AY IŞIĞI

BÖLÜM 10: SON DOKUNUŞ

MİA MENDES.

         Yeni bir hikaye başlamıştı benim için artık. Oyunun kuralları değişmişti... Artık herkes birbirine karşı tehdit yaratıyordu. Bu oyunun ana karakteri bendim. Ya herşeyden saklanıp işleri çıkmaza sokacaktım, ya da kendimle yüzleşecektim. Artık yeni bir Mia vardı... Savaşçı olmaya hazırlanan Mia...

         Dün gece Jake ile konuştuktan sonra uzun uzun düşündüm. Daha ailemle konuşacaktım. Jake bir yandan kaçak olarak yaşarken diğer yandan benimle ilgileniyordu. Aaron, Jake'i arıyordu. Onu arama sebebi ise bendim... Mia Mendes!

           Ailem bana büyük bir yalan söylemiş olsa bile onlara da bu yalan söylenmişti. Çocukluk yapmayacaktım. İşler zaten ileri noktadaydı. Kimseye nazımı çektirmek istemiyordum. Oyunu kurallarına göre oynayacaktım.

         Bugün Alex ve Mike beni korumaya  almak için eve gelecekler. Billie ve Timmy anneme durumu anlatırken biz ise çoktan yola çıkacaktık. Bugün anneme ve babama sıkıca sarıldım. Neden olduğunu anladıklarında buruk bir tebessümle öylece kalacaklardır...

      Nasıl bir oyuna düştüğümü bugün anlıyordum... Ben bu oyuna düşmedim, ben bu oyunun kurucusuyum.

" Camın açık olsun." mesaj Jake'tendi. Odama kedi gibi tırmandığı için camımı açık tutuyordum. Babası Antonio durum ile ilgilenmeyi sürdürürken Aaron tüm kasabaya adamlarını salıyordu. Bu yüzden artık bu kadar rahat görüşemeyecektik onunla... Herkes yavaş yavaş savaş meydanına toplanıyordu. Ben ise Billie'nin bahsettiğine göre güçlerimi keşfedecektim. Bu kadar kısa bir sürede 17 yıldır ortaya çıkmayan şeyi nasıl çıkaracaktık bilmiyorum...

      Yatağımdan kalkıp aşağı annemin yanına indim. Alex ve Mike nerede kalmıştı onu düşünüyordum...

" Mia." seslenen annemdi.

" Efendim anne?"

" Kızım gel hadi yanıma kahvaltı beri odandan çıkmıyorsun."

         Sesin geldiği yöne, mutfağa gittim. Annem beni gördüğünde yaptığı işi bırakıp yanıma koştu.

" Mia senin neyin var?"

         Suratına ifadesizce bakarken kaşlarım ilgiyle kalktı ve kelimeler ağzımdan çıkmak istemese de zorla konuştum.

" Bana neden söylemediniz?"

       Annemin gözleri dolmuştu. Kalp atışlarını duyduğumu farkettim.

" Neden bahsediyorsun kızım sen?"

       Palavralarla bu konuşmayı uzatmak istemiyordum.

" Bırak anne bilmiyor ayakları yapma bana!"

" Kızım ne diyorsun sen?"

" Bana neden gerçek ailemin siz olmadığını söylemediniz?"

        O an dudaklarını birbirine bastırıp gözlerini kapattı. Konuşmaya devam edecektim. Bugün son şımarık Mia'yı oynayacaktım. Önce hesap soracaktım sonra ise savaşacaktım!

" Ya benden bunu neden sakladınız? Neyi bekliyordunuz söylemek için!?"

" Mia..."

" Ne Mia ne? Ah, pardon... Belki adım Mia'da değildir he? Söylesene, ne benim adım?"

" Kızım, biz bunu senden saklamadık."

        Söylediği şeye olan sinirimden dolayı sadece gülebildim.