realidad of WO(MAN) Daryl One Shot

KABANATA 15

DARYL

It was month passed by, since may contact narin kami sa isa't-isa napapadalas na rin ang bisita niya dito sa bahay to buy some of groceries dahil wala daw siya makain kapag pupunta siya dito

Minsan overnight narin kapag tinatamad siya umuwi, or may tampuhan sila noong manager niya kaya dito matutulog o kaya aayain sila jason at werla para guluhin ako.

Habang ako nag-papakabusy sa mga script pati narin sa mga on-going na stories ko.

Simula noong dumating itong magandang opportunidad ko sa buhay eh nagtuloy-tuloy din ang swerte.

Kapag may natatanggap akong malaking pera, dinodonate ko ito sa iba, lalo na sa mga may nangangailangan oh sa mga panahon na may sakuna.

Lalo na may napapabalitaang pandemic ngayon, na hindi lang pala kumalat sa wuhan china, maging sa ibang bansa, marami din populasyon ang naapektuhan.

Napakamot nalang ako ng malupet sa hairlash ko ng makita ko ang girlash saakin balur.

" What brought you here nanaman." Saad ko.

Napailing nalang siya at dire-diretso sa kusina.

" Groceries." Sambit niya sabay ayos nito sa mga stante, puro delata at noodles, lakas makapag-grocery akala mo siya ang nakatira dito.

"Alam kong groceries yan gaga pero bakit ka nag-grocery.?"

" For you nga kase."

Napatampal naman ang aking noo."

" Hawakan mo yung upuan at aayusin ko tong mga delata." Since napuno na ang unang palapag na stante, doon naman sa mismong pangalawa niya iyon ilalagay pero hindi niya abot ito dahil masyadong mataas para sakanya.

"Ako na ang bumili kase, wala ka naman time diba."

Medyo umuga ang upuan noong umakyat siya, ngayon ko lang din napansin na sobrang iksi pala nang suot niya ng isang pencil skirt na denim ito at may kaikliin, kapag yumuko ka eh kitang-kita ang enchanted kingdom.

Ewan ko ba nakaramdam ako ng inis, bakit kase sobrang iksi nang palda niya.

Wala sa sariling napairap nalang ako ng bumababa siya hiwakan niya ang upuan agad ko naman binitawan iyon, binalik niya iyon, at aakma sana akong babalik sa sala.

" Mag-pasalamat ka sa'kin."

Utos niya tinitigan ko lang ito, at inilingan ko agad ito at pumunta sa sala para manood ng balita.

Tungkol sa pandemic na kumakalat, na mas lalong dumadami ang populasyon nag-kakaroon nito dahil sa sobrang katigasan ng ulo nila.

"Huy!"

Hindi ko na malayan na andito na pala siya saaken sa tabi ko, niyapos niya ang braso ko pero tinangal ko iyon.

" Keep social distancing daw" Saad ko, pero alam ko eh nag-lalambing lang siya.

Hangang sa mapatingin naman ako sa ayos ng pananamit niya, naka spaghetti sando kasi ito at kulay itim pa tapos litaw pa mismo ang mga balikat at dibdib niya dahil sa kutis ng balat niya.

Humaba ang nguso nito at inirapan ko siya.

" Change your clothes! " Utos ko sakanya.

" Bakit? Okay naman ito ah?"

She was innocent while asking me, kung di lang ako marunong nang salitang "mag-pigil" Malamang sa malamang nasabunutan ko na ang gaga

" Mukha kang pokpok sa damit mo nayan"

No Offense pero totoo.

" Okayy! "

Hindi siya nagalit? It's a kind of wierd samantalang dati halos ikausok ng ilong at tenga niya ang pag-kakasabi ko sakanya nyan, inaamin ko naman na over protective parin naman ako sakanya eh, ayaw ko lang siya mabastos , tsaka paano ko siya mapapag-tanggol eh bakla ako hindi naman ako magaling makipag-suntukan sa mga lalaki.

Pero sana walang meaning sakanya yon, dahil concerned ako, oo bilang kaibigan for now.

Dahil sa ngayon ayaw ko ng distraction, and as of now career muna ang uunahin.

Yung pag-mamahal ko kasi hindi naman yun nawala eh, hangang ngayon mahal ko parin naman si cosmos.

But i'm not ready yet, pero alam ko hindi ko naman, Macocontrol ang tadhana, ayaw ko kainin ang sinasabi ko.

"Thanksss! Concern ka parin saakin." 

Nagulat ako sa ginawang pag-yakap niya saakin, at sumandal sa dibdib ko.

" Ang lambot hahaha!"

Napailing nalang ako, pinipilit kong mag-focus sa balita , kaso ayaw kumalma nitong puso ko kakatibok sa sobrang bilis.

" Mukhang stranded ako dito ah."

Base sa tono niya eh may bahid pa ng tuwa.

" 1month" Sambit nito sabay nguso , nanood pala sa balita.

" Kung hindi 1month maeextend pa ng 1month ulit." Bigla siyang tumingala saaken at napabaling nalang ako sa iba ng tingin.

*badump* *badump* *badump* paulit-ulit na kumakabog ang dibdib ko dahil sakanya.

Maya-maya pa ay humarap muli siya sa t.v, nanatiling ganon ang pwesto namin.

Then i touched her hair gently.

"I miss you love so much."

I whispered at wala sa sariling napangiti habang pinag-mamasdan na mahimbing siyang nakatulog sa dibdib ko.

Vote and comment 💜