Sacrificial Love (Love Trilogy #1)

Epilogue

Pagkauwi namin sa condo niya nang madaling araw, nagpahinga lang kami sandali at nauna na'ko mag-shower. Pagkatapos ko ay siya na ang sumunod.

I went to the balcony and looked up at the stars. Cold wind brushed onto my skin as I inhaled the air that feels so fresh. I slightly gasped when I felt JK's arm wrapped around my waist then he pulled me close to him.

"I'll be going back to New York," sambit ko at naramdaman kong tinignan niya ako. Napabuntong-hininga ako bago siya tinignan pabalik. "We still have our own careers to continue. You have to go back to Seoul. If it's true that our hearts are really connected, then distance shouldn't be a hindrance."

He sighed and then he smiled. "I guess I was too preoccupied when you came back. I forgot about myself being a musician." He brushed his hand to my hair as the moon's light shone in his eyes.

"Things are happening too fast. Until now, I couldn't process everything. Hindi gano'n kadali mag-adjust dahil lang sa sinabi mo na ang dahilan."

"Naiintindihan ko naman. I just don't want to waste any more time. Dalawang taon ako nagtiis na hindi ka kasama." Muli siyang napabuntong-hininga. "Ang hirap naman nitong hinihiling mo. Ilang taon ako nagtiis tapos mahihiwalay ka lang pala ulit sa'kin." He pulled away from me and leaned on the rails instead.

Palihim akong napangiti dahil ang cute niyang magtampo. "Hindi naman puwedeng iwanan na lang natin ang mga pangarap natin nang ganoon. I love my job and your fans are waiting for you. We can't just leave it hanging as we get inside the door we opened for this relationship."

Pumunta ako sa gilid niya at niyakap siya sa beywang. Ilang saglit kaming nanahimik pareho. "I know that this is hard because it is not that easy to adjust. Puwede namang mag-ipon muna tayo then maybe after a couple of years, we could live somewhere."

Then he looked at me with a smile on his face. "Talaga? Puwede naman na nating gawin 'yon ngayon. I could give up music for you. I could move to New York then I'll just find a new job."

"Hindi madali buhay sa New York. Saka 'wag mo nga sukuan 'yung mga fans mo. We could still visit each other once in a while," natawa naman siya sa sinabi ko.

"Para namang kapitbahay lang ng Seoul ang New York para mabisita kita palagi."

"I'm sure we'll figure something out."

***

Habang nagmamaneho, napansin kong bago na ang nakalagay sa billboard na dinadaanan ko palagi. Napangiti ako nang mapansin na si JK na ang pinalit. Baka may ma-akdisente pa rito kakatingin d'yan sa halip na sa daan.

Naalala ko tuloy na ilang beses ko muna siyang kinumbinsi bago siya pumayag sa gusto ko. Mas nakilala siya ngayong taon kaya nagpasalamat akong hindi niya sinuko agad 'yung pangarap niya.

Pumunta naman ako sa ibang concerts niya kasama sila Annika. Pinapayagan naman kami pumunta sa backstage. In six months, limang beses lang ata kami nagkita. Oo, mahirap kasi patago pa ang relasyon dahil bawal nga sa kanila.

Our relationship survived with just texts, calls, or video calls. Kinaya naman namin kahit na minsan nawawalan na ng oras. Sigurado naman kasi ang mga puso namin that we already committed to this relationship.

Commitment is a bigger word than trust.

Kaya kahit na i-pair siya sa ibang babae kahit nakakaramdam ako ng selos, I still feel assured that's he's mine kaya alam kong trabaho lang 'yon. Vice versa lang.

Pagkaparada ko ng sasakyan dito sa parking lot, bigla namang nag-ring ang cellphone ko. Nakita kong si Dana ang caller kaya sinagot ko naman ito.

"Hello?"