(kiribaku)pes etmiyorum

1. bölüm

Kiri

"Artık senin de çalışman  lazım. "
Reddetmem için bi şans tanımıyordu. Soru sormuyordu.  Sadece emir yerine yapman lazım.. demisti.
Benden hicbir  cevap istemiyordu.

"Okula devam edecek miyim?"
"Okula zaten bir işin olsun diye  gidiyorsun. Ama özel okuluna oara vermem. Başka bi okula naklini yaptırırım. "

Başımı aşağı yukarı  salladım.
"Çok uzak değil. Cafebarda  çalışacaksın.  Bugün arkadaşımla  konuştum.  Seni deneyecek geç kalma.

Sertçe yutkundum.  Her şeyin  harikalar diyarı olduğu  zamanlara sanırım skn veriyordum.  Annemin ölümüyle babamın kumar alışkanlığını birleştirince  annemin kazandığı para da doğal olarak bitince...

....

Ayaklarımı sürüyerek  otobüs durağına gittim.  Öğrenci akbilimi bastım.  Ve otobüse oturdum. Bir durak sonra yanıma oturan sarışın kafasını çevirip yüzüme bakmamıştı. Ama ben döndüm. 

Burnu çok düzgündü.  Gözleri benimkiler gibi kırmızıydı.  Sadece daha soluk ?  Pembe dudakları çok güzeldi.  Kulaklığını taktı  ve bana ters bi bakış attı.
Sanrım rahatsız olmuştu.  Utançla önüme döndüm.  Otobüs boyunca bir daha ona bakmadım .

Biraz da yürüme mesafesi vardı. Ama fazla uzak değildi. Yanımdaki çocuk benden önce inmiş olsa da onu geçmiştim . Ve hızla cafenin  önüne vardım. Cıvıl cıvıl neşe dolu bir  yere benzemiyordu ama .. en azından sanırım idare ederdi. 

Patronun yanına gittiğimde adam beni baştan aşağı süzdü.  Ve soğuk bakışlarla konusmamı bekledi.

"Kirishima Eijiro iş için gelmiştim.  "
  Adamın kaşları havalandı. " kirishima.. baban geleceğini söylemişti.  Cafe kısmında çalışacaksın.  Kirishima . "
Arkamızdan bi süilet geçerken  ona bağırdı.  "Bakugou yeni çocuğa  cafe'yi tanıt." Bakugou ama bu çocuk benim otobüste gördüğüm çocuktu.  Yani evlerimiz yakındı.  Bu güzel . Yani sanrım....

"Tch. Beni takip et." Yüzüme bile bakmadan ilerledi. Personel odası
Yazan yere girip " üzerini değiştir beyaz  gömlek giyeceksin. "

Başımı salladım ve çıkmasını bekledim.  Ama çıkmadı. Ona bakarken sinirleniyordu  ? Sanırım. 
Yoksa normal duruşu falan mı böyleydi.  Ya da bu cafe de çalışan herkes de böyle  mi olacaktı.  "Sabaha kadar seni bekleyemem boktan saçlı "

"Anlamadım? Adım kirishim-"
"Umrumda değil. Annen gibi seni giydirmemi mi bekliyorsun giyin artık.  " Annem gibi ...
Kafamı iki yana salladım ve dolaotan beyaz bir gömlek alıp giydim.

Içeri  gözünde bir yara izi olan çocuk girdi.
Beni görünce şaşırmıştı. 
"Merhaba yeni misin?"
Tanrıya şükür biri normaldi. Ve  insan gibi merhabalaşıyordu.
"  merhaba evet bugün başlayacağım.  Kirishima ben."
"Gerisi sende yarım piç.  "
Sarışın çocuk  dışarı çıktığında  arkasından bakakaldım. Tamam bu biraz garipti.

"Sen onu takma. Pek arkadaş canlısı biri degil. Ben todoriki  hadi gel sana cafeyi göstereyim.  " Başımı salladım ve açıkta kalan son iki düğmemi de ilikledim .

Tezgaha doğru geldik. Yeşil saçlı bir çocuk vardı.  Beni görünce gömleğe de baktı ve gülümsedi.  Ama yanındaki çocuğa bakınca gülümsemesi daha da büyümüştü. 
Sanırım iyi arkadaşlardı. 

"Bu midoriya izuku, o da burda çalışıyor.  Ve midoriya bu da kirishima  eijiro. Yeni eleman"

Gülümsedi. "Merhaba çok memnun oldum kirishima hoşgeldin hayırlı olsun. "
Umarım hayırlı olurdu. Bakugou  bi anda görüş açıma girince ona odaklandım.  Garsonluk yapıyordu ama halinden pek memnun değil gibi duruyordu. "Aslında tezgahta çalışmayı daha çok seviyor. Pek insanla muhattap olmayı sevmez."

Başımı aşağı yukarı salladım.  Ama neden? Çok yakışıklıydı ve karizmatik duruyordu. Neden bu kadar soğuktu.  Ve insanlara isim takıyordu.

"  iki sufle "
Bana sinirli bi şekilde bakınca benim vermem gerektiğini düşünüp hızla  alttaki tatlılara bakındım. 
"Bütün kafenin siparişlerini tek başıma yapamam kıçını kaldırıp yardım et boktan saçlı. "
Midoriya sufleleri mikrodalga fırına koyarken bana küçük bir gülümseme gönderdi.  Todoroki "iyi şanslar " dediğinde bunu ilk iş günüm diye mi yoksa bakugou ile çalışacağım için mi söylemişti anlayamadım.

Ama kısa bir teşekkür ederek bakugou'nun yanına ilerledim.