Fake Love

3.

Een warme hand sluit om m'n pols en trekt mij mee. Ik kan het niet laten om met me ogen te rollen als ik zie en ruik wie het is. Is het raar om iemand te herkennen aan z'n geur? Al is het niet zo heel moeilijk doordat niemand zich een Tobacco vanille cologne kan veroorloven. Ja ik heb het wel eens opgezocht, die krengen zijn rond/over de honderd euro voor 30 ml.

'We kunnen doen alsof er gisteravond niks is gebeurd maar jij en ik weten allebei dat dat-' een spetter spuug belandt op mijn gezicht '-niet waar is'

'Sorry, maar ik weet echt niet waarover je het hebt,' verlaat het schijnheilig mijn mond.

'Fuck you'

'Misschien een andere keer,' ik geef een knipoog en loop dan weg.

Zijn hand grijpt mijn schouder en ik word hard tegen de kluisjes aangedrukt.

'We zijn nog niet klaar met praten,' zijn hete pepermunt adem blaast tegen m'n gezicht aan.

'Ik geloof dat ik je er opnieuw aan moet herinneren wat er gister is gebeurd,' zijn lippen raken lichtjes die van mij, maar creëren al snel weer afstand.

'Betekent dit dat die kus iets voor je betekende?' Ik kijk in zijn diep bruine bijna zwarte ogen.

'Ja-' Hij drukt een klein kusje achter mijn oor, een rilling loopt langs mijn rug naar beneden- 'Ja, het betekende iets.'

Stevig pak ik zijn kraag in m'n handen en druk mijn mond tegen de zijne aan. De smaak van zijn pepermunt kauwgom vermengt met de mijne.

'Betekent dit, dat we-, je weet wel?'

'Ik heb jou nog nooit zo onzeker gezien, Heathrow,' 

'Ik ben niet onzeker, ik wil gewoon geen blauwtje lopen bij een leuk meisje,' knipoogt hij.

'Ik loop wel blauwtjes door jou op' 

'Wat probe-'

'Vergeet het en kus me,' onderbreek ik hem.

'Ik geloof dat je genoeg hebt gehad voor vandaag.'

'Je zegt vandaag verkeerd.'

Ik ga op m'n tenen staan om hem nog een klein kusje te kunnen geven voordat ik wegloop.

'Oh-' Ik draai op m'n hakken om, om hem weer aan te kunnen kijken- 'nog 1 klein dingetje. We zijn al klaar zonder dat we gestart waren.'

Ik weet dat ik me als een bitch gedraag maar ik ga mijn hart niet laten breken door een player.

*

Ik zit in de aula beetje door m'n telefoon te scrollen als Felice me aantikt.

'Valt het jou ook op dat Cayden zich anders gedraagt?'

Ze heeft pas mijn hele aandacht te pakken als ik zijn naam hoor.

'Sorry, wat?' antwoord ik automatisch.

'Cayden gedra-'

'Ja? Vind je?'

Ik scan de aula af opzoek naar Cayden. Na een tijdje gezocht te hebben zie ik zijn donkerblonde fluffy haar bij de enige grote plant in de aula staan. Zijn lichaam is naar ons gedraaid terwijl hij met z'n vrienden aan het praten is.

'Wat vind je dan zo anders?'

'Nou...als allereerste hij staat in de aula, ik herhaal in de aula. Daarbij staan zijn voeten naar onze tafel gericht en kijkt hij om de paar seconden naar ons.'

'Maar die voeten verklaren niks, zo kan iedereen staan.'

'Fout. Voeten zeggen alles. Hier... wacht-' Ze pakt haar telefoon erbij en zoekt iets op- 'lees dit maar even.' Ze overhandigt haar telefoon aan me, een lang stuk tekst vult haar scherm.

'Moet ik dit allemaal lezen?' Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik over haar telefoon heen naar haar.

'Lees maar vanaf hier,' Ze wijst naar een klein kopje en ik begin te lezen.

Als mensen in een groep bij elkaar staan, kun je vaak aan hun voeten zien waar ze heen willen gaan. Mensen die met één of beide voeten naar de uitgang wijzen, willen het liefst weg. Wijzen ze naar een bepaald persoon, dan vinden ze die persoon interessant of misschien wel heel erg leuk.

'Je hebt een punt maar je zit echt teveel op internet als je op dit soort websites komt,' lach ik.

Ik laat mijn blik terug glijden naar de voeten van Cayden. Ze wijzen nog steeds onze richting op. Langzaam laat ik mijn ogen zijn lichaam bekennen. Zijn zwarte gaten broek met kettingen die nauw om zijn benen sluiten, dan zijn witte t-shirt dat losjes om hem heen valt en zijn leren jack die hij met een hand over zijn schouder vast heeft. Hij kan net een superster zijn alleen dan zonder super en geen ster.

Mijn ogen volgen de weg van zijn brede schouders naar zijn hals. Verder omhoog naar zijn schuine glimlach. De schuine glimlach die hij altijd geeft als iemand hem aanstaart. Wacht...wat.

Verschrikt kijk ik op en kijk recht in zijn donkere bruine ogen die geamuseerd in die van mij kijken. Een warme rode blos voel ik op mijn wangen verschijnen. Voordat ik mijn blik afwend geeft hij een vlugge knipoog. Ik rol met m'n ogen en laat een overdreven harde zucht.

'Giiiirl! Did you see that,' roept Félicité naast me.

'Hij gaf jou een fucking knipoog!' 

'Dus, I don't care.'