ANONİM || K.İ.S.F

4.2

Multimedya: yakışıklı Yalçıntaş ❤
__

Kendimi o kadar kaybetmiştim ki, kalbim delice atıyordu. Hemen koltuktan kalktım ve mutfakta dolanmaya başladım. Bir o yana bir bu yana dolanıyordum.

Bir yandan da İlyasaşkım ve Barışın sesini duydum.

"Noldu şimdi ?" Dedi İlyasaşkım. Yaa ben seni yerim yerim.

"Kafayı yedi. Takma sen kafana." Dedi Barış. Ulan İlyasaşkım benim için endişeleniyor ama Barışın dediğine bak !

"Evet yedim kafayı ! Sen yıllardır hayranı olduğun birini canlı görseydin kafayı yemez miydin Barış ?!" Sonunda dayanamadım ve bağırdım.

"T-tamam. Keyfine bak sen." Bu sefer Barış alayla değil korkuyla konuşmuştu.

Ben de sakinleştim. "Ben kendimde değilim ya. Lütfen beni deli falan sanma İlyasaş- yani İlyas." Dedi. Oh be son anda kurtardım kendimi. Eğer bir delilik yapıp ona İlyasaşkım deseydim beni kesin deli sanardı.

"Ben Selin." Dedim elimi İlyasaşkımı uzatarak.

"İlyas." Dedi elimi tutarak.

"Seni senden iyi tanıyorum be adam." Dedim sessizce. Neyse ki kimse duymamıştı.

İlyas gülümsedi. İnanın bana resimlerdekinden kat be kat daha yakışıklıydı.

"Ee şimdi nolacak ?" Dedim. Gerçekten nolacaktı ? Ben bunca uğraştan sonra İkyas kendi ayağıma gelmiş ve ben onu bırakır mıyım ? N A H bırakırım.

"Ne olmalıydı ki ?" Dedi Barış. Kıskan sen Barış. Öl Barış. Geber Barış. İlyasaşkımla arama kimse giremez. Hıh.

"Yani ben onca zaman senin hasretinle yaşadım. Şimdi öylece gidecek misin ?" Dedim yavru kedi bakışımı İlyasa atarak.

İlyas düşündü ve ardından konuşmaya başladı. "Arkadaş ola biliriz." Dedi. Ulan uçuyoruuuum.

Uçacaksın, uçacaksın. Havalara uçacaksın.

Evet aklımda yine deli şarkılar.

"Tabii ki de !" Dedim gülümseyerek. Barış hiç sevinmişe benzemiyordu.

"O zaman arkadaşız." Dedi İlyasaşkım. Ben seni yerim yerim.

10 saniye falan yalnızca İlyası izledim. Ulan yürüyen karizma be.
____

Evet, yazar İlyas Yalçıntaş aşığı.