Mahallenin Delikanlısı-Altemur

Geçmiş

4 yıl önce...

Altemur ve Damla her zaman ki yerlerinde buluşmuşlardı. Başı Altemur un dizlerindeyken ne kadar da huzurluydu. Ama bu gün içinde huzurun dışında çoğu zaman olduğu gibi büyük bir hüzün vardı.

-Neyin var canım

-Bir şey yok Damlam

-Emin misin Altemur bana hiç öyle gelmiyor

-Eminim

Dedi Altemur ve Damla nın dizlerinden kaldırdı başını. Usulca sarıldı sevdiğine. Damla da hemen kollarını doladı sevdiğine. Altemurdan acı dolu bir ses duyuldu. Damla şaşkınlıkla Altemura baktı.

-Ne oldu

-Hiç , hiç bir şey

Damla Altemurun sırtındaki elini hafifçe hareket ettirdi. Altemur yüzünü ekşitmişti. Damla hemen Altemur un arkasına geçti. Tişörtünü kaldırmaya çalıştı ama Altemur için vermiyordu.

-Ne yapıyorsun Damla bir şey yok dedim ya

-Madem bir şey yok bırak bakayım

Altemur pes edercesine iç çekti. Tişörtünü bıraktı.
Damla ne göreceğini biliyordu. Altemur un pislik babası kumar oynadığı belaya bulaştığı yetmezmiş gibi içip içip gelir sonra hıncını evdekilerden çıkarırdı. Araya Altemur girince olan da hep ona olurdu. Usulca kaldırdı tişörtü. Gördüğü izlerle açık kahve gözlerine yaşlar dolmuştu. Altemurun geçmeye yüz tutmuş izlerinin üzerine yenileri eklenmişti. Ama bu sefer ki daha kötüydü. Babası Kemerle dövmüştü. Damla dokunmaktan incitmekten korkarcasına parmağını gezdirdi etrafında. Sonra pembe dudaklarını uzatıp yaralarından birinin üzerini usulca öptü. Daha fazla tutamadığı göz yaşları akmaya başlamıştı. Tişörtü usulca geri indirdi.

Altemur sevdiğine döndü. Baş parmağıyla sevdiğinin göz yaşlarını sildi okşarcasına. 

-Üzülme cennetim acımıyor

-Kemer izi gibi Altemur nasıl acımıyor

-Sen öptün ya artık acımıyor

Damla geçmişi düşündü. Yine dolmuştu gözleri. Zaten ne olduysa o iğrenç herifin yüzünden olmuştu. Ailesine yaptığı eziyet yetmezmiş gibi kumarda yine borçlanmıştı. Ama belli ki bu sefer ki çok fazlaydı. Ödeyemediği için belalıları bir kaç kez dövmüşlerdi adamı. En son bir gece yine evde kavga çıkmıştı. Bağırış sesleri zaten üst katada geliyordu.
O gün yine Altemuru dövdüğüne emindi adamın. Bir kapı çarpma sesi duyulmuştu. Ardından binada bağıran adamın iğrenç sesleri duyulmuştu. O geceden sonra Altemur un babası eve dönmemişti. Bu normaldi onlar için garipsememişlerdi. Babası çoğu gün eve uğramaz nerede ne yaptığını bilmezlerdi. Babasının gelmediği günler daha mutlu daha huzurlulardı. 3 gün sonra polisler gelmiş babasının izbe bir yerde ölüsünün bulunduğunu söylemişlerdi. Her ne kadar iğrenç bir baba olsada üzülmüşlerdi. Bir insan ölmüştü sonuçta. Üzülmemek için vicdansız olunmalıydı değil mi ? O zaman o iğrenç adamdan ne farkları kalırdı.

Aradan bir ay geçmişti. Kadir beyin alacaklıları kapıya dayanmaya başlamıştı. Sürekli rahatsız ediyorlardı. Altemur sanayide çalışıyordu. Aldığı parayla evi anca geçindiriyordu. Bir yandan da birikim yapmaya uğraşıyordu lakin beş ayda toplaya toplaya 700 lira biriktirmişti. Adamlar her geçen gün sıkıştırıyordu. Borç 50 bin tl idi. En son biri Altemura güya uyarı için bıçakla saldırmıştı. Altemurla kavgaya tutuşmuşlar Altemur adamı bacağından bıçaklamıştı. O günden sonra Damla Altemur da bir değişiklik sezmişti. Altemur karanlık işlere bulaşmış bir adamla tanışmıştı. Adı Osmandı. Kuvvetli zengin bir adamdı. Altemur adamın işlerini yapmış karşılığından adamda ona sanayiden aldığı paranın 5 6 katını vermişti. Kısa sürede Altemur adamın güvenini kazanmıştı. Altemur 3 ayda borcun yarısına yakınını ödemişti. Adamlar Altemur a 1 ay süre vermişti kalan para için. Bu imkansızdı. Altemur bir kaç ay daha vermeleri için diretmişti ama adamlar bu bir aylık süreyi bile Osman bey için tanımıştı. En son Osman bey Altemur a borcunu ödeyeceğini ama karşılığında bir şey isteyeceğini söylemişti.