When Will You Be Mine? |Completed|✓

Kabanata 15

I need to calm my self. Kinagabihan ay lumabas ako ng hotel para maghanap ng matatambayan. Napaka awkward kasi pag kasama ko si Llyndon sa kwarto e halos wala kaming kibuan at nangngapa kung sino ang unang magsasalita.

Luckily I found a restobar na malapit lang din sa kinaroroonan namin.
Kailangan ko lang magrelax at tanggapin ang katotohanan. Talo na talaga ako sa simula palang and I need to forget him as soon as I can bago pa ako tuluyang malunod sa pagmamahal ko sa kaniya dahil sa huli ako rin lang ang kawawa.

I am now accepting my defeat, napakarami nang beses akong nareject bakit nga ba hindi ba ako tumitigil? Am I that despirate? I need to stop this effing craziness.

Kagaya nga ng sinabi ng mga kaibigan ko, I will just true to myself pero walang nangyayari. It is hard to accept na he is just concerned about me dahil obligasyon niya ako at hanggang doon nalang yon.

Seeing him flirting with someone nakakakilala niya lang kanina than me na ilang buwan ng nagpapapansin sa kaniya is so damn hurt. Siguro tatapusin ko nalang itong bakasyon na ito at pagkatapos ng lahat lahat ay ako na mismo ang kusang makikiusap sa parents ko na itigil na ang lahat, I don't want to marry him instead I will help to expand our business at hindi na kailangan pang magpakasal.

Pagkapasok ko ng restobar ay may banda ng tumutugtog sa entablado.
Tumuloy ako sa isang lamesa doon at kaagad umorder ng alak.

This is not my first time to drink alcohol nakainom na ako nito dati noong 3rd year college ako kaya may idea na ako sa lasa nito.

"Hi mag isa ka lang?"-nag angat ako ng tingin sa isang lalaking mukhang friendly naman at may malawak na ngiti sa akin, not to mention na pogi din siya at mukha siyang bata tingnan.

Tumango ako.

"Would you mind if I sit here?"-tanong niya pa sa akin.

"I won't mind."

"I'm Nathan nga pala"-pakilala niya sa akin at naglahad siya ng kamay.
Walang pag aalinlangan kong tinanggap ang kamay niya.

"Angeli."nag handshake kami.

"Broken hearted?"-tanong niya. Nagulat ako sa tanong niya.

"How did you know?"-kunot noo kong tanong.

"I can see it to your face."-sagot naman niya.

Napatango nalang ako.
"I guess you are not from here"

"You guess it right."-kahit papaano ay gumagaan na ang loob ko. Masarap siyang kausap at mukha talaga siyang friendly.

"Ikaw, taga saan ka?"-ako naman ang nagtanong sa kaniya.

"I'm from Quezon."-

Hindi rin pala siya taga dito.

Habang nag uusap kami ay napapatawa ako sa mga kwento niya. He is a jolly person at I can say that pwede ko ng siyang maging kaibigan.
hindi pala siya pure Filipino, halata nga sa kaniya.
He is a half chinese kaya pala mukhang baby face at medyo singkit.

Medyo matagal din kaming nag usap. Naka isang bote lang ako dahil hindi ko na kinaya napaka pait ng alak. Nada divert din kasi ang atensyon ko dahil kay Nathan.

Naagaw ang atensyon ng lahat ng biglang mag salita ang bokalista ng bandang tumutogtog sa entablado kanina.

"Good evening guys, We want to hear your voice sino ang gustong kumanta sa unahan? This is your chance go ahead and show us what you got!"-naghiyawan ang mga tao.

"Alam mo singing can lessen your emotions. Why don't you just sing there total broken hearted ka naman eh show us what you got."-napatingin ako kay Nathan.