"Yoongi, lütfen artık ağlama." "H-Hoseok bunu demek k-kolay ama aklıma g-geliyor." Hoseok beni kendine çekip sarıldı ve saçıma öpücükler kondurdu. Bu sevgiye o kadar muhtaçtım ki ses bile edemiyordum. Bu kolların ve öpücüklerin sahibinin Jungkook olmasını çok isterdim ama maalesef değildi.
Arabada uyuya kalan bedenimi Hoseok kucaklayıp eve taşımıştı. Beni kucağına aldığı ilk anda uyansamda ses etmeyip beni taşımasına izin vermiştim. Zira taşımasaydı yürüyecek gücü kendimde bulamayıp arada kalmaya devam ederdim.
Hoseok'a yük olmuştum birkaç saattir bunun için vicdanım pek rahat olmasada bencillik yapıp onu rahatsız etmiş ve başını şişirmiştim ağlamalarımla.
Hoseok çok ilgili biriydi benden şikayetçi olmadığını biliyordum ama yinede içim rahat değildi.
Tanrım Hoseok varken neden Jungkook'a aşık olmama izin verdinki? Acı çekmem için mi?
"Yoongi lütfen. Kendini düşünmüyorsan bebeğini düşün. Onuda üzüyorsun." Dedikleriyle kendime geldim. "O-onuda mı üzüyorum?" "Evet o senin hissettiklerini hissediyor Yoongi. Onu üzme sil göz yaşlarını hadi."
Gözlerimi silip karnımı okşadım. Hafif şişen karnımda elimi gezdirdim. Bebeğimi üzmemeliydim Tanrım. Ben kötü bir babayım. Onu üzdüm.
Jungkook yüzünden bebeğimi üzmemeliydim. Özür dilerim miniğim babayı affet.
Ben bebeğimle konuşrken-içimden- Hoseok mutfaktan aldığı suyu bana uzattı. Kafamı kaldırıp minnettar bir şekilde gözlerine baktım.
Suyu alarak tek dikişte bitirip bardağı geri ona uzattım. "Teşekkürler." "Iyi misin biraz daha?" Sorusunu kafa sallayarak onayladım. Geri mutfağa gidip bardağı bırakıp geldi.
"Evet istiyorum. Saçımı okşar mısın?" Bencilce davranıyordum. Fazla bencil. Hoseok'un hala bana hisler beslediğini bilip ondan böyle bir şey isteyecek kadar hemde.
Hoseok gözleri parlarken kafa sallayarak koltuğa oturdu. "Gel." Bacaklarına hafif vurarak beni orada konaklamam için çağırdığında onu bekletmeyerek hemen bacaklarına uzandım. Saçlarımı bulan ince ve narin elleri saçlarımı okşamak için hiç beklememiş ve yumuşakça okşamaya başlamıştı.
Gözlerimi kapatarak huzuru hissetmek adına aklımdaki kişiyi uzaklaştırmaya çalıştım. Düşüncelerimde yer edinen Jungkook'u aklımdan atmalıydım. En azından şimdi saçlarım okşanırken.
"Yoongi?" "Efendim." Gözlerimi açmadan cevap verdim. "Onu çok mu seviyorsun? Hatta onun çocuğunu taşıyacak kadar?" Hoseok'a cevap vermek şuan en son istediğim şey bile değildi. "Uyumak istiyorum Hoseok. Lütfen." "Özür dilerim. Uyu lütfen."
Üzerime gelmemesi beni rahatlatmıştı.
Saçlarımda gezen parmakları saçlarımı narince okşarken benimde ellerim bebeğimi bulmuş ve onu okşamıştı.
Bebeğime iyi bakmalıydım. O benim tek mutluluğumdu artık. Onu asla üzmemeliydim. Jungkook'tan bana kalan tek şeydi artık.
Jungkook'u affedebileceğimi sanmıyorum. O, kızı öperken beni ve bebeğimizi düşünmemişti.
Bizi düşünüyor mudur? Pişmanlık duyuyor mudur yoksa o kızı mı öpüyordur hala?
Hala onu düşünmem benim ve bebeğim için pek sağlıklı değildi. Aklıma geldikçe kalbim tekrar kırılıyor ve göz yaşlarım akmak için savaş veriyordu adeta.
Düşüncelerimin beni ele geçirmesine izin vermeyerek saçlarımın okşamasına odaklandım. Huzur tüm bedenimi ele geçirirken bilincimi kaybediyordum. Uykuya teslim olmadan önce saçıma konan hafif öpücükle kendimi güvende hissetmiştim.
~~~
Iki gündür Hoeok'ta kalıyordum. Bu iki gün boyunca bana ve bebeğime çok iyi bakmıştı Hoseok. Ona bunun için ömrümün sonuna kadar minnettar kalacaktım.
Hoseok çok iyi biriydi. Kibar, yakışıklı, ilgiliydi. Jungkook olmasaydı kesinlikle aşık olacağım bir karaktere sahipti. Ama onu Jungkook'a aşık olduktan sonra tanımıştım. Kesinlikle Jungkook'tan önce karşıma çıksaydı ona aşık olurdum.
Beni aldatmayacak ve mutlu edecekti. Buna Jungkook'a olan aşkım kadar emindim.
"Yoongi hadi gel yemek hazır." Mutfaktan bağırınca oturduğum koltuktan kalkarak yanına mutfağa gittim. "Hoseok yine döktürmüşsün. Hepsi cok lezzetli görünüyor." "Yoongi bu övgüleri yemeklerin tadına baktıktan sonra yapabilirsin. Hadi otur minik acıkmıştır." Karnımı okşayıp sandalyesine oturdu.
Bu yaşadıklarımın hepsini Jungkook'la yaşmak istemem beni bencil yapar mıydı bilmiyordum ama Jungkook'la yapmam beni daha fazla mutlu edeceğine emindim.
"Yoongi?" Daldığım düşüncelerden sesiyle ayrıldım. "Düşüncelerini bir kenara bırak ve miniği doyur hadi." Kafa sallayarak sandalyeme oturup yemeklere gömüldüm. Hoseok iyi bir aşçıydı Tanrım. El lezzeti bir harika.
Miniğim fazla acıkmış olmalıki yedikçe yiyesim geliyor ve doymak bilmiyordum. Yemeklerib lezzetli olmasıda bu durumu tetikliyordu.
"Ellerine sağlık çok güzel olmuş Hoseok." Beni izleyen Hoseok'a samimi bir gülüş yollayıp tekrar yemeklere gömüldüm. "Afiyet olsun. Beğenmene sevindim."
Tanrım ben Jimin'i tamamen unutmuştum. Iki gündür benden haber alamayan arkadaşım çılgına dönmüştür kesinlikle. Jungkook'u düşünürken aklıma hiç gelmemişti Jimin. Kötü bir arkadaştım Tanrım onu hiç düşünmemiştim. Ve o kim bilir benden haber almadığı her gün neler yaşmış ve neler düşünmüştür?
"Jimin." Birden konuşmamla Hoseok bana dönmüş ve anlamaz gözlerle bana bakmaya başlamıştı. "Jimin'i aramalıyım. Onu aramalı ve özür dilemeliyim."
Hoseok kafa sallayarak telefonumu almış ve bana uzatmıştı. Jimin beni öldürecekti. Onu habersiz bıraktığım için bana küsmüş bile olabilirdi. Tanrım lütfen böyle bir şey olmasın. Lütfen.
Telefonumu açmış ve gelen bildirimlerle şoka girmiştim. Bir sürü arama ve mesaj vardı. Hiç birine bakmayarak Jimin'in isminin üzerine basarak kulağıma götürmüştüm.
Tanrım lütfen açsın. Bana küsmemiş olsun. Onuda kaybedemem bu haldeyken bunu kaldıramazdım.
min1453 Çok önceden paylaşacaktım ama telim bozuldu ve bölümü watty sildi özür dilerim söz verdiğim zaman paylaşamadım.
Silinen bölüm yerine böyle bir şey yazdım çünkü önceki bölümü hatırlamıyorum 😭😭😭😭😭 hiç güzel olmadı kesin 😭😭😭😭😭
Neyse gidip yb yazayım 😭😭
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
