Behind What Seems (Completed)

Chapitre Vingt-Cinq

Chapter Twenty-Five

Plan

Narating namin ang puntod ng Mommy at Daddy.

"Good morning Mom and Dad, sorry ah ngayon lang nakadalaw." Umupo ako ng pasquat sa madamong bahagi kaharap ang puntod nila.

"Kasama ko po si Atticus and Asher, look at them po oh. Ang laki laki na nila," pinaupo ko silang dalawa sa hita ko. "I've remembered my memories na din po."

Nagkita kita siguro doon sa taas ang mga magulang ko at sila Nanang at Tatang.

"We miss you," I really do. Even though I've received cruelty from them, they are still the one who brought me into this world.

"Hi po Tito, Tita." sabi ni Andre, hindi na siya umupo kasi madudumihan ang suot niya. "Ayos lang po ba? Papakasalan ko po ang anak niyo for the second time, sana po matuloy na kasi mahal na mahal ko naman po ang anak niyo."

I looked up to him, when did he planned this?

Cel squeaked like a teenager, gosh. "O-m-g, I just can't wait. Okay? Pero sino na ang maghahatid sa'yo sa altar Ate?"

I think, si Manang na. She's our loyal kasambahay, andiyan na siya since bata pa ako.

"Hmm, I'm fine with Manang Ruth. Let's invite Kuya Eric and Ate Angel ah."

Wait, hindi pa nga okay ang lahat tapos kasal agad ang iniisip natin. Jusko, baka naman hindi to matuloy.

Andre nodded and smiled at me. I smiled back.

"I promise po, hinding hindi ko na po iiwan ang anak niyo if she needs someone. Magiging responsable na po akong asawa sakanya, gaya ng gusto niyo. I'll provide her needs and wants," says Andre.

That's my man, my one only. Not only good at saying sweet words but he's a man of his own actions. I never regret saying my sweet 'yes' to him.

We've stayed there for like 15 minutes, we need to go na because my darling will be late.

"Babalik po kami dito with rings on our fingers and babies in our hands," sabi ko habang pinaglalakbay ang kamay ko sa mga pangalang nakaukit sa lapida.

"I love you both," the twins kissed their two fingers at iginawad ito sa lapida ng mga magulang namin.

Tumayo na'ko, sa kaliwa kong kamay hawak ko si Asher at si Atticus ay hawak hawak ni Andre. Nakahawak si Andre sa kanang kamay ko, Cel is beside Asher.

This is what I want, this is what I've got and I'm thankful for this blessings.

Nakasunod naman samin ang mga body guards na kinuha ni Andre for our safety.

Sumakay na kami sa kotse at si Andre ang nagdrive, may kotse ding sasakyan ang mga body guards namin at bubuntot samin hanggang sa makauwi kami. May isa naman ding naiwan dito saamin in case na may mangyaring masama.

Nakatulog sa byahe ang dalawang bata, aga aga kasi namin ginising ang mga to.

"Hindi ba mabigat si Atticus, Cel? Magsabi ka ah, ilipat mo siya sa'kin."

"Oh, no Ate it's fine. Tsaka anong ilipat sayo eh may karga ka na nga, I'm fine po. Sakto lang naman ang kabigatan ng batang ito," she smiled. Assuring me that it's okay.

We arrived safely at our house. Kinarga na ng mga yaya ang twins papasok sa kwarto nila.

"Take care ha, I'll be back in hours. Stay alert, may mga body guards na nakabantay dito pero huwag pakampante ah. Text me if may napansin kang kakaiba," he kissed my forehead and hugged me tightly. I'm gonna miss him, hours is like forever.

"I'll miss you," I pouted. He chuckled and kissed my lips softly.

"I'll miss you too baby, I'll buy you ice cream. Okay? I gotta go na."

"Ikaw lang mag isa? Mag sama ka kaya ng dalawa, kinakabahan ako eh," in case lang din naman.

"I'm fine baby, I'll be safe. Don't worry, I love you." He sent a flying kiss. Silly.

I catch his kiss and placed it on my heart, "I love you more."

Pumasok na siya sa sasakyan at umalis na.

I let out a big sigh. I find these body guards so bulky, nakakatakot. It reminds me of-- nevermind. Let's forget about those bad memories.

Pumasok na'ko sa kwarto para magpalit at maligo ulit. Nakatulog ako pagkatapos ko maligo.

Nagising ako sa sigaw ng mga kasambahay namin.

"Tulong!" What's up with these people? "Tulongan niyo kami!"

Tumahimik na ang mga nagsisigawan. What's happening? I should probably check it out.

Before I could go out, my phone rings. Unknown number is calling me. I answered it.

"Hello?"

"I'm coming for you.." sabi ng tao na nasa kabilang linya. Tyler, how did he know my number?!

I'm panicking, what to do? Si Cel? Ang mga kapatid ko?

I texted Andre with shaky hands, I need to inform him what's going on.

Gunshots.

But there are no shouts of begging.

My phone vibrated, Cel texted me.

Ate! Please run, tumakas kana. Magtago ka! Hindi pa kami nahuhuli dito sa pinagtataguan namin but I know makikita na kami so please! Hurry! Tumakas kana! They're killing our maids!

This is not happening, not again.

Paano ako tatakas? If dadaan ako sa bintana, makikita nila ako at di agad ako makakatayo dahil sa pagbagsak ko.

I decided to just hide in my closet full of clothes, praying and hoping na sana hindi ako makita dito.

I know it's dumb but I don't have any choice..

I hear my door opened, footsteps echoed in my room. Hawak hawak ko ang bibig ko para lamang hindi makagawa ng ingay.

Diyos ko, tulongan niyo po ako.

"Boss, wala dito eh." I peaked through the keyhole of my closet. It's one of the body guards, talking in his walkie talkie.

I knew it, kasabwat sila ni Tyler. But how? Pagkakita ko palang sa katawan nila I can sense something bad will happen.

Lumabas kana please, let me go.

Humarap siya sa closet at halos hindi na ako humihinga.

"Sige boss, bababa na ako." Naglakad na siya palabas at isinarado ang pinto. Nanatili muna ako sa loob ng ilang minuto bago lumabas, mabuti na yung sigurado.

Dahan dahan akong lumabas sa closet, baka bumalik na naman yon. I'm crying now, bakit ba to nangyayari saamin.

"There you are.." Bago ako makalingon sa kung sino ang nagsalita, tinakpan na niya ang bibig ko ng panyo at nawalan na'ko ng malay.