Petty | Daddy Issues

3.2

Selam!! Medyada yeni kitap videomuz var. AsilzadeOfWatpad bebisim yaptı. Çok güzel.....
Veeeee
Karakterlerimizin artık instagram parodi hesapları var!!! Lütfen takip edin ve beni bu yolda yalnız bırakmayın... Zaten tutmazsa silerim (gözyaşımı ve hesapları)
Hesaplar:
@cehennemstudyo
@niisanim
@emreeturkooz

İyi okumalarrr
**

"Çorabım yok!" Kapıdan kafamı çıkarıp aşağı doğru bağırdım.

"Gerizekalı!" Emre yukarı bir çorap fırlattığında kapı kapanmasın diye bir ayağımı arada bırakıp çoraba uzandım. Elime aldığımda zafer kazanmış gibi gülümseyerek tekrar içeri girdim

"Teşekkürler!" Emre cevap vermeyince kapının yanındaki askıda anahtar aramaya başladım. Ama yoktu ve Mete benim varlığımı yine unutmuştu. Telefonumu cebimden çıkarıp derin bir nefes aldım. Onu direkt Mete olarak kaydetmiştim ve rehberimde bu ismi görmek bile bacaklarımı titretiyordu.

Üçüncü çalışta açtı.

"Günaydın." Konuştuğumda bir süre cevap vermedi ve boğazını temizlediğini duyabiliyordum.

"Hmm..." nefes aldığını duyabiliyordum. "Günaydın?"

"Ben... Bugün okulum var ve evde anahtar yok. Kapatıp gitsem-"

"Ha, evet. Sana bugün çıkarırım. Kapıyı kapatıp çıkabilirsin." Gülümsememe engel olamadan ve göremeyeceği gerçeğinden habersiz olarak başımı salladım.

"Tamamdır. Teşekkürler. Görüşürüz."

"Nisan," adımı söylediğinde nefesimi tuttum. "Mutfakta masanın üstünde nakit var. Bugün sana kart veririm."

"İhtiyacım-"

"Sadece ne diyorsam onu yap." Yutkundum. Sesi otoriterdi ve nefesim kesiliyordu. Ama yanından gelen kadın sesi her şeyi bozdu.

"Nisan mı? Haha, o kim?"

Bu ses o kadar yakından gelmişti ki, neredeyse telefonda Mete yerine bu sesin sahibi var sanabilirdiniz.

"Görüşürüz." Mete'nin sesinin ardından gelen bip sesi telefonun kapandığı anlamına gelirken ben hareket etme kabiliyetimi kaybetmiştim.

Mete'nin hemen yanında bir kadın vardı. Saat sabahın 6'sıydı. Sabahın bu saatinde Mete'nin yanında rahat rahat konuşan bir kadın vardı.

Mete gece eve gelmemişti çünkü gecesini bir kadınla geçirmişti.

Telefonu sonunda kapatıp tekrar cebime koyduğumda yere oturdum. Bunu dramatize etmek istemiyordum.

O yetişkim bir erkekti. Benimle romantik bir ilişkisi yoktu. İstediğini yapmakta vicdanen özgürdü. Ama bir anlığına beni seviyor olabileceğine ihtimal vermiştim. Bu yüzden bu ağır geliyordu. Bir an için umutlanmıştım. Bana evini açmıştı, iyi davranmıştı ve en azından hoşlanıyor olabileceğine ihtimal vermiştim. Şimdi ne kadar salak olduğumu anlıyordum.

"Beni duyuyor musun?" Omuzlarımdan sarsılırken Emre'nin sesini boğuk bir şekilde duyabiliyordum. Başımı belli belirsiz sallamaya çalıştığımda sarsmayı bırakıp yüzümü ellerinin arasına aldı. "Tansiyonun mu düştü? Kahvaltı yaptın mı?" Cevap vermek için ağzımı açtım ama konuşabilmek için fazla kuruydu. Yutkunup devam etmeye çalıştım.

"Mete," Emre kaşları çatık bir şekilde yüzüme bakarken kollarımı gövdesine sarıp başımı göğsüne yasladım. "Mete'yi çok seviyorum." Hıçkırarak ağlamaya başlamadan önce sadece bunu söyleyebilmiştim.
**