His Princess

4. Jawel je hebt het koud

'Weet je het zeker?', vroeg Marie.
'Ik zeg het toch!'
'Prins Evan Iudix? Bij ons in de klas?'
'Ja!'
'Urgh'
'Maar er was ook een andere Evan bij de I. Een Evan Indigo ofzoiets.'
'Nog meer urgh', zuchte Marie. 'Nou, ja. Ga je een van de twee Evans aan de haak slaan denk je?'
'Hou toch op!', riep ik lachend. Marie giechelde.
'Of blijf je bij Toby? Ik bedoel, hoe lang heb je nu al gewacht? Zonder enige verandering!'
'Jij bent pas urgh', zei ik. Marie lachte en gaf me een 'welgemeend' schouderklopje.
Toen we uiteindelijk de toiletten terug uitliepen na ons gesprek was mijn vader nog steeds niet beneden. 'Ach ja', mompelde ik. De jongen stond wel nog steeds tegen de wcdeur geleund. En weer grijnsde hij toen ik naar hem keek. 'Shit', mompelde ik toen hij even later op ons af kwam gelopen. Marie had het ook gezien en giechelde.
'Succes!', fluisterde ze. 'Ik moet even naar de wc'
'We komen net uit de toiletten!', stamelde ik.
'Maar toen moest ik nog niet!', lachte ze. Natuuuuurlijk!

'Hey, schoonheid', fluisterde de jongen in mijn oor. Hij ging naast me op de trappen voor de school zitten. Mijn doos boeken lag naast me op de grond.
'Eh, sorry wat?', stamelde ik.
'Haha, grapje, hoor'. Hij haalde iets uit zijn jaszak. Sigaretten. 'Jij ook?', vroeg hij.
'Nee, ik rook niet', siste ik.
'Vind je het erg als ik...'
'Ach, nee, ga je gang!', zei ik een tikkeltje geërgerd. Hij nam uit zijn andere jaszak een aansteker en stak zijn sigaret aan.
'Zit jij hier op school?', vroeg hij.
'Euh, ja', antwoordde ik.
'Hmm'
'Jij?'
'Ook'.
Oh, dan was hij dus jonger dan ik hem had geschat. Zou hij dan in het zesde zitten?
Hij snoof even en vroeg dan: 'Wat is je naam eigenlijk?'
'Lauren', zei ik.
'Oh, hallo Lauren'. Ik keek hem afwachtend aan.
'Wat?', vroeg hij.
'Wat is jouw naam?'
'Oohw', lachte hij. 'Mijn naam is Evan'. Mijn blik verstijfde. 'Nee, geen zorgen, ik ben níet Evan Iudix', zei hij. Hij gaf me een por in mijn zij. Ik rilde. 'Heb je koud?', vroeg hij.
'Ja, een beetje...' Echt waar, het was net september en ik had het koud. Voordat ik nog iets kon zeggen had hij zijn leren jacket al uitgetrokken en om me heen geslagen. Typisch. Wat een charmeur.
'Dat is niet nodig hoor', fluisterde ik en duwde de vest van mijn rug af, terug in Evans richting.
'Jawel, je hebt koud', zei hij en daar was de warme, jacket weer. Ik kon zijn geur ruiken. Niet bepaald een lekkere geur: rook en alcohol met een beetje munt. Maar zijn geur gaf me een heerlijk gevoel. Hij glimlachte naar me. Ik bloosde en draaide snel mijn hoofd weg.
Op dat moment kwam Marie naar buitengelopen. Snel trok ik de leren vest van me af, gaf hem terug aan Evan, pakte mijn doos boeken en fluisterde: 'Ik moet weg'.
Hij knikte en zwaaide me even gedag. Mijn vader kwam ook eindelijk naar buiten en we vertrokken terug naar huis.

'Hahahaha dat meen je niet!', riep Marie uit. We waren terug thuis en zaten in mijn kamer op onze vaste plekjes.
'Jawel...'
'Zooooo schattig! Mijn Laurentje heeft een vriendjeee!', riep ze. Ze kwam maar niet bij van het lachen.
'Niet overdrijven. Hij was gewoon heel aardig enzo...'
'Heel aardig enzo', zei Marie met een piepstemmetje. 'Niet overdijven? Hij was gewoon puur aan het flirten! Kom op, vergeet Toby.' Ik rolde met mijn ogen.
'Hij rookt', zei ik.
'Yeah, so?'
'Misschien zal ik door zijn schuld ook wel beginnen roken. En waarschijnlijk zit hij aan de drugs', zei ik streng.
'Nu moet jij niet overdrijven hè! En trouwens, ik dacht dat hij je niet interesseerde?'
'Dat doet hij mij ook niet!' Het was een tijdje stil.
'Een Evan zeg je hè?', zei Marie. 'Ja, maar niet prins Evan zei hij'
'Oh. Jammer.'
'Waarom?'
'Mijn beste vriendin was bijna koningin geworden! Volgend jaar wordt de prins toch gekroond of niet soms?', zei Marie.
'Ja, maar hij moet eerst trouwen. En zijn liefste alcohol in de steek laten', wist ik. 'Nou, ja. De twee nieuwe Evans in onze klas zijn niet bepaald de types waar ik op val. Ik bedoel maar, het zijn allebei Bad Boys'
'Ok, maar kom achteraf niet zeuren om liefdesadvies!', zei Marie.

De volgende ochtend begon ik mijn boeken te kaften. Ik had rood papier met witte bolletjes en het paste perfect bij mijn boekentas met rode bloemen. Mijn moeder vertrok naar haar werk en mijn vader kwam met een grote kartonnen doos de trap afgelopen. Gek genoeg had hij zijn pyjama niet meer aan.
'Euh, Lauren?', zei hij.
'Ja?' Ik keek niet op van mijn schoolboeken.
'Eh, ik ben bezig met een nieuw werk en ik wilde je vragen, euh, of je me misschien wil helpen?', zei hij.
Ja. Hij noemt zijn rare uitvindingen 'zijn werken'. Zoals schilderijen of boeken.
'Eh...', begon ik.
Ik had dus ècht geen zin om hem te helpen. Maar we hadden al zolang niets meer gedaan samen...
'Ok. Maar als ik klaar ben met kaften.' Zijn gezicht klaarde meteen op.
'Geweldig! Ik ga meteen alles klaarzetten! Je roept me maar wanneer je klaar bent!', zei hij enthousiast en hij haastte zich naar buiten.
Ohw ja, ik moest natuurlijk naar het tuinhuis. Maar mijn vader noemt het zijn 'atelier' en soms zijn 'laboratorium'. Dat hangt af van wat hij op dat moment aan het bouwen is. In ieder geval was het er veeeel te klein en het stonk er naar benzine. Maar normaal werkte hij er in zijn eentje. Dus waarom had hij mij nu opeens nodig?

---------------
Zoooo, dat was weer een hoofdstukje! Hopelijk vonden jullie het leuk!
Je zou me een groot plezier doen als je op dat sterretje klikt! En een comment is ook altijd leuk!!