(kiribaku)pes etmiyorum

20. bölüm

Medyadaki şarkı:
Kirishima'nın dinlediği yer
2.59 daki kısımdan başlıyor
Dinleyerek okuyabilirsiniz:)
____

"Ağlayabilirsin. "
"Senden izin isteyecek yok . Defolsana"
"Katsuki artık istesen de seni bırakamam."

....

"Neden böyle oldu ki?
Böyle biri miydi cidden aklım almıyor.."
"Ben senden sonra ilk defa ona güvendim.  "
Histerik bir kahkaha attım.
"Ulan daha bi hafta  bile olmadı  lan.
Nasıl böyle hızlı hevesin bitebilir ki ?"

"Katsuki böyle şeyler olur. Daha çocuğu ne zamandır tanıyorsun ki ?
Bak ben senin için döndüm.  Sana döndüm. 
  Bizim gibi kimse birbirini sevemez .
Ben senin için döndüm. Sen benim için bekledin. Katsuki artık her şeyi geride bırakıp devam edemez miyiz? Çünkü ben de seni çok özledim"

Yutkundum.  Neden her şey üst üste geliyordu ya neden ?
Başımı onun omzuna dayadım.

"Kirishima'yı se-seviyorum."

Yaslandığım bedenin kasıldığını hissedebiliyordum .
"Ben beklerim. "
Kararlı çıkan sesiyle kıpırdamadan durmaya devam ettim. Yanaklarımdaki ıslak yol kurumuyordu. Islanan omzu umrunda değil gibiydi. Hiçbir ses çıkarmadan öylece sırtımı sıvazlıyordu.
Depresif dönemlerinde ben de böyle yapardım. (Burda bipolar hastalarının depresif döneminden bahsediyor)
Elindeki jileti alıp ona bağırıp çağırdıktan sonra ben  de onun sırtını sıvaslardım .

"Katsuki sen ve ben.
Biz olmak için varız.
Sen beni bırakmayan tek kişisin  . Benim babam annem beni bıraktı. Ama sen bırakmadın beni.  Sen benim ben de senin kaderinim."

O zaman neden sürekli güzel gülümsemesi ve kırmızı saçları   gözümün önünden gitmiyordu. Neden neşe saçan sevgi taşan gözleri her gözümü  kapatışımda ordaydı ...
Hiçbir şey söylemedim. 
"Hadi eve götüreyim seni." Başımı aşağı yukarı salladım.  Çünkü kirishima'yı o çok beğendiği yeni çocukla görmek istemiyordum.

Dabi nöbetçi öğrenciden kartını aldı ve sınıfımdan  öğretmene bi yalan uydurup eşyalarımı alıp çıktı. Beraber otobüse bindik. Kalbimdeki ağrıyla gözlerimi kapattım. Bu kadar kolay olamazdı. Yani böyle hemen bırakıp gidemezdi. Böyle biri miydi ?  'Beni ne kadar tanıyorsun ki ?'

Onun içini biliyordum. Evet  tuttuğu takımı ya da ne biliyim en sevdiği içeceği  en sevdiği şarkıyı bilmiyordum ama  ....

Ben onu sevmiştim.  Karakteriyle varlığıyla güzel sevişiyle. Kötüle giden hayatıyla. Her şeyiyle...
Ama ona 'niye beni sevmiyorsun ' diye soramazdım. Bu ona kalmış bir seçim bile değildi  ki.

Kulaklıklarımı takarak kafamı cama yasladım.

Seni sevmek intihar da, sevmemek ihtimal bile değil  ....

....

Yatağıma geçtim. Sadece uyumak istiyordum . Yorgundum. 
O çocuğu görmeden eli saçımda geziniyordu. Uzun parmakları ruhuma dokunuyordu..  ama yoktu şimdi.  Dabi yanıma oturdu. Eli saçlarıma giderken tuttum. Artık saçlarıma kimse dokunsun istemiyordum.
"Yanlız kalmak istiyorum ben." Açıklama yapmak istemiyordum. Sadece defol  git  diyecek gücüm  bile yoktu . Kapının kapanmasıyla ellerimi  saçlarıma geçirdim ve hıçkırık seslerimin usulca beni terk etmesiyle uykuya daldım.

Kiri:

Kalbime giren ağrıyla kapıya bakıyordum.  Dabi yanıma gelip eşyaları alırken bana gülümsedi. 
"Sağol kızıl. "
Ne denirdi ki ?
Önemli değil?
O kadar önemliydi.  Hayatımdaki en önemli şey oluvermişti ama şimdi...
Onun hayatındaki en önemli şey geri gelmişti.  Bunun olacağını biliyordum. Katsukiyi şimdiden alıp götürüyordu. 
Olacak olanlar bunlardı ne bekliyordun ki ?
Görünce daha da acıtıyordu işte. 
Daha çok göğsüm sıkışıyordu..

Öğle tenefüste kadar bekleyemedim  ve sinirle eşyalarımı topladım ddişlerii o kadar çok sıkmıştım ki zonkluyordu.
Eve girdiğimde  anahtarla kapıyı açtım ve siyah perdelerimi kapattım.
Oda hafif kararmıştı.  Yatağıma oturup yastığı arkama aldım   kulaklıklarla uğraşmadan telefonumdan şarkıyı açtım  ve kollarımı birbirine doladım.

Bütün ders içimde tuttuğum her çığlığı  dışarı attım gözlerimdeki tuzlu sular yanaklarımdan akarken bağırarak ağlamaya devam ettim.
O kadar ağladım ki artık bağırsam da sesim çıkmıyordu.  Neler dedim.
NELER SÖYLEDİM SEVDIGIM INSANA NELER DEDIM ....

Sanki bütün kelimelerim bana saplamıyordu.

Nefes alamıyorsan, açıklayamıyorsan
Tutunamıyor, kanatlanamıyorsan
Ve artık başaramıyorsan

....

Olsun, olsun varsın
Şimdi uyu, biraz uyu
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanına uzan
Ve biraz uyu oof

Sadece çocukken uyanıksındır bunu bil
Her şeyin farkındasındır
Her sese dönüp bakarsın
Büyümek uyumak ve unutmak gibidir
Ve büyüklerin dediği gibi
Uyuman gerekir büyümen için
Sağır ediyorsa sessizlik ve kör ediyorsa aydınlık
Sadece sana görünen ve kimseleri inandıramadığın hayalet gibi
Yanı başında oturuyorsa yalnızlık bu gece
Hep aynı saatte kapını çalan bir düşman gibi bekliyorsa seni
Ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende

Unutabilmek için hepsini
Biraz uyu¹

.
.
.
.
.
.

BÖLÜM SONU
Uff etraf duman altı bu ne böyle 

¹)zakkum&cem adrian ~ biraz uyu
Şarkıyı açıp son kısmını dinleyebilirsiniz  dinleyerek okuyunca daha gözel olar.

Bu bölümü biraz duygularını anlayın diye yazdım.  Geçiş bölümü gibi biraz ...

Yorum yapmayı unutmayın
Oy vermeyi de ehe 🧡