Behind What Seems (Completed)

Chapitre Sept

Chapter Seven

Dream

Sina Kuya at Ate ay umalis kasi may work pa daw sila kay kami kami na lang daw ang babyahe papuntang Manila. Lilisanin ko na ang napakagandang isla na ito na may maputing buhangin at madaming puno ng niyog.

I am currently combing my blonde straight hair. I looked at the mirror, not so bad huh. My lashes are long and lips' a little bit pouty. My nose line is also visible because I think my face is malnourished. Katamtaman lang din ang laki ng mata ko.

Hinawakan ko ang mukha ko, inaalagaan ko siguro to noon kasi ang linis. May kwintas din ako, it's gold and the pendant is a moon. Bagay sa maputi kong balat.

It is so pretty, bakit nga ba ngayon ko lang napapansin ang sarili ko? Puro tunganga ka kasi at puro iyak.

I looked at the two picture frames that I put beside my bed days ago.

Nang at Tang, miss na miss ko na po kayo. Malapit na kaming umalis dito, dapat po ba akong sumama sa lalaking may asawa? Not that I like him or I will like him, sana nga, pero baka nasa bahay niya ang asawa niya or kung wala man baka pag may makakita saamin gawan kami ng issue. Jusko po ayoko nun, ihahampas ko sakanila mga alaala ko kahit wala ako nun.

"Marie!"

"Ay bilat!" nag momoment ako tas may eepal, dun ka sa asawa mo ulol.

Tumawa siya ng napakalakas to the point na napaupo na ito sa sahig habang hawak hawak ang tiyan.

"Kasi eh, nanggugulat hindi kumakatok parang tanga may nasabi tuloy akong di maganda. Bwiset to!" at hindi pa din siya tapos sa kaligayahan niya.

"Ate? Bakit ka sumisigaw?" si Joanna.

"Wala hehe" umayos na siya ng tayo and he wipes his tears of joy.

"Hays, good laugh by the way kakain na" natatawa pa siya.

Lumabas na kami ng kwarto. Wow, ang daming pagkain parang despidida party lang. Bukas na nga pala ang alis namin, susulitin ko tong gabing to.

Umupo na'ko, "Let's pray first, lead the prayer Marie."

Nag sign of the cross kami and I started praying.

"Papa God, thank you for the food we about to eat and for all the blessings we have received. Guide us wherever we go, alam ko pong kasama mo na si Nanang at Tatang diyan tell them I'll be fine po ha. This we ask through Christ our Lord, amen" nag sign of the cross ulit kami.

"Ang sarap naman ng ulam, ngayon lang ako makakatikim nito or ngayon lang ulit ako makakatikim" I'm not sure though, malay ko ba. Hindi naman ako sasabihan ng dila ko na, 'Hey, you've already taste it now remember everything'

"Ha? Ate Marie favo--" hindi matuloy ni Noah ang sasabihin niya dahil sa pagtikhim ni Jonas.

"Uhm, ano huwag kayong malelate ng gising bukas baka malate din tayo sa bus. Maiwan pa tayo."

"Ate Marie gusto mo bang tulongan kita sa pag eempake mo?"

"Di naman marami ang gamit ko kaya huwag na Joanna, thank you."

Tahimik naming naubos ang mga pagkain. Grabe, ang sarap. Si Jonas ba ang nagluto?

Nililigpit ko na ang mga pinagkainan namin at pagkatapos ay huhugasan ko na.

"Kaya mo na yan? Ako na lang ang maghuhugas ng mga pinggan" minamaliit ba ako nito? Aba!

"No, it's fine. Bisita kayo, ako dapat ang nag aasikaso sainyo at kaya ko na to. I'm just washing plates" he smiled at umupo ulit pero nakaharap sa likod ko.

"Kuya, Ate smaaaayll."

Napalingon ako kay Joanna and I hear a shutter sound. I did not even smile!

"Charan! Wow, good looking kayong dalawa kahit hindi naka smile oh. Para kayong mag asawa" kinikilig na sabi ng babaeng to.

I suddenly remembered na may asawa nga pala tong si Jonas.

"Hoy Joanna, bibig mo."

"Nyenyenye" yung kambal naman ang kinukunan niya.

Tapos na'ko sa paghuhugas ng plato. Paglingon ko, andiyan pa din siya nakaupo. Weird, uminom ako ng tubig at pinuntahan ang mga bata.

"Oh ate, smile ka na ha at kukunan ko kayo. Jonah at Noah, lapit kayo kay ate niyo" kinandong ko ang dalawang bata sa magkabilang thighs ko.

"1, 2, 3, smile!" ngayon lang ako ngumiti dahil kinunan ako ng litrato.

Nagwacky naman kami at itinry ang ibang poses.

"Ihhh ayaw ko nang magpicture, lalaro na kami ni kambal" sabi ni Jonah.

"Oh sige maglaro na" bumalik na ulit sila sa paglalaro nila ng Snake and Ladders.

Umupo si Jonas sa sofa, katabi ko.

"Picture ulit kayo ate, closer naman kuya" mababatokan ko tong batang to.

"Okay another pose, hmmm.." she looked up. "Alam ko na, try niyo nga ang 'Will you marry me' pose"

Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi naman sa OA pero nag til death do us part na ang kuya niya. Dapat sinama mo asawa mo Joans!

"Bilis na kasi ate, ano ba yan picture lang eh."

I stand, he kneeled and he get my hand.

"Will you marry me? If you say yes, I'll be the happiest man in the world. If you say yes, I'll give you lots of kids. If you say yes, I promise to stay by your side and your side only. If you say yes, I'll buy you many bouquets of wildeves. If you say---"

"Yes! I'll marry you, Mr.---"

My head hurts, napaupo ako. What's that? Memory?

Lumapit agad si Jonas at Joanna sa'kin.

"Go get her water" he holds my back. "Are you okay? What's wrong? Are you remembering?"

I didn't answer him, I can't open my mouth. I don't know if that's a memory. I can only see the body and their actions but why I can't see their faces?

I can't open my eyes now, and all I can remember is the twins crying in front of me.

"Happy Anniversary baby" he whispered as he swayed me gently while some romantic music plays that he choose.

He is so handsome with his suit. His eyes that I love, it's so cute as we stare at each other. It's sparkling, so full of love.

We have been together for many years and every single day, he never fails to surprise and amazed me. Every single day I keep on falling for him and for him only.

This is my dream, dancing with the love of my life.

"Stay with me please, don't leave me. I love you so much" I giggled on what he said.

"Of course darling, don't worry I won't leave you" he kisses my forehead. "I love you."

"Do you want to make a baby?" sinisira niya talaga momentum namin.

"Screw it, It's not a question. It's a command, let's make a baby."