ANONİM || K.İ.S.F

4.3

Multimedya: Selinin İlyasaşkı ❤
__

"Peki ağzın kapalı nasıl şarkı söyleye biliyorsun ? Yani gördüğüm tüm şarkıcılar ağızlarını 5 karış açarak söylüyor da. Ondan sordum."

Umutlu gözlerle Yalçıntaşkıma bakmıştım. Deminden beri ona sorular soruyordum ve her birini bıkmadan cevaplıyordu. Şu an kafeyi kapatmıştık. Ulan kos koca İlyas Yalçıntaşı kafedekilere mi yem edecektim ben ?

İlyas ağzını çok az aralayarak konuşmaya başladı. "Bak böyle. Hem konuşa da biliyorum görüyor musun ?" Dedi ve eski haline geri döndü. Gülmüştüm. Ulan tatlış şey seni.

Aklıma gelen yeni bir soruyu daha sordum. "Peki neden hep ortalıkta uykulu gözlerle dolanıyorsun ? Yani gece hiç uyumamış gibi ?"

Gülerek cevap verdi. "Aslında geceleri gayet iyi uyuyorum. Sadece gözlerim biraz çekik. Bu yüzden öyle gözüküyor yani. Kasıtlı yaptığım bir şey değil." Bu adam nasıl bıkmadan uzun uzun cevap veriyor ya. Hiç kendini beğenmiş birisi değil. Şimdi şurada Aleyna falan olsa kimseyi takmazdı.

Yanımda oturan Barış hafifçe kulağıma fısıldadı. "Sevgilim, adamı çok yormadın mı sence de ? Rahatsız oluyor ama sen üzülme diye bir şey söylemiyor."

Hafifçe gülümsedim ve ben de fısıltıyla konuştum. "Tamam hayatım. Son bir soru soracağım. Daha sonra rahat bırakacağım." Barış gülümsedi ve ben de yeniden İlyasa baktım.

"Bu sese vergi ödüyor musun ?" Diye aklıma gelen en delice soruyu sordum. Bizimkiler gülmüştü. İlyas ta güldü ve cevap verdi. Gerçekten gülüşü çok güzel.

"Allah vergisi." Bu kadar güzel bur cevap veren ikinci adam bulunamadı arkadaşlar.

"Senin gibi." Dedim gülerek. O da güldü. Ulan şu an adama yürüyorum o gülüyor. Neyse ya o manada anlamaz nasıl olsa. Ben 17 yaşındayım o 31 yaşında. Yeri gelse abi bile diye bilirim yani.

"Seni çok yordum. Affet beni." Dedim İlyasa bakarak. Arkadan bizim İlyas konuştu. "Bak benim de ismim İlyas ama bana bile bu kadar ilgi göstermedi." Hepimizi gülmüştük.

"Son bir şey isteyeceğim." İlyasın gözlerine umutla baktım. "Tabii ki." Dedi gülerek.

"Birlikte fotoğraf çekelim." Dedim. "Tamam." Dedi İlyas yeniden gülerek. Lan ağzını burnunu mıncıkladığım gülmesene.

Hepimiz yan yana geldik fotoğraf makinası karşımıza koyup zamanını ayarladık. Ben tabii ki de İlyasın yanında durmuştum. Diğer yanımda da Barış vardı.

Fotoğraf çekildi ve ben İlyasla tek başına bir fotoğraf daha çektirdim. Ulan hayallerim gerçek oldu.

"Eğer beni bu kadar çok seviyorsan bir birimizin numaralarını alalım. Arada konuşuruz." İlyasın gözlerine sevinçle bakmıştım.

"Heyecandan deliye döndüğünü o kadar belli etme kanka." Dedi bizim İlyas. Göz devirdim. Güzel anımın içine sıçmasa olmaz zaten.

Hemen telefonumu çıkardım ve telefonumu İlyasa verdim. Başkalarının numarasını bilmesini istemiyordum. Telefonu eline aldı ve numarasını kaydetti. Daha sonra telefonumu geri verdi. Ben de numaramı söyledim ve kendi telefonuna kaydetti.

Son kez İlyasa sarıldım ve vedalaştık. O kafeden çıkıp gitti. Arkasından deli gibi gülerek bakıyordum.

"Biz demin ne yaşadık lan ?" Dedi Murat. "Katılıyorum." Dedi Işıl. "Ulan ! Bıktık sizden !" Diyerek Elâ ve İlyas, Murat ve Işılın üzerine atladı.

Ben de gülerek Barışın yanına gittim ve ona sarıldım. "Çok mutluyum Barış." Dedim. O da bana sarıldı.

"Senin mutluluğun, benim mutluluğum güzelim."
____

Çok soft'um şu an.