çekiştirmeye başladı. Yazık günah be.

Tüm hırsını çıkıyor galiba. Bence haklı ama. Evet ikizler burcuyum.

"Ne yapıyorsun ya sen kızım ?" Diye bağırdı İlyas. Kıyamam. Ama Elâ kıyar.

"Görmüyor musun lan?! Bıktım artık! Körsün sen kör!" Diyerek son kez İlyasın saçlarından bir tutamını çekip aldı ve İlyasın üzerinden kalkıp kafeden gitti. Ah be yazık oldu kıza.

"Ne oldu ya şimdi?" Diye şaşkınca etrafa bakıyordu İlyas.

"Lan harbi körsün! Ben bile anladım sen hâlâ anlamadın!" Diye bağırdı Barış. Ve o da kafeden çıkıp gitti.

"Yazıklar olsun." Diyerek Işıl da çıkıp gitmişti.

"Işılın dediğinden." Diyip Murat ta çekip gitti.

Her kes gittikten sonra İlyas ve ben yalnız kalmıştık. Ben de ayağa kalktım ve elimi İlyasın omzuna koydum.

"Neler olduğunu anlamıyorum." Dedi İlyas.

"Bir insan ne zaman bir insanla bu kadar didişir sence? Bunu birazcık düşün İlyas. Eminim ki anlayacaksın." Dedim ve ben de kafeden çıktım.
____

Bölümü 3 defa yazdım silindi !