Behind What Seems (Completed)

Prologue

"Memories are precious treasures. Good or Bad it's still memorable for us."

She can't bear the pain in her heart, in her head. She doesn't know what's the purpose of her life anymore.

"Merci Beaucoup Mon Amour, Je T'Aime"

Who said that? It keeps replaying on my mind.

Why did this happen to me? Somebody please, find me. I want to stay by your side.

"Baby, I love you. Stay with me please."

It makes my head hurts, who is this man?

"Marie! Marie! Gising neng. Nananaginip ka na naman."

I opened my eyes, hindi ako makahinga.

"Nang, di ako makahinga."

"Roberto! Si Marie di makahinga!" pinapaypayan na nila ako. Naaawa na ako sakanila.

Kailangan ko na atang umalis sakanila para di ako maging pabigat.

"Nang, Tang, Okay na po ako. Matulog na po kayo, pasensya na sa abala."

"Nako anak, alas singko naman din di na kami makatulog ng Tatang mo" dahil sa'kin.

"Akala ko'y isusugod kana namin sa hospital nak. Nako! kabang kaba ako sa'yo ah!" their accent is so funny and sweet. Mahahalata mo talaga na Probinsyano and Probinsyana eh.

"Don't worry po Tang, okay lang ako" dapat okay lang ako always.

"Eh anak ano ba iyang "Don't warry" na sinasabi mo, hindi ko maintindihan eh" tumawa ako ng bahagya.

"Ang ibig ko pong sabihin ay huwag po kayong mag alala Tang at Nang"

Nilapitan ni Tatang si Nanang at niyakap.

"Oh mahal, pag ako'y nangingisda at 'di makauwi agad eh don't warry ha."

"Nako Roberto, tigil tigilan mo'ko ha."

Ang sweet nila no, tawang tawa ako sa ginawa ni Tatang. Ang simple lang ng buhay nila... namin.