Romance - #1
O şeytana uyan bir kötü
Sadece eğlence için adam öldürür
Bu adam ne yapacağı belli olmayan bir tip
Vicdansız biri, tek gram bile vicdanı yok
Tüm nedenler bir kenara, inkar edemiyorum işte, bu adamı seviyorum
"Nisan her şeye biraz gençli...
Taha'ya da karakter bulmak istedim... selam diyin:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve medya... öhöm.. İyi okumalarr ***
...Sadece gözlerime bakıyordu, ben de onunkilere bakıyordum. Yalnızca bir saniye falan olmuştu ama geri çekilmiyordu ve bana cesaret veriyordu. Onu öpmek istiyordum Sadece ama sadece benimle olmasını istiyordum.
Gözlerinin kısılmasından gülümsediğini anladım. Elleri ellerimi bulduğunda kalbimi ağzımdan çıkaracağımı hissediyordum. Bu kadar yakınken bir de temas ederek benim için işleri iyice zorlaştırıyordu. Elimi avucuna aldığında tenime değen metalle kaşlarımı çatıp elime baktım. Anahtar ve kart.
"Kartın şifresini mesaj attım. Bütün ihtiyaçlarını buradan karşıla." Cevap vermek için ağzımı açtığımda Mete kafasını geriye atıp utanmaz bakışlarını gözlerimden çekip sadece sütyen olan gövdeme getirdi ve ben de ağzımı açtığım gibi kapattım. Nefes almakta zorluk çekerken konuşamazdım. Mete yarım bir gülümsemeyle uzaklaşırken yutkundum.
Ondan nefret ediyordum.
Her zaman benimle nasıl oynayacağını biliyordu. Kayıp hissediyordum ve bunu hiç umursamıyordu.
"Kahve içer misin?" Odadan çıkarken pişkin pişkin sorduğu soruya bir cevap veremedim. Bu oyunu nasıl oynayacağımı bilmiyordum. O avantajlıydı çünkü taş kalbi bana karşı hiçbir şey hissetmiyordu. Bense çoktan kaybolmuştum.
Mete'nin odasına gidip okul tişörtümü çantanın içine koydüm ve üstüme normal bir tişört geçirdim. Ne diyeceğimi ve ne yapacağımı bilmiyordum. Hayatımda tanıştığım en kalpsiz insan mıydı, hayır. Ama bu konuda ailemle yarışır mıydı, evet.
Anahtarı cebime atıp Mete mutfaktayken ona görünmeden kapıyı çarpıp hızlıca evden çıktım. Zaten kapıyı açıp bakacağını da sanmıyordum. Hızlı adımlarla aşağı inip koşmaya başladım. Yine nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum.
Bu sefer Mete'den uzaklaşmak için.
Onu sevdiğimi bilirken böyle davranması fazla acımasızdı. Güya babamın bana vurmasına sinirlenip "evi başına yıkıyordu" ama duygularımla oynamak konusunda usta bir sanatçıydı. Fiziksel bir zarar vermiyordu ama duygusal açıdan babamla yarışırdı.
Soluklanmak için durup gördüğüm ilk markete girdim ve bir sigara pakediyle çakmak alıp çıktım. Hava kararmaya başlarken Emre'yle önceden sık gittiğimiz parka gidip oturma bölümüne geçtim.
Hâlâ Mete'yi onun için ölebilecek kadar çok seviyordum ama aynı zamanda yüzüne bir tane yumruk atmak, üstünde tepinmek istiyordum.
Sigarayı yakıp geriye yaslandım. Dışardan rezalet göründüğüme emindim ama herhangi bir kapalı alana gitmek istemiyordum ya da biriyle konuşmak istemiyordum. Sadece bu parkta oturup içine doğduğum rezalet hayatımdan kaçtıktan sonra her şeyden çok sevdiğim kişiyle hiç olmak istemediğim bir pozisyonda olan hayatıma kaçışımı düşünmek istiyordum.
