His Princess

1. Onrust in het koningshuis

Ik was 16 en ging na de zomervakantie naar het 5e middelbaar.
Ja, ik weet het: Normaal ben je dan 17, maar ik verjaar in het najaar. December om precies te zijn. Ik mag God dankbaar zijn dat ik nog net in 1997 geboren ben, anders had ik nooit de beste van de aller-állerbeste vriendin van de hele wijde wereld ontmoet! Marie.
Ik kan alles aan haar kwijt. Alles. We zijn net zusjes. Alleen woonden we niet in hetzelfde huis. Dat is het enige dat ons geen zussen maakt. Ook het DNA verschilt waarschijnlijk, maar dat maakt nu even niet uit.
We deden alles samen. We maakten ons huiswerk samen, gingen samen naar feestjes, ... Waar Marie was, was ik ook. Als iemand roddelde spraken ze nooit over 'Marie' of 'Lauren' alleen. Het was altijd 'Marie én Lauren'.

Het was maandag, nog een week en de zomervakantie was voorbij. Vrijdagavond zou ik mijn schoolboeken gaan ophalen in de Cornelius III Hoofdstedelijke School Van Cimena.
Ja, ja, wat een naam. Maar zo horen belangrijke scholen te noemen, toch?
Het was de grootste school van Cimena. Daarom niet de hoogst-scorende school, maar wel belangrijk.

Traag slofte ik in mijn blauwe sterretjes pyjama naar de woonkamer.
'Maaaam, waar is de afstandsbediening?!', riep ik.
Mijn moeder kwam slaapdronken met een geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht de trap af met de afstandsbediening in haar hand.
'Hier,' snauwde ze. 'Maar nu ga ik weer slapen'. En weg was ze.
We hadden twee armzalige televisies in huis. Van hetzelfde merk, hetzelfde model. Ze waren helemaal identiek. Eentje stond boven, in de slaapkamer van mijn ouders, de andere stond beneden. In de woonkamer. Alleen hadden we maar één afstandsbediening. Voor twee tv's. Waarom? Tja, waarom. Omdat mijn vader steeds rare ideeën in zijn hoofd haalt. Daarom. Hij gebruikt alles wat hij vindt om gestoorde dingen mee te bouwen. Die dingen ontwerpt en maakt hij in ons tuinhuisje.
Het is eerder een oud krot. Het kan me niets schelen wat er met die afstandsbediening is gebeurt. Waarschijnlijk is die ontploft ofzo.

Ik plofte neer in de zetel en zette de televisie aan. Meteen begon Dora een liedje te zingen. En dan stond het volume nog eens op maximum. Ik schrok en drukte onmiddellijk een paar keer op de min-knop. Oef.
Ik zapte wat tot ik bij 'Cimena Morning News' kwam. Normaal kijk ik hier nooit naar hoor, er was gewoon nog niets op om 6u00 's ochtends.
'Onrust in het koningshuis. Onze geliefde koning Publius I heeft uiteindelijk toch besloten om zijn jongste zoon, prins Evan Iudix tot kroonprins te benoemen.'
Hmm. Ik ging rechtzitten. De koning kwam in beeld. Whoef, dat was lang gelden dat ik hem nog zag.
'Ik word te oud voor mijn taak. Ik weet het, prins Evan is niet meteen de meest geliefde prins, maar er zit niets anders op, anders zou ik zeggen dat we hem nog langer tijd geven om zich aan te passen, maar ik kan het koningschap niet langer aan op mijn leeftijd, weet u. Mijn trouwe lakei James zal hem een beetje terug in goede richting proberen te krijgen.'
De presentatrice kwam terug in beeld.
'De koning vertelt ook dat de kroonprins aan alle koninklijke voorwaarden moet voldoen binnen 1 jaar. Maar de koning vertrouwt hem- Dit programma wordt medemogelijk gemaakt door SOEP'.
Een foto van een baby met té grote ogen met een kom soep.
'Wauw', mompelde ik. En dan had ik het niet over die baby. 'Veel succes, Evan. Geniet van je laatste drankjes en feestjes.'
Sorry hoor, maar die gast was fout. Hoe kon een Bad Boy koning worden? Wie wíl er überhaupt zo'n koning? Waarom moest die prins Adam zonodig afhaken vanwege zijn liefde voor reizen? Wat voor domme regel is dat nu weer? Mogen koningen nu ook opeens geen hobby's meer hebben? Maar ja, het is waar. Je kan Cimena niet regeren als je in Zuid-Afrika met leeuwen zit te vechten.
---------
Zoooo, dat was het eerste hoofdstuk, hoe vonden jullie het?
Vote&Comment!