When Will You Be Mine? |Completed|✓

Kabanata 27

"So rude. But you know what, I still love you after all. Sana lang isang araw maalala mo na ako. Hindi ako susuko alam mo ba, kasi I am not easily to give up."-luluha kong sabi.

"Well sorry to say pero hindi ako naniniwalang fiancee kita. I don't even feel special to you. I love Ria and I can't hurt her just for you."-mariin niyang sabi na tumagos sa akin.

Bigla nalang may nag sink in sa utak ko.
"Alam mo ba ang alamat ng masungit?. Noong unang panahon may isang lalaking nagngagalang Masu, hindi man lang ngumingiti at snober. Ni hindi siya marunong makisama at parang palaging may dalaw. Isang araw napagpasyahan ng mga taong bumuo ng palayaw niya. Sabi naman nung isa
"Hindi ba ang pangit niya pag hindi siya ngumingiti?"
Simula noon nabuo ang salitang 'Masungit' Dahil sa pangalan niyang Masu + Pangit = Masungit"-kwento ko ulit sa kaniya. Na ngayon ay malungkot ang tono ko.

And for the last time Gusto kong ipaalala sa kaniya ang mga panahon habang ikinukwento ko sa kaniya yan dati sobrang saya ko. Out of the blue naikwento ko ulit sa kaniya ang alamat na iyan. Iyan yung unang beses na napangiti ko siya dahil sa kwento ko na gawa gawa ko lang naman.

Tinaasan niya lang ako ng kilay at masungit akong tinitigan. Kung hindi na niya maalala iyan I will just accept.

Kung pwede lang na lumuhod ako ay ginawa ko na. Bakit kasi ang daya mo? Ako lang yung nakalimutan mo ang akala ko ba ay ako ang pinaka importanteng babae sayo?

"Stop your craziness because there is only special girl in my life and it's Ria. So stop chasing me just find another man and forget about me, Angeli."-

Angeli? Yun na ang tawag niya sa akin ngayon truth really hurts. Naipangako ko nang siya lang ang lalaking para sa akin at hindi ko na mababawi pa. Alam kong pwede paring bumalik ang memory niya sana hindi na ito magtagal but in the other side pwedeng hindi na tuluyang bumalik I am always praying for his fast recovery from amnesia basta ba hindi niya ako bibigyan ng dahilan para tigilan siya.

"Don't doubt on staying for good in Korea."-masungit niyang sambit bago ako tuluyang talikuran.

Pakiramdam ko ay biglang may bumara sa lalamunan ko. Ang sakit niyang magsalita napahahulhol nalang akong mag isa ng iwan niya ako sa may pool side. Ang sakit pakiramdam ko ay katapusan na ng mundo.

Kalma lang Angeli, hindi ka lang niya talaga maalala kaya siya ganiyan sayo. Hindi ko maiwasang masaktan. I really love him so bad kaya ganito ako. Mahigit isang taon ko siyang hindi nakapiling dahil na coma siya at umaasa akong pagkagising niya ay ako agad ang una niyang hahanapin, pero mali ako dahil ibang babae na ang alam niyang mahal niya.

Yun ang huling kita ko sa kaniya. Hindi naging maganda ang huli naming pag-uusap. He's still hard to me bakit ba palagi nalang akong nasasaktan ng ganito? Pinaglihi ata ako sa sakit ng kalooban e. Minsan na nga lang akong magmahal ng lalaki nakalimutan pa ako.

Nabalitaan kong mag-aasawa na ang dalawa kong kaibigan na sina Soleil at Mika sa anak ng mga business man din and I am so happy for them. Sana matupad nila ang pangarap nilang magkaroon ng happy ending.

Nagpaka busy ako sa trabaho ko, hanggang sa natuwa sa akin ang mga stockholders at they want me to be the next CEO of our company. It was a big break to me ofcourse ang pamunuan ang sarili naming kumpanya.

I am currently the acting CEO of our company at the age of 23 and it also means na kailangan kong mag extend for another month sa Korea. Bale 2 months ako dun bago ako makakauwi.

I am working hard for our family. Miss ko na si Llyndon ng sobra. Pero sigurado akong he don't feel the same. He hates me and he love someone else. Kung pwede lang lumipad para lang makauwi ng Pilipinas ay ginawa ko na pero naiipit kasi ako sa sitwasyon. Nagtagumpay ako sa pag-eexpand ng kompaniya in just a short period of time.