TATSIZ HUZUR

2~HUZURSUZLUK

 "Anne ! Neden uzaklaşıp gidiyorsun benden ? "

 Annemin adını sayıklamam bir işe yaramıyordu. Annem arkasına bakmadan gidiyordu. Ayağım ufak bir cisme takılınca başımı eğip yoluma çıkan engele baktım. Bu benim ufak kardeşimdi , bacaklarımı tutmuş ağlıyordu. Eğilip onu kucağıma aldım adımı atmamla ellerımden kayboldu bir anda toz olmuştu sanki . Etrafımdaki her şey bir anda anlamını yitirip toza dönüşmüştü bu tozlar benim etrafımda yükselip yukarı çıkartıyorlardı.

"Yağmur ! annecim kalk hadi ."

"Anne! " çığlıklarımın ardından kafamı yukarı kaldırmamla karşıma annem çıkmıştı ona nasıl sarıldım nasıl hıçkırıklarımın arasında boğuldum hatırlamıyordum tek hatırladığım annemin şefkatli kolları beni sarmıştı , sakinleştirmeye çalışıyordu.Çok korkmuştum 

"Ç-çok korktum anne , sen gittin yoktun , Rüya ellerimden toz olup uçtu anne öldü sandım Rüya 'ya bir şey oldu sandım. Çok korktum." söyleyebildiğim tek şey buydu korkuyordum.

"Şşşh tamam geçti annecim geçti. Hadi kay yana , kayda beraber uyuyalım." yavaşça kenara kaydım ve kendimi annemin şefkatli kollarına bıraktım.

*****

 "Buyrun , afiyet olsun"

"Teşekkürler"

 Aldığım tostun kağıtlarını açarak karnımı doyurmaya başladım. Bugünkü dersim 2 de bitiyordu yani kitap okumak için Enderun Kafeye gidebilirim demek oluyor. Sadece kafamı dinlemekti derdim bugun bir an önce okuldan çıkmaktı. Telefonuma gelen mesajla elimi montumun cebine koydum

GÖNDEREN: Sevgi Pıtırcığım

napıyon bea =)

Ufak tebessüm  ile karşıladığım mesajı telefon ile geri montumun cebine ittim. Neden bu kadar sıcaktı ki bu tost , ayran peki neden bu kadar sıcaktı tost normal tamam ama ayranı ne diye dolaba koymuyorlar. Yaklaşık yarım saatte yediğim tostumun kağıdını sinirle çöpe atarak amfiye ilerlemeye başladım. Kendime bulduğum boş bir yere oturmadan çantamı sıraya koydum . 

"Tamam Yağmur sakin ol . Bak birazdan kafandaki bu işkence bitecek ve rahatlayacaksın."

Yere yuvarlanan ayran kutusu benden mi düşmüştü? Ben onu atmamış mıydım?  Gerçekten sıyırdığımı düşünmeye başladım. O kadar yolu bu çöple mi gelmiştim ! Ah ayağımı yere vura vura çöpe ilerledim . Ben hala nasıl o kutuyu farketmediğimi düşünürken amfinin sonunda birkaç kişi toplanmış ortada birisi bir kitap açmış ve bir şeyler konuşuyorlardı. Başka yer bulamadılar da burası kalmış toplanıp kitap okuyacak.

 Bana bir asır gibi gelen bu sürede saat 2 yi bulmuştu. Ciddi manada içimde bir şeyler vardı . Tarif edilemeyen , kaçıp gitmeme neden olacak ya da kendimi kaybetmeme neden olacak bir neden.

"Neyse , burası beni rahatlatır."diye söylendim Enderun'a girerken.

Burası bir kitap kahve eviydi. Kitap aşığı olan ben burada kendimi kaybediyor , ruhumu yeniliyor ve yeni bir Yağmur olarak doğuyordum. 

"Orta boy latte alabilir miyim lütfen ?" birkaç sıkıcı dakikadan sonra kasadaki sevimli çocuğa döndüm,

Lezzet içeceğimi ellerimin arasına tutuşturarak her zamanki yerime gittim , oturdum , kahvemi içtim , gözlerimi kapattım, kitabı okumaya başladım ve bunların hepsi benim için aynı anda gerçekleşmiş gibi bir anda olup bitivermişti geriye sadece toparlanmasını istediğim aklım , tatsız huzurdan kurtulmak isteyen kalbim kalmıştı.

*****

-Bak sen bak nasılda bizi görmezden geliyor . Gelsene kızım şuraya ne bu afra tafralar?

"Talha rahat bırak şu kızı , başı ağrıyor."

"Bizimde ağrıyor ama sesimiz çıkmıyor Ayşe sultan"

Sesler gittikçe azalıyordu , yerini adım seslerim almıştı. Cidden neden anlamak istemiyorlardı ki başım ağrıyordu ve sadece uyumak istiyordum. Saate bakmak için aldığım telefonumun ekranını açıp alarmı ayarlamıştım. Ekranı kapatırken umursamadığım 17 cevapsız çağrı ve 49 mesajdan mesajlara yanlışlıkla girmiştim . Amacım sadece ekranı kapatmakken suan watsapp da online olmuştum ve kızların gruba yazdığı mesajları görüldü yapmıştım . Kendimi camdan atmak isityordum. Mesajların hepsi merak ve sinir doluydu . Anlaşılan beni merak etmişlerdi. Umursamadan kafamı yastığıma gömdüm. Şuan tek ihtiyacım buydu uyumak....

*****