AY IŞIĞI

BÖLÜM 12: KAÇAK

12 Mayıs 22:06

" Nasıl hissediyorsun?"

" Ucube gibi."

" Bunu yapmak istiyor musun?"

" Başka şansımız yok ki."

" Kusura bakma. Sana sormamıştım."

" Nasıl soracaktın ki zaten? Sen doğru olanı yapmışsın."

" Sizin tarafta durum neydi?"

" Mike ve Alex seni arıyordu. Biz evdeydik. Herkes iyi. Sen 1 ay boyunca nasıldın?"

" Yoğun. Tüm bunlarla uğraşıyordum."

Sanki iki yabancı gibi mesafeli konuşuyor olmamız canımı sıkıyordu. Ne Jake bir adım atıyordu ne ben. Bir önemi yoktu belki ama, bu durum beni huzursuz ediyordu.

" Sen yanına kıyafet almadın mı?"

" Hayır. Jason bana öyle birşey söylemedi."

" Tamam sorun yok. İspanya'da üzerine göre bir şeyler alırız."

" Jake." dedim çekingence.

Kafasını yerden kaldırıp bana baktı. Ela gözleri parlıyordu ve dolunayda çok güzel görünüyordu.

" Sana güveniyorum." derken üstümden bir yük kalkmış gibi hissettim.

Cevap vermedi. Sadece gülümsedi. Bir karşılık vermesini düşündüğüm için tüm beklentilerim suya düşse de gülümsemesi içimi ısıtmıştı.

Zaman bize hiç tahmin edemeyeceğimiz şeyler getirdi. Zayıf bıraktı, küçük düşürdü, bizi ezdi! Yarım kalan anılarımız,unutulan mutlu günlerimiz... Ben ne çabuk kabullenmiştim asırlar öncesinden gelen bir bebek olduğumu? Veya bir vampirle sevgili olduğumu? Herşey bir anda nasıl normal gelmeye başladı? Peki ben neden başıma hep bela alıyordum?

Jake Jenner'dan uzak durmam lazımdı.

"Ben olsam da olmasam da er yada geç bu olacaktı." dedi Jake.

" Sen yine beni mi dinliyorsun?"

" Bu hoşuma gidiyor." gülümsedi.

" Ben ne yapacağım Jake? Benim yüzümden büyük bir savaş başlamak üzere. Bir sürü insan ölecek! Ve ben kaçıyorum öyle mi?"

" Başka şansın var mı?"

" Eğer bana güçlerimi kontrol etmeyi öğretirsen belki birşeyler yapabilirim!"

" Seni riske atamam."

" Ama böyle yaparak beni zaten büyük bir riske atıyorsun. Beni kendine bağlı olmak zorunda bırakıyorsun. Eğer ne yapabileceğimi bilirsem sen olmadan da kendimi savunavilirim Jake. Ayrıca bu savaş benim yüzümden başlıyorsa bunu ben durdurabilirim."

Gözleri uzaklara daldığında düşünceli bir şekilde konuştu.

" Haklısın aslında." dedi kısık bir sesle. Beni şaşırtmıştı! " Güçlerini keşfetmeni sağlayabilirim."

Ardından bana baktı.

" Gidiyoruz."

Bana fikrimi sormadan beni kaldırdı ve kolumdan tutarak içeri götürdü. Arabanın anahtarlarını aldığını gördüm. Kolumu bırakıp üstüne bir ceket giydi onu takip etmemi söyledi.

Arabaya gittik. Hızla araca binip kemerimi taktım.

" Nereye gidiyoruz?"

" Tapınak! Tapınağa gidiyoruz. Güçlerini nasıl kullanmayı öğreneceğini biliyorum."